مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[alamdar_313]

اولین قدم برای مقایسه کلاسبندی هستش. برای کلاس بندی هم باید کلی معیار از کلی داده از طرفین داشته باشیم که بتنونیم شبیه ترین ها از دو طرف در یک دسته(یا کلاس)قرار بدیم. بعد که تونستیم داده هارو کلاس بندی کنیم تازه میرسیم به مقایسه و اونموقع باید تک تک فیلدهای مورد علاقه مون رو به کلاسهای مختلف اعمال منیم و ریزالت بگیریم ازش.

یعنی فردی رو میخوایم که هردو جامعه رو کاملا بشناسه تا بتونه معیارهارو از طرفین استخراج و کلاسبندی و درنهایت مقایسه کنه! و یا افراد یا انسیتوهایی باشن که با استاندارد مشخصی اینکارو انجام بدن. همچین فردی که فکر نمیکنم وجود داشته باشه ، و همچین موسسه ای (که تو ایرانم فعالیت کرده باشه) بازم بعیده!

پس فقط جز به مقابسه بهترین ها(شاید تهران با نیویورک ) فکر نکنم بشه مقایسه بهتری بین شهرها کرد

[y2dark]

اما در مورد بیزینس شخصی
من با هر کدام از بچه های اقتصاد هم که صحبت میکردم در حواب فقط میخندیدند! و میگفتند اینها شبیه شوخی های اساتید دانشکده خودمون در ایرانه. به قول اکثریت اونها میگفتند ما اینجا برای کار دانشگاهی تربیت میشیم یعنی وقتی اومدیم دکترا میخونیم طبیعتا مسیرمون "جبرا" اینطوریه که بریم توی اککادمی و کشش بیزینس برای ما کمتره در واقع بهتره بگیم رامون نمیدن توی بیزینس. مثال شاهدشونم این بود که تقریبا کسی از نسل جدید ایرانیان آمریکا رو نمیشناسند. نمشاسیم که تا 27-8 سالگی ایران بوده باشه بعد تازه به سلامت اومده باشه آمریکا یه دوره 6-7 ساله هم درس دانشگاهای و ... داشته باشه و بعد بیزینسم شروع کرده باشه اکثرا سیستم طوری هست که مهاجران بسیار کم سن میتونن غیر از خودشون وارد اون بازیها بشن یا مهاجران خیلی سن بابا با پشتوانه مالی بسیار قوی!!!! پس داشتن بیزینس هم به نظر احتمالش پایین تر از حد معقول میرسه.

البته بچه های اقتصاد باید هم بخندن چون در خیلی از دانشگاهها امریکا دکتراهای مدیریتهای مختلف تا کار آکادمیک پیدا نکنند اصلا نمیذارن فارغ التحصیل بشن! و اصولا دکتراهای مدیریتی برای کارهای آکادمیکه!
واله من خیلی ها رو میشناسم فامیل یکی از بچه ها 34 سالگی مهاجرت کرد! شرکت عمرانی خودشو راه انداخت و الان خیلی موفقه!
یکی از دوستان هم 28 ساله فکر کنم که برا دکترا امده بود کالیفرنیا یه اپلیکیشن جدید ثبت کرده که الان شرکتشو 5 6 میلیون میخوان بخرن نمیده!!! یکی دیگه 27 ساله امده البته 20 سال پیش! شرکت کترینگ راه انداخته بود که انقدر بزرگ شده بودند که میهمانیهای دولتی و کمپینگ ها رو هم برگزار میکردن، 7 میلیون دلار فروختش اخیرا! کم نیستن اینها!
اتفاقا اگر ایده خوبی داشته باشین و مسیر و درست طی کنین و شانس بیارین میتونین بیزینس موفقی داشته باشین! بیاین propaganda و stereotype نکنیم لطفا! هرکسی که میاد پولدار نمیشه و هر کسی هم که میاد بدبخت نمیشه! به هزاران دلیل برمیگرده، موفقیت یا شکست هر شخص!

