مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[gbahrein]

جدیدا من دارم می بینم بازار اپلای برای (NIW (national interest waiver خیلی داغ شده و خیلی از دوستای خودم دنبال اینن که از این راه گرین بگیرند. حالا نمی دونم چقدر عملی هستش.

این NIW در مورد کیسهای نه خیلی غیر عادی و البته خیلی خاص هم ممکنه جواب بده یا فقط محدود به شرایط بسیار بسیار ویژه میشه. تفسیر واقعی این جمله یعنی در چه حد و حدودی:
in order to be eligible to file an NIW petition, a beneficiary or applicant must have an “advanced degree” or “exceptional ability” in the sciences, arts or business.

[gizm]

درود
ممنون از همه ی دوستان که نظرشون رو بیان کردند، و اینم موضوع جدید و تجربه های این دوستمون، خوشحال میشم نظراتون رو با بقیه دوستان به اشتراک بگذارید.
آشنایی با نژادهای مختلف در امریکا

وقتی من وارد امریکا شدم و میخواستم برای کار اقدام کنم در جایی که نوع نژاد را سوال میگردند مینوشتم آسیایی چون فکر میکردم چون من در آسیا هستم پس آسیایی هستم. حالا میخواهم یک اطلاعات مختصری در مورد انواع نژادها در امریکا بدهم که ممکن است بدردتان بخورد. نژاد آسیایی در امریکا در واقع همان چشم بادامیها هستند مثل مردم چین ژاپن کره فیلیپین ویتنام و غیره. بنایراین اگر در امریکا بگویید کسی آسیایی است یعنی اینکه چشم بادامی است. نژاد بعدی هیسپانیک ها هