ممنون از توضیحات مفیدتون
من منظورم بیشتر برای استارت آپ ها یا شرکت های تازه تاسیس بود. جاهایی که شاید هنوز فرم NDA شاید زیاد معنی نداشته باشه و بیشتر کار دوستانه و رفاقتی و بدون حقوق انجام میشه. میخوام ببینم آیا این مرحله کاملا شانسی هست که مثلا آدم با چه کسانی همکار بشه و ممکنه خوب کار کنند و ایده تجاری بشه و یهو شرکتشون رشد کنه، یا برعکس ایده شون هم بسوزه و وقت و زندگیشون هدر بره؟ آیا اصولی داره که همین پروژه های کوچک و رفاقتی و دوستانه را بشه به محصولات موفق و شرکت های بزرگ تبدیل کرد؟
فرضا خود من چندتا ایده دارم که اگر 2-3 نفر برنامه نویس خوب و پایه ی کار داشته باشم ، شاید کمتر از یکسال بشه تجاریشون کرد ولی همیشه از این ترسیدم که اگر با کسی درمیان بگذارم ممکنه سوخته بشه (نه اینکه صرفا طرف ایده رو بدزده، اما چون ایده ها نو و جالبن ممکنه در جای دیگه بره با کسای دیگه دربارش حرف بزنه(یا اصلا از دهنش بپره! چون یکبار از دهن خودم پرید وقتی با یکی از استادامون حرف میزدم
) و کسای دیگه پیاده سازی کنند و سوخت بشه)
کلا چقدر باید ریسک کرد توی این زمینه؟ من همیشه میترسم با یک تیم 2-3 نفری کاری رو شروع کنیم ، یک شرکت بزرگتر خبردار بشه و چون تعداد نفرات خیلی بیشتر و حتی شاید حرفه ای تری داره سریعتر پیاده سازی کنه و بفروشه و سر ما کلا بی کلاه بمونه!
یک معمای بزرگ و عجیب برای من اینه که چطور یک شرکت خانگی(گاراژی!!) تبدیل به یک غول بین المللی میشه.... این روند رو آیا میشه توی کتابی خوند و یادگرفت یا برای هر فرد و شرکتی متفاوته و ممکنه کاملا شانسی باشه و کار بعضیا بگیره و کار بعضیا نگیره ؟
ebay, fb, amazon, watsup و .... و .... واقعا کار یکی دو نفره و با همین داستان هایی که تعریف میکنن درست شده یا نه اینها ظاهر ماچراست و پشت پرده هایی داره که کسی نمیدونه؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)