[rahi2012]

البته بچه های اقتصاد باید هم بخندن چون در خیلی از دانشگاهها امریکا دکتراهای مدیریتهای مختلف تا کار آکادمیک پیدا نکنند اصلا نمیذارن فارغ التحصیل بشن! و اصولا دکتراهای مدیریتی برای کارهای آکادمیکه!
واله من خیلی ها رو میشناسم فامیل یکی از بچه ها 34 سالگی مهاجرت کرد! شرکت عمرانی خودشو راه انداخت و الان خیلی موفقه!
یکی از دوستان هم 28 ساله فکر کنم که برا دکترا امده بود کالیفرنیا یه اپلیکیشن جدید ثبت کرده که الان شرکتشو 5 6 میلیون میخوان بخرن نمیده!!! یکی دیگه 27 ساله امده البته 20 سال پیش! شرکت کترینگ راه انداخته بود که انقدر بزرگ شده بودند که میهمانیهای دولتی و کمپینگ ها رو هم برگزار میکردن، 7 میلیون دلار فروختش اخیرا! کم نیستن اینها!
اتفاقا اگر ایده خوبی داشته باشین و مسیر و درست طی کنین و شانس بیارین میتونین بیزینس موفقی داشته باشین! بیاین propaganda و stereotype نکنیم لطفا! هرکسی که میاد پولدار نمیشه و هر کسی هم که میاد بدبخت نمیشه! به هزاران دلیل برمیگرده، موفقیت یا شکست هر شخص!

در مورد بیزینس این مواردی که گفتید خب هستن آره ولی عمومیت ندارند. یا لااقل من به اون صورت ندیدم. طبیعتا مشاهدات شخصی هستند.
درسته موفقیت و شکست هر شخص به شرایط مختلفی بر میگرده.
فقط مسئله اینه ما تا بیایم جا بیفتیم زمان زیادی رو از دست دادیم. به هر حال همین که زمینه موفقیت هست خودش امتیاز بزرگیه. ولی خب ما در بهترین حالت ممکن 24-5 سال از زندگیمون توی ایران با فرهنگ غیر آمریکایی و ..... سپری شده. من که اکثر ایرانیان که تا27-30 ایران بودند رو اینجا دیدم همون آدمهای ایران بودند از نظر فرهنگی فقط یه مقدار درجه اصطکاک با همدیگر کمتر شده بود . به دلایل مختلف.
نظرتون راجع به شغل اکادمیک چیه؟ مخصوصا توی همون حوزه های اقتصاد و ....

[y2dark]

در مورد بیزینس این مواردی که گفتید خب هستن آره ولی عمومیت ندارند. یا لااقل من به اون صورت ندیدم. طبیعتا مشاهدات شخصی هستند.
درسته موفقیت و شکست هر شخص به شرایط مختلفی بر میگرده.
فقط مسئله اینه ما تا بیایم جا بیفتیم زمان زیادی رو از دست دادیم. به هر حال همین که زمینه موفقیت هست خودش امتیاز بزرگیه. ولی خب ما در بهترین حالت ممکن 24-5 سال از زندگیمون توی ایران با فرهنگ غیر آمریکایی و ..... سپری شده. من که اکثر ایرانیان که تا27-30 ایران بودند رو اینجا دیدم همون آدمهای ایران بودند از نظر فرهنگی فقط یه مقدار درجه اصطکاک با همدیگر کمتر شده بود . به دلایل مختلف.

