خیلی ممنون از توضیحات دوستان انشالا همگی موفق باشین و به دانشگاه و رشته دلخواهتون برسین. منم یه ارزوهای خیلی بزرگی دارم که میدونم خیلی احتمالش کمه برسم مثلا دوس دارم epfl برم ولی خب با معدل و دانشگاهی که من هستم 0.1% احتمال داره اونجا قبول شم حالا یه سری بیان هی بگن نه احتمالش هس... دیگه خودمونو گول نزنیم. اونقد دانشجوی تاپ تو اسیا همین ور دلمون پاکستان هس که با امکانات خیلی بهتر دارن مقالات جذاب تری چاپ میکنن و مسائل سیاسی ایران هم به کنار.
خلاصه من که عزممو جزم کردم و یک و نیم سال هم وقت قراره بذارم براش نشد میریم سربازی و تمام !
من زبانم خوبه و دارم برا ایلتس باز تقویت میکنم خودمو و مطمئنم حداقل 7 رو میارم ولی ! دانشگاهم زیاد معتبر نیس. معدلم 16.7 زیاد بالا نیس و مقاله هم حداکثر 2 تا میتونم چاپ کنم اونم اگه شرایطش جور باشه و بتونم تستای بیشتر بگیرم. در هر صورت برگ برنده ای ندارم رو کنم. اساتید هم میتونن جواب بدن یا ندن ولی واقعا کسی که منو جذب کنه پشیمون نمیشه. من عاشق کار کردن تو ازمایشگام و هدفم از رفتن هم فقط عشق به پژوهش و کار تحقیقاتیه وگرنه قصد مهاجرت و ... اینا اصلا تو ذهنم نیس و phd رو هم بگیرم باز یه جا نمیشینم و مدام پست داک پیدا میکنم تا برم باز کار کنم تو ازمایشگاه. همین دانشگاه خودمونم هی با اپراتورا دعوا دارم منو میندازن بیرون که برو خونه ت ما هم ببندیم اینجارو بریم. من از این چیزاس که دارم میرم میخوام زیر دستم دستگاهی که میخوام باشه تا وقتی دلم میخواد کار کنم هیچ وخ از کار ازمایشگاهی خسته نشدم و همیشه لذت بخش بوده. اینارو تو ایمیلا هم درج کردم ولی دیگه نمیدونم خوندن اصن یا نه. به هر حال این چیزیه که دلم میخواد انجامش بدم و نشد میریم یه جایی کارگری چیزی میشیم چون تخصص من حداقل تا 20 سال به درد ایران نمیخوره