سلام مجدد دوست عزیز

بلی کلیات مساله همینهاست که فرموده اید.

من اگرباشم به یکی دو نکته کلی توجه میکنم. از دانشگاه /استاد و شرایط کلی کار در ایران بد ننویسید بلکه جنبه مثبت تغییر را برجسته کنید. بعضی دوستان مثلا مینویسند استاد ایرانی خوب نیستند . من باشم مینویسم استاد کانادایی با پروژه ای که من برای دکتری میخواهم انجام بدهم و موضوع هوش مصنوعی خیلی اشنا هستند و روی این موضوع اشراف دارند و سالها کار کرده اند.... در نهایت هر دو یک پیغام است ولی دومی با چهره یک فرد مثبت و مثبت اندیش بیشتر انطباق دارد.

پایدار باشید

نقل قول نوشته اصلی توسط agm72 نمایش پست ها
خیلی ممنونم. بله فول فاند از واترلو. حالا امیدوارم دیفر کنند به خاطر این کرونا. متاسفانه تنها نکته منفی ام معدل پایین دکترام بود وگرنه رتبه ی کنکور دکترا هم خیلی عالی بود.
پس دلایلی که می تونم بگم رو لیست می کنم:

1- استاد بنده در زمینه های نو اطلاعات کافی نداشت و نمی توانست بنده را راهنمایی کند مثل هوش مصنوعی که بسیار موضوع داغی است. پروژه ای که برای بنده در نظر داشتند بسیار قدیمی و کم استفاده بود و این احتمال را می دادم که نتوانم مقالات مناسبی را به چاپ برسانم. علاوه بر آن، استاد بنده آزمایشگاه مناسبی برای انجام تحقیقات در اختیار بنده نگذاشته بود و با توجه به این که بنده به حداقل بودجه ای برای انجام تست ها نیاز داشتم به مشکا خورده بودم.(این جا می تونم آمار قیمت تجهیزات رو بدم که به خاطر چن برابر شدن دلار استادم گرنت لازم رو برای خریدش نداشت)

2- میزان استخدامی برای هیئت علمی در ایران از بین دانشجویانی که در دانشگاه های ایران درس خوانده اند به شدت کاهش یافته است و تمایل برای جذب دانش جویانی که حداقل یک مقطع را در خارج از ایران تحصیل کرده اند به شدت بالاست. فقط کافی است نمونه های جدیدی که در دانشگاه برتر ایران استخدام شده اند را بررسی نماییم. به همین دلیل اساتید دانشگاهی بسیار ترغیب می نمودند که حتمن مقطع دکترا را در دانشگاه های برتر بگذرانیم.

3- از نظر بعد روانی، تحصیل در ایران با توجه به این که در مقطع های ارشد و کارشناسی در بهترین دانشگاه های ایران درس خونده بودم دستاورد شخصی بزرگی محسوب نمی شد. با توجه به این که اختلاف رنک دانشگاه واترلو با دانشگاه های ایرانی به شدت بالاست، از این لحاظ یک حس بسیار مثبتی نسبت به خودم داشتم.

4- من از دانشگاه برای مقطع دکترا هیچ حقوقی دریافت نمی کردم. اگرچه پدرم بنده را ساپورت مالی می نمود ولی احساسم خیلی نسبت به این قضیه مثبت نبود. البته هیئت علمی ها در ایران حقوق بسیار خوبی دریافت می کنند.

دیگه همینا به ذهنم می رسه. به نظرتون اگه چیزی رو زیاده روی کردم بگین حتمن کم و زیادش کنم.

ممنون از نظراتتون