ژورنالهای پولی - Open Access Journals

[Simplex]

این آپشن مزیتی برای نویسنده داره که بخواهد این هزینه رو پرداخت کنه؟میشه شمام یه نگاه به این سایتش بندازین چون من با هزینش مشکل دارم و نمیدونم هزینش چقدره ؟ http://pubs.aic.ca/journal/cjps

مقاله ها یا ژورنال های open access هیچ مزیتی برای نویسنده نداره. همه چیز درباره تجارت است. گرداندن یک موسسه انتشاراتی هزینه داره، توی یک مدل تجارتی، خواننده مقاله باید پول مقاله رو بده، توی یک مدل تجاری دیگه (همین open accessها) نویسنده باید پول مقاله رو بده و خواننده ها رایگان مقاله رو می خونند. در هر دو حالت انتشاراتی سود می کنه و نویسنده یا خواننده هزینه می ده.

مزیتی که برای open access ها ادعا می شه اینه که اینجوری همه می تونند مقاله شما رو بخونند و بنابراین دسترسی به علم برای همه امکان پذیر می شه و رفرنس به مقاله های شما بیشتر می شه. بحث های اخلاقی هم مطرح می کنند.
ولی ماجرا اینه که حتی اگر مقاله شما رایگان در اختیار همه باشه، فکر می کنید واقعا چند نفر اون رو خواهند خوند؟ چند نفر بهش ارجاع می دهند؟ و واقعا تاثیرش در علم دنیا چقدره؟ در ضمن مقاله های علمی برای آدم های اهل همون علم نوشته می شوند و نزدیک به صد در صد همه آدم های اهل اون علم توی موسسه های علمی و دانشگاه هایی کار می کنند که به مقاله های مورد نیازشون دسترسی دارند. حالا بحث درباره open accessها زیاده و معمولا بحث ها خیلی هم ماجرایی می شه و پای اخلاق و روابط بین المللی و این چیزها هم به بحث ها باز می شه.

خلاصه ماجرا اینکه توصیه می کنم برای چاپ مقاله هات هیچ پولی ندی. به هیچ بهانه و توجیهی. اگر فکر می کنی چاره ای نیست و مجبوری مقاله ات رو توی یک ژورنال که شارژت می کنه چاپ کنی، ارزون ترین گزینه ممکن رو پیدا کن. تا جایی که می دونم ژورنال هایی که فقط open access هستند اونقدر مهم نیستند که فرقی بین شون باشه. ژورنال های خوب هم گزینه open access رو دارند، اما مدل اصلی تجارتشون همون مدل کلاسیکه، یعنی پول مقاله رو باید خواننده بده.

[باغبان]

مقاله ها یا ژورنال های open access هیچ مزیتی برای نویسنده نداره. همه چیز درباره تجارت است. گرداندن یک موسسه انتشاراتی هزینه داره، توی یک مدل تجارتی، خواننده مقاله باید پول مقاله رو بده، توی یک مدل تجاری دیگه (همین open accessها) نویسنده باید پول مقاله رو بده و خواننده ها رایگان مقاله رو می خونند. در هر دو حالت انتشاراتی سود می کنه و نویسنده یا خواننده هزینه می ده.

مزیتی که برای open access ها ادعا می شه اینه که اینجوری همه می تونند مقاله شما رو بخونند و بنابراین دسترسی به علم برای همه امکان پذیر می شه و رفرنس به مقاله های شما بیشتر می شه. بحث های اخلاقی هم مطرح می کنند.
ولی ماجرا اینه که حتی اگر مقاله شما رایگان در اختیار همه باشه، فکر می کنید واقعا چند نفر اون رو خواهند خوند؟ چند نفر بهش ارجاع می دهند؟ و واقعا تاثیرش در علم دنیا چقدره؟ در ضمن مقاله های علمی برای آدم های اهل همون علم نوشته می شوند و نزدیک به صد در صد همه آدم های اهل اون علم توی موسسه های علمی و دانشگاه هایی کار می کنند که به مقاله های مورد نیازشون دسترسی دارند. حالا بحث درباره open accessها زیاده و معمولا بحث ها خیلی هم ماجرایی می شه و پای اخلاق و روابط بین المللی و این چیزها هم به بحث ها باز می شه.

خلاصه ماجرا اینکه توصیه می کنم برای چاپ مقاله هات هیچ پولی ندی. به هیچ بهانه و توجیهی. اگر فکر می کنی چاره ای نیست و مجبوری مقاله ات رو توی یک ژورنال که شارژت می کنه چاپ کنی، ارزون ترین گزینه ممکن رو پیدا کن. تا جایی که می دونم ژورنال هایی که فقط open access هستند اونقدر مهم نیستند که فرقی بین شون باشه. ژورنال های خوب هم گزینه open access رو دارند، اما مدل اصلی تجارتشون همون مدل کلاسیکه، یعنی پول مقاله رو باید خواننده بده.