این پرواضحه که آدم 30 ساله به شارپی آدم 20 ساله نیست و آدم هر چی جونتر باشه راحت تر تو جامعه بر میخوره، ولی به این معنا نیست که تو اگر تو سی سالگی مهاجرت کردی عمرت تباه شده! و این طرز تفکر ما ایرانیها از اینجا نشئت میگیره که فکر میکنیم عمر مفید ما تا 40 سالگیه! در صورتیکه این طرز تفکر و باید عوض کرد، اینجا طرف تو 65 سالگی تازه فکر میکنه میانسال شده! یه داستان بهت بگم دایی یکی از بچه تو سن 40 سالگی مهاجرت میکنه به امریکا! سی و خورده ای سال پیش! چون قا ضی بوده و اینجا نمیتونسته قضاوت کنه میره دانشگاه برق میخونه!!! شد چقدر 44 سال بیست و خورده ای سال هم کار میکنه در یه شرکت خیلی معروف و بعد بازنشست میشه! اگر هم باهاش صحبت کنی فکر میکنی 70 سال آمریکاست! اما تو ایران آدمها شد 50 سالشون میگن ما پیر شدیم! دلت باید جوان باشه! که البته این طرز تفکر به رفاه اجتماعی و خیلی چیزهای دیگر بر میگرده!

[y2dark]

در مورد بیزینس این مواردی که گفتید خب هستن آره ولی عمومیت ندارند. یا لااقل من به اون صورت ندیدم. طبیعتا مشاهدات شخصی هستند.
درسته موفقیت و شکست هر شخص به شرایط مختلفی بر میگرده.
فقط مسئله اینه ما تا بیایم جا بیفتیم زمان زیادی رو از دست دادیم. به هر حال همین که زمینه موفقیت هست خودش امتیاز بزرگیه. ولی خب ما در بهترین حالت ممکن 24-5 سال از زندگیمون توی ایران با فرهنگ غیر آمریکایی و ..... سپری شده. من که اکثر ایرانیان که تا27-30 ایران بودند رو اینجا دیدم همون آدمهای ایران بودند از نظر فرهنگی فقط یه مقدار درجه اصطکاک با همدیگر کمتر شده بود . به دلایل مختلف.
نظرتون راجع به شغل اکادمیک چیه؟ مخصوصا توی همون حوزه های اقتصاد و ....

تو رشته های مدیریتی شغل آکادمیک در خیلی از دانشگاهها راحته و تنها کار اساسیه اساتید معمولا تدریسه و تحقیق به اون شکل که در مهندسی قلپ تپنده دپارتمانه نیست! دلیلش اینه که تو حوزه ی مدیریتی مثل حوزه ی مهندسی نوشتن پروپوزال و فاند گیری به این شکل در خیلی از دانشگاهها معنا نداره (نگفتم همه) دانشگاههای ایالتی که پول مستقیم از ایالت میاد! دانشگاههای خصوصی از ارتباط با شرکتها یا بودجه دانشگاهه یا ...
اما در مورد حقوقش، یکی از بچه هایی که دکترای مدیریت مالی میخواند گفت حقوق استادی در حد 250هزار تا هست، پای خودش، سند معتبر ندارم راجع بهش!

[rahi2012]

تو رشته های مدیریتی شغل آکادمیک در خیلی از دانشگاهها راحته و تنها کار اساسیه اساتید معمولا تدریسه و تحقیق به اون شکل که در مهندسی قلپ تپنده دپارتمانه نیست! دلیلش اینه که تو حوزه ی مدیریتی مثل حوزه ی مهندسی نوشتن پروپوزال و فاند گیری به این شکل در خیلی از دانشگاهها معنا نداره (نگفتم همه) دانشگاههای ایالتی که پول مستقیم از ایالت میاد! دانشگاههای خصوصی از ارتباط با شرکتها یا بودجه دانشگاهه یا ...
اما در مورد حقوقش، یکی از بچه هایی که دکترای مدیریت مالی میخواند گفت حقوق استادی در حد 250هزار تا هست، پای خودش، سند معتبر ندارم راجع بهش!

من سیراکیور بودم پرسیدم اکثرا روی 130 بودند بعد از طی مراحل مختلف البته و خاصه در رشته روابط بین الملل و پابلیک پالیسی. راتگرز اما تا 200 هم دیدم
مدیریت ظاهرا یه مقدار حسابش فرق میکنه.

