پاسخ : اوضاع واقعی کار و روش‌های سرمایه‌گذاری به روایت دوستان ساکن آمریکا
بله درست می گید بین نرم افزار و سخت افزار تفاوت زیادی هست. صحبت کلی من این بود تخصص شما (اگه وجود داشته باشه) قطعا براشون ارزش داره و کاملا مو از ماست کشیده میشه موقع استخدام 100 برابر دقیق تر از فرآیند پذیرش های دانشگاهی. مقاله شما هم اگر نشون دهنده توانایی یا مهارت کسب شده خاصی باشه قطعا براشون ارزش داره. این رو هم بگم من خودم اصلا اهل مقاله نویسی گلابی رایج در ایران و جاهای دیگه نیستم و فاند RA بدون حتی یک صفحه کار چاپ شده از دانشگاه رنک 60-70 گرفتم (که البته نمیرم اونجانوشته اصلی توسط pimi810
لزوما اینطوری نیست. به product بستگی داره. بله اگه هدف طراحی یک آی سی مخابراتی جدید هستش یا re design کردن router یا ساخت یک سیستم اندازه گیری نوری حساس، هسته س اولیه دکترا معنی میده. founder این شرکتها هم معمولا از top 10 هستن و phd دانشگاهای معمولی رو اصلا تحویل هم نمیگیرن
من از نزدیک این آدمها رو دیدم تو MIT. به شدت product محور هستن و از بیزینس و مارکتینگ اطلاع چندانی ندارن و نهایتا هم CTO شرکت میشن اگر شرکت سرمایه گذار درست حسابی پشتش باشه.
بله. ولی دیگه مدرک دکترا اینجا مهم نیست. توانایی شما بری انجام کار مهمه.)
قرار نیست کاری که شما در دوره دکترا انجام میدید فردا برید سرکار ادامه همون رو انجام بدید هرچند اگر پروژه و استاد رو درست انتخاب کنید این اتفاق محتمله.خب این طور که شما می گین، بخش بزرگی از تحقیقات دکتراها و پروژه هاشون در صنعت بلااستفاده است! خب پس با این وجود این همه دکترا در دانشگاه های آمریکا واسه چی می گیرن؟ اوضاع کمی شبیه به ایران شد که اینجا هم پروژه ی صنعتی به درد خور چندانی در مقطع دکترا دیده نمیشه. یعنی این همه دکترا میان توی آمریکا که بعد همه استاد دانشگاه بشن؟! حالا بچه های ایران مثلا بگیم که مجبورن و چون بخشی بعد از ارشد میرن آمریکا، دکترا بهانه ایه که کم کم بتونن وارد صنعت آمریکا بشن اما خب بقیه چی؟ یعنی این همه هندی و چینی الکی تو مقطع دکترا خودشون را با پروژه های بی فایده واسه صنعت علاف می کنن؟!
خب اوضاع ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران خوب نیست و شاید تا حدودی قابل اقماض باشه، بالاخره اینجا صنعت پیشرفته ای نیست و کشور در حال توسعه هستیم اما از آمریکا این کارها بعید نیست؟ چرا به جای انجام این همه تحقیقات (که همه شون هم کلی به دانشجوها واسه انجامش پول میدن و این همه دانشجو را از سرتاسر دنیا جمع می کنند) پروژه های درست و حسابی و صنعتی انجام نمیشه که هم دانشجو سود بیشتری کنه و هم صنعت؟!!! اساسا ریسرچی که به درد صنعت نمی خوره مگه فایده ای هم داره
دوره دکترا یک دوره آموزش پیشرفته هست که افرادی که اون رو طی میکنند این نیاز رو در خودشون احساس می کنند که دوره لیسانس اون امکان عمیق شدن و متخصص شدن رو براشون فراهم نکرده.
بازار کار های تک با سرعت خیلی زیادی در حال تغییره و آموزش دوره لیسانس دیگه برای اینکه شما بتونید رقابت کنید کافی نیست. این صحبت های یک آمریکایی که در بهترین لب رشته من دکتراش گرفته هست (اصلش ویدئوه من متنش رو میارم):
so I had completely decided that's what I would do after I got done with school however as I stated before I really knew ... had an idea how much I didn't know and I knew I need to learn a lot more, so I had two choices I could either graduate with my undergrad, go to industry and hope to learn X on the job while I was working, or more realistically stay for graduate school
ضمنا پروژه تخیلی یا خیلی futuristic در دانشگاه تاپ خصوصی خیلی بیشتر از دانشگاه های دولتی رنک پایین تر انجام میشه که فقط وقتی ارزش داره که شما بتونید یه استارتاپی بزنید و اون ایده رو اگه واقعا چیزی که به درد آینده میخوره ولی الان در صتعت موجود نیست باشه سعی کنید تجاری سازی کنید که در پست های بالاتر بهش اشاره شد و کار راحتی اصلا نیست در نتیجه افرادی که با دکترا از دانشگاه های تاپ روی این جور چیزها کار کرده اند و بعدش کار صنعتی میگیرند خیلیهاشون به کارهایی مشغول می شوند که ارتباط اندکی به پروژه دکتراشون داشته و فقط به سرف استعداد و تلاششون که در قالب گرفتن پذیرش و مدرک از یه دانشگاه تاپ مشهود هست مورد توجه کارفرما هستند. پروژه دکتراتون رو درست انتخاب کنید
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)