ممنونم از توضیحات کاملتون؛ بطور کلی برداشتم این شد از حرف شما و دوستان که میتونم مقالم رو به این ژورنال بفرستم و اگر پذیرفته شد فقط چاپش کنم بدون هزینه و دیگه open access اینکه در دسترس عموم قرار بدم یا نه میل خودمه و میتونم این هزینه رو پرداخت نکنم؟

[halcyon]

مقاله ها یا ژورنال های open access هیچ مزیتی برای نویسنده نداره. همه چیز درباره تجارت است. گرداندن یک موسسه انتشاراتی هزینه داره، توی یک مدل تجارتی، خواننده مقاله باید پول مقاله رو بده، توی یک مدل تجاری دیگه (همین open accessها) نویسنده باید پول مقاله رو بده و خواننده ها رایگان مقاله رو می خونند. در هر دو حالت انتشاراتی سود می کنه و نویسنده یا خواننده هزینه می ده. مزیتی که برای open access ها ادعا می شه اینه که اینجوری همه می تونند مقاله شما رو بخونند و بنابراین دسترسی به علم برای همه امکان پذیر می شه و رفرنس به مقاله های شما بیشتر می شه. بحث های اخلاقی هم مطرح می کنند. ولی ماجرا اینه که حتی اگر مقاله شما رایگان در اختیار همه باشه، فکر می کنید واقعا چند نفر اون رو خواهند خوند؟ چند نفر بهش ارجاع می دهند؟ و واقعا تاثیرش در علم دنیا چقدره؟ در ضمن مقاله های علمی برای آدم های اهل همون علم نوشته می شوند و نزدیک به صد در صد همه آدم های اهل اون علم توی موسسه های علمی و دانشگاه هایی کار می کنند که به مقاله های مورد نیازشون دسترسی دارند. حالا بحث درباره open accessها زیاده و معمولا بحث ها خیلی هم ماجرایی می شه و پای اخلاق و روابط بین المللی و این چیزها هم به بحث ها باز می شه. خلاصه ماجرا اینکه توصیه می کنم برای چاپ مقاله هات هیچ پولی ندی. به هیچ بهانه و توجیهی. اگر فکر می کنی چاره ای نیست و مجبوری مقاله ات رو توی یک ژورنال که شارژت می کنه چاپ کنی، ارزون ترین گزینه ممکن رو پیدا کن. تا جایی که می دونم ژورنال هایی که فقط open access هستند اونقدر مهم نیستند که فرقی بین شون باشه. ژورنال های خوب هم گزینه open access رو دارند، اما مدل اصلی تجارتشون همون مدل کلاسیکه، یعنی پول مقاله رو باید خواننده بده.

دوست من فکر می کنم نظرتان کمی افراطی باشد. با این عبارت "توصیه می کنم برای چاپ مقاله هات هیچ پولی ندی" صد در صد موافقم (هرجند مجلات پولی معتبر هم وجود دارند). اما عبارات "مقاله ها یا ژورنال های open access هیچ مزیتی برای نویسنده نداره" و "ژورنال هایی که فقط open access هستند اونقدر مهم نیستند که فرقی بین شون باشه." به وضوح اشتباه هستند. فکر می کنم شما بین "دسترسی آزاد" و "هزینه ی چاپ" قدری اشتباه کرده اید. هیچ لزومی ندارد که یک مجله ی اوپن هزینه هم بگیرد (هرچند بیشتر اوقات چنین است). بنا به گفته ی شما مثلا همین ساینتیا ایرانیکای شریف با یک ژورنال تجاری هندی هیچ فرقی ندارد؟! بسیاری از مجلات اوپن ایمپکت های بالا دارند و از هر جنبه ای یک ژورنال سطح بالا و معتبر فرض می شوند. "ولی ماجرا اینه که حتی اگر مقاله شما رایگان در اختیار همه باشه، فکر می کنید واقعا چند نفر اون رو خواهند خوند؟" چرا نباید بخوانند؟!

[Simplex]

دوست من فکر می کنم نظرتان کمی افراطی باشد. با این عبارت "توصیه می کنم برای چاپ مقاله هات هیچ پولی ندی" صد در صد موافقم (هرجند مجلات پولی معتبر هم وجود دارند). اما عبارات "مقاله ها یا ژورنال های open access هیچ مزیتی برای نویسنده نداره" و "ژورنال هایی که فقط open access هستند اونقدر مهم نیستند که فرقی بین شون باشه." به وضوح اشتباه هستند. فکر می کنم شما بین "دسترسی آزاد" و "هزینه ی چاپ" قدری اشتباه کرده اید. هیچ لزومی ندارد که یک مجله ی اوپن هزینه هم بگیرد (هرچند بیشتر اوقات چنین است). بنا به گفته ی شما مثلا همین ساینتیا ایرانیکای شریف با یک ژورنال تجاری هندی هیچ فرقی ندارد؟! بسیاری از مجلات اوپن ایمپکت های بالا دارند و از هر جنبه ای یک ژورنال سطح بالا و معتبر فرض می شوند. "ولی ماجرا اینه که حتی اگر مقاله شما رایگان در اختیار همه باشه، فکر می کنید واقعا چند نفر اون رو خواهند خوند؟" چرا نباید بخوانند؟!

هزینه چاپ و دسترسی آزاد مگر در اصل تفاوتی با هم دارند؟ مگر چند تا مجله می شناسید که دسترسی آزاد داشته باشند ولی هزینه چاپ نگیرند. شاید تعداد کمی مجله با بودجه دولتی یا بنیادی پیدا بشه که این کار رو بکنند، ولی راستش من که نمی شناسم. این ژورنال وزین ساینتیا ایرانیکا چقدر اعتبار داره؟ فکر می کنید مثلا استادهای ریاضی شریف این ژورنال رو به ژورنال های ams ترجیح می دهند؟ حالا اصلا نمی دونم اوپن اکسس هست یا نه، ولی حتی اگر نباشه، باز دانشگاه و موسسه ای هست توی دنیا که بخواهد به این مجله حق دسترسی پرداخت کنه؟ بعید می دونم. یعنی شاید از سر ناچاری و برای حفظ آبرو دارند منتشر می کنند، و گرنه اگر مجله نتونه هزینه های خودش رو دربیاره از چرخه تجارت علم خارج می شه. اگر هم تصور بر اینه که واقعا مجله ای هست در دنیا که علم رو به هدف گسترش علم منتشر می کنه، خب، اشتباهه. مگر اینکه هزینه هاش رو یک بنیاد یا یک دولت پرداخت کنه.

اصلا برای اینکه مجله کار کنه باید پول در جریان داشته باشه، برای خاطر علم که کسی کاری نمی کنه.

مخاطب های مقاله ها خیلی کم هستند. هر موضوعی که انتخاب کنید تعداد کسایی که همین سال ها روی همون موضوع کار می کنند خیلی کمه. به کنفرانس هایی که برگزار می شه رجوع کنید و ببینید توی زمینه کاری شما چند تا مقاله پرزنت می شه، تعدادشون واقعا کمه. چون موضوع هایی که آدم ها کار می کنند خیلی زیاده. مقاله هایی که ما می نویسیم خیلی خاصه و دقیقا روی موضوع مورد بحث متمرکزه. یعنی کسی خارج از موضوع نمی تونه چیزی ازش بفهمه و استفاده کنه. حالا مثلا شاید چند هزار نفر توی دنیا باشند که دقیقا به موضوع مقاله شما علاقمند باشند. بسته به اینکه مقاله های ما چقدر از لحاظ علمی مهم هستند و چقدر اعتبار دارند تعداد کمی از اون آدم ها این مقاله های ما رو می خونند. چقدر احتمال داره که یک ریسرچر جوان مقاله ای داشته باشه که مورد توجه خیلی ها باشه؟
در نتیجه اینکه حتی اگر مقاله شما اوپن اکسس باشه شاید یک تعداد خیلی کمی مثلا چند ده نفر، فوقش چند صد نفر در طی چند سال مقاله شما رو بخونند. برای این آدم ها هم اوپن اکسس بودن مهم نیست، چون از طریق دانشگاه و موسسه شون به ژورنال ها دسترسی دارند. حالا اینکه چند نفر رفرنس بدهند دیگه جداست.
حالا البته روزی می رسه که شما و ما می شیم آدم های معروف رشته مون. در اون روز، مقاله هامون رو همه می خونند.