[ehsan1983]

در مورد بیزینس این مواردی که گفتید خب هستن آره ولی عمومیت ندارند. یا لااقل من به اون صورت ندیدم. طبیعتا مشاهدات شخصی هستند.
درسته موفقیت و شکست هر شخص به شرایط مختلفی بر میگرده.
فقط مسئله اینه ما تا بیایم جا بیفتیم زمان زیادی رو از دست دادیم. به هر حال همین که زمینه موفقیت هست خودش امتیاز بزرگیه. ولی خب ما در بهترین حالت ممکن 24-5 سال از زندگیمون توی ایران با فرهنگ غیر آمریکایی و ..... سپری شده. من که اکثر ایرانیان که تا27-30 ایران بودند رو اینجا دیدم همون آدمهای ایران بودند از نظر فرهنگی فقط یه مقدار درجه اصطکاک با همدیگر کمتر شده بود . به دلایل مختلف.
نظرتون راجع به شغل اکادمیک چیه؟ مخصوصا توی همون حوزه های اقتصاد و ....

جالبه كه خودتونم ميگيد مشاهدات شخصيه! با يه پست و اينهمه تغيير!؟؟؟
شما توي تاپيكهاي ديگه رفتن و درس خوندن رو حيلي سخت و تاريك جلوه دادي...دوست عزيز من و شما نميتونيم براي همه تجربياتمونو تعميم بديم و بقيه هم حق دارن بيان تجربه كنن و شانس خودشونو بسنجند.
ضمنا براي افرادي مثل بنده كه چيزي تو ايران نه نداشتم و نه دارم(زمين، ملك و پست و پول بابا و مغازه و پارتي و سود سرمايه گذاري تو فلان ارگان و بساز بفروشي و...) همينجا تو دهاتاش هم برام لذت بخشه!
شما منو ياد دوستم ميندازيد كه هنوز سه هفته نشده بود از اومدنش به غربت و بدليل داشتن بيزنس در ايران و درامد ده تومني، باصطلاح سختي درس خوندن و كارپيداكردن رو تحمل نكرد و بليط گرفت برگشت. تكه كلامشم اين بود كه من با فرهنگ اينجا سازگار نيستم!چه بسيار مثال ميتونم بزنم از ايرانياني كه با همين اصطلاحا مشكل الان صاحب شغل هايي با درامد رويايي هستن.( در اقوام من در امريكا حداقل دونفر هستن كه از بيست و دو سالگي امريكان با مدرك مهندسي كارخونه توليدي توي رشته خودشون زدن.




موفق باشيد.

[mmsh81]

پستهای نامربوط به تجربیات و مشاهدات حذف گردید.

[alamdar_313]

دوستان من توی این تاپیک(و کلا سایت) میبینم بچه ها بیشتر در مورد آمریکایی ها و فرهنگشون حرف میزنن درحالیکه آمریکا مهاجرین زیادی ار کل دنیا داره و خصوصا جایی که ما قرار هست بریم(دانشگاه) برخوردمون با این افراد بیشتر هست.

اگر میشه از رفتار و فرهنگ مردم دیگه که توی آمریکا باهاشون سرکار داریم بیشتر بگید. هندی- چینی- پاکستانی- ژاپنی- اروپایی- مکزیکی- عرب- ترک- اهالی آمریکای جنوبی- سیاهپوستان خود آمریکا - سرخپوستان آمریکا .

آیا نقاط تمایز برجسته ای بین مردم این ملل و فرهگ و آداب و رفتارشون وجود داره؟ یا نه همه تقریبا یکجور رفتار میکنن؟
کدوم این گروه ها بیشتر فرهنگشون به ما میخوره و یا بیشتر علاقه به ارتباط با ایرانی ها نشون میدن؟ و یا برعکس چه کسایی زیاد از ما خوششون نمیاد و مستقیم و غیرمستقیم اینو نشون میدن؟
آیا عرب هایی که اونجا هستن از ایران بد میگن یا خوب(چون شنیدم خیلی تبلیغ ضد ایرانی-ضد شیعه تو کشوراشون میشه . و یا وهابی ها تو آمریکا ضد شیعه و ایران تبلیغ میکنن)... کلا سایر مسلمون ها رفتارشون با شیعه ها چطوره؟

لطفا یکمی از فضای روابط بین الملل! در اونجا بیشتر بگید . ممنون

[khalas]

دوستان من توی این تاپیک(و کلا سایت) میبینم بچه ها بیشتر در مورد آمریکایی ها و فرهنگشون حرف میزنن درحالیکه آمریکا مهاجرین زیادی ار کل دنیا داره و خصوصا جایی که ما قرار هست بریم(دانشگاه) برخوردمون با این افراد بیشتر هست.