[Simplex]

ممنونم از توضیحات کاملتون؛ بطور کلی برداشتم این شد از حرف شما و دوستان که میتونم مقالم رو به این ژورنال بفرستم و اگر پذیرفته شد فقط چاپش کنم بدون هزینه و دیگه open access اینکه در دسترس عموم قرار بدم یا نه میل خودمه و میتونم این هزینه رو پرداخت نکنم؟

فکر می کنم اینجوری بهتره.
در هر زمانی باید استراتژی درستی برای کار داشت. وقتی من و شما ریسرچر جوان هستیم و در به در دنبال پوزیشن و جا، استراتژی ما باید انتشار مقاله باشد، حالا اینکه مردم دنیا چطور به مقاله ما دسترسی خواهند داشت مهم نیست.

[halcyon]

هزینه چاپ و دسترسی آزاد مگر در اصل تفاوتی با هم دارند؟ مگر چند تا مجله می شناسید که دسترسی آزاد داشته باشند ولی هزینه چاپ نگیرند. شاید تعداد کمی مجله با بودجه دولتی یا بنیادی پیدا بشه که این کار رو بکنند، ولی راستش من که نمی شناسم. این ژورنال وزین ساینتیا ایرانیکا چقدر اعتبار داره؟ فکر می کنید مثلا استادهای ریاضی شریف این ژورنال رو به ژورنال های ams ترجیح می دهند؟ حالا اصلا نمی دونم اوپن اکسس هست یا نه، ولی حتی اگر نباشه، باز دانشگاه و موسسه ای هست توی دنیا که بخواهد به این مجله حق دسترسی پرداخت کنه؟ بعید می دونم. یعنی شاید از سر ناچاری و برای حفظ آبرو دارند منتشر می کنند، و گرنه اگر مجله نتونه هزینه های خودش رو دربیاره از چرخه تجارت علم خارج می شه. اگر هم تصور بر اینه که واقعا مجله ای هست در دنیا که علم رو به هدف گسترش علم منتشر می کنه، خب، اشتباهه. مگر اینکه هزینه هاش رو یک بنیاد یا یک دولت پرداخت کنه.

اصلا برای اینکه مجله کار کنه باید پول در جریان داشته باشه، برای خاطر علم که کسی کاری نمی کنه.

مخاطب های مقاله ها خیلی کم هستند. هر موضوعی که انتخاب کنید تعداد کسایی که همین سال ها روی همون موضوع کار می کنند خیلی کمه. به کنفرانس هایی که برگزار می شه رجوع کنید و ببینید توی زمینه کاری شما چند تا مقاله پرزنت می شه، تعدادشون واقعا کمه. چون موضوع هایی که آدم ها کار می کنند خیلی زیاده. مقاله هایی که ما می نویسیم خیلی خاصه و دقیقا روی موضوع مورد بحث متمرکزه. یعنی کسی خارج از موضوع نمی تونه چیزی ازش بفهمه و استفاده کنه. حالا مثلا شاید چند هزار نفر توی دنیا باشند که دقیقا به موضوع مقاله شما علاقمند باشند. بسته به اینکه مقاله های ما چقدر از لحاظ علمی مهم هستند و چقدر اعتبار دارند تعداد کمی از اون آدم ها این مقاله های ما رو می خونند. چقدر احتمال داره که یک ریسرچر جوان مقاله ای داشته باشه که مورد توجه خیلی ها باشه؟
در نتیجه اینکه حتی اگر مقاله شما اوپن اکسس باشه شاید یک تعداد خیلی کمی مثلا چند ده نفر، فوقش چند صد نفر در طی چند سال مقاله شما رو بخونند. برای این آدم ها هم اوپن اکسس بودن مهم نیست، چون از طریق دانشگاه و موسسه شون به ژورنال ها دسترسی دارند. حالا اینکه چند نفر رفرنس بدهند دیگه جداست.
حالا البته روزی می رسه که شما و ما می شیم آدم های معروف رشته مون. در اون روز، مقاله هامون رو همه می خونند.

"هزینه چاپ و دسترسی آزاد مگر در اصل تفاوتی با هم دارند؟" بله، فرق دارند.
"مگر چند تا مجله می شناسید که دسترسی آزاد داشته باشند ولی هزینه چاپ نگیرند." من آمار گیر ژورنال ها نیستم، اما در رشته ی خودم چندین ژورنال خوب با این وضعیت وجود دارد.
"این ژورنال وزین ساینتیا ایرانیکا چقدر اعتبار داره؟" کسی نگفته ایرانیکا بهترین ژورنال در زمینه ی خودش هست. اما مقایسه ی آن با ژورنال های آبکی تجاری هم مضحک هست. سایت ژورنال کار نمی کند چون به تازگی از الزویر اخراجش کرده اند، به علت تحریم ها. اصولا این بحث در مورد تاپ ترین ژورنال ها نیست.
"باز دانشگاه و موسسه ای هست توی دنیا که بخواهد به این مجله حق دسترسی پرداخت کنه؟" شما ظاهرا همه چیز را می دانید، من پیش داوری نمی کنم.
"در نتیجه اینکه حتی اگر مقاله شما اوپن اکسس باشه شاید یک تعداد خیلی کمی مثلا چند ده نفر، فوقش چند صد نفر در طی چند سال مقاله شما رو بخونند." حق با شماست، من هم خلافش را نگفتم. عرض من این بود که اوپن بودم عامل بازدارنده نیست، شاید به قول شما مشوق هم نباشد.

[ghlobe]

بطور کلی اوپن اکسس بودن مزیت عمده ای برای نویسنده است ولی در درجه دوم نسبت به اعتبار مجله قرار میگیرد. یعنی اگر یک مجله پر اعتبار امکان اوپن اکسس را هم فراهم کند و هزینه اش قابل تامین باشد نویسنده های مقاله بنفع شان است که استفاده کنند. دلیل عمده اش هم این است که اعتبار یک مقاله با تعداد citation آن شناخته میشود و طبعا یک مقاله اوپن اکسس خیلی راحت تر از طریق گوگل اسکالر و نظیر آن در اختیار خوانندگان قرار میگیرد تا یک مقاله که برای دیدنش باید حق اشتراک بپردازند. این نکته هم که یک مقاله را صرفا چند ده یا چند صد نفر علاقه دارند و میخوانند حالا شاید در مورد بعضی رشته ها صحیح باشد ولی در بیشتر رشته های علوم و مهندسی اینطور نیست. الان در هر زمینه پر متقاضی که در نظر بگیرید دهها هزار دانشجوی ارشد و دکترا و استاد در سراسر دنیا در آن کار میکنند که حالا اگر هم زمینه نحقیق شان دقیقا همان موضوع کار شما نباشد ممکن است بخواهند مقاله شما را برای بخش کارهای مرتبط یا literature survey و نظیر شان استفاده کنند. برای عده زیادی از آنها بخصوص در کشورهایی مثل کشور خود ما و هند و چین و امریکای جنوبی و نظیر آن دسترسی اشتراکی ممکنست آسان نباشد. دسترسی آزاد دامنه مخاطب یک مقاله را بنحو چشمگیری افزایش میدهد و بهمان نسبت تعداد citation ها هم افزایش پیدا میکند.

[alpachino10]

دوستان به نظر شما مجله ای که ISI هستش و ایمپک فکتور هم داره ولی Open Access هستش ارزش داره که واسش مقاله بفرستیم؟ اصلا Open Access اعتبار داره یا نه؟

[Tarkan78]

این آپشن مزیتی برای نویسنده داره که بخواهد این هزینه رو پرداخت کنه؟میشه شمام یه نگاه به این سایتش بندازین چون من با هزینش مشکل دارم و نمیدونم هزینش چقدره ؟ http://pubs.aic.ca/journal/cjps

مزيتش اينه كه مقاله شما براي ديد عموم آزاد خواهد بود و افراد بيشتري به مقاله شما دسترسي خواهند داشت. البته اين براي خيلي از جمله خودم آنچنان مزيتي هم نيست كه بخوام براش انقدر هزينه كنم. اگه مثلا مفت اين كار را ميكردن ي چيزي اما هزينه داشته باشه نه
چك كردم؛ اگه با هزينش مشكل دارين بيخيال شين.

[Tarkan78]

دوستان به نظر شما مجله ای که ISI هستش و ایمپک فکتور هم داره ولی Open Access هستش ارزش داره که واسش مقاله بفرستیم؟ اصلا Open Access اعتبار داره یا نه؟

سلام
ببين دوست عزيز: Open Access بودن ي چيزيه، اعتبار مجله ي چيز ديگه. اين 2 هيچ ربطي به هم ندارند. مجله ممكنه Open Access باشه ولي معتبر. اصلا ممكنه Open Access نباشه اما از ي مجله Open Access اعتبارش كم باشه. مثلا: من مجله اي ميشناسم كه Open Access هست با ضريب تاثير 1 و مجله اي ميشناسم Open Access نيست اما ضريب تاثيرش هست 0.15. خوب هر عقل سليمي ميگه اوني كه Open Access هست و ايمپكتش بالا هست بهتره. بنابراين اين ديدگاه غلط كه Open Access بودن يعني كم اعتبار يا بي اعتبار را بريزيد دور
Open Access فقط و فقط و فقط مفهومش اينه كه براي مقاله نياز به پرداخت پول نيست؛ مقاله رايگانه براي عموم والسلام
در پناه راستي