اگر میشه از رفتار و فرهنگ مردم دیگه که توی آمریکا باهاشون سرکار داریم بیشتر بگید. هندی- چینی- پاکستانی- ژاپنی- اروپایی- مکزیکی- عرب- ترک- اهالی آمریکای جنوبی- سیاهپوستان خود آمریکا - سرخپوستان آمریکا .

آیا نقاط تمایز برجسته ای بین مردم این ملل و فرهگ و آداب و رفتارشون وجود داره؟ یا نه همه تقریبا یکجور رفتار میکنن؟
کدوم این گروه ها بیشتر فرهنگشون به ما میخوره و یا بیشتر علاقه به ارتباط با ایرانی ها نشون میدن؟ و یا برعکس چه کسایی زیاد از ما خوششون نمیاد و مستقیم و غیرمستقیم اینو نشون میدن؟
آیا عرب هایی که اونجا هستن از ایران بد میگن یا خوب(چون شنیدم خیلی تبلیغ ضد ایرانی-ضد شیعه تو کشوراشون میشه . و یا وهابی ها تو آمریکا ضد شیعه و ایران تبلیغ میکنن)... کلا سایر مسلمون ها رفتارشون با شیعه ها چطوره؟

لطفا یکمی از فضای روابط بین الملل! در اونجا بیشتر بگید . ممنون

دوست عزیز من باز هم تکرار میکنم به عنوان یک دانشجو شما اصلا وقتی ندارید که بشینید ببینید یه هندیه در مورد ایران چی میگه یا یه ایرانی در مورد هندی چی میگه. اینجا همه سرشون تو کار خودشون هست و چیزی به اسم نژاد برتر و اینجور چیزا حداقل من ندیدم. چرا هستن بچه های امریکایی undergrad به خصوص که کمی افه میان پیش خارجی ها ولی اونم به حساب نمیاد.
مثلا من ندیدم اینجا هندی ها پز بدن که 6 تا استاد داریم تو دانشکده در حالی که یه ایرانی افه میاد هر روز که 2 تا استاد ایرانی هستن!
کلا تا اونجایی که دیدم اصلا واسه خیلی ها مهم نیست شما از چه کشوری هستید اینجا کشور مفهومش رو حداقل در دانشگاه و حتی اکثر نقاط جامعه از دست داده. هموطن های ایرانی هم که بعضی هاشون فکر میکنن برای اینکه از فضای ایران دورتر شن و بیشتر به آمریکایی ها نزدیکتر شن باید قید هموطن ها رو بزنن!!
اینجا درصد زیادی از مردم اصلا چنین اخباری واسشون مهم نیست که تبلیغ میشه و چی میشه. بله ته دلشون وقتی یه مثلا حالا اسم کشور نمیارم میبینن یه جوری میشن ولی بازم مهم نیست براشون.
رادیو هم که باز سیاستهای خودش رو داره و ازاد هستش. مثلا من هر روز گوش میدم که یک گزارشگر 3 ساعت شب طرفدار اسراییل هست و منتقد ها هم میان صحبت میکنن و راجع به ایران هم همینطور و خیلی چیزهای دیگه.
من به این نتیجه رسیدم شما هم بیایید میبینید( به خصوص اگر رشتتون مهندسی باشه!) کلا آنقدر حتی وقت نخواهید داشت که وقتی با یکی صحبت میکنید یادتون خواهد رفت اصلا طرف کجایی بوده!

موفق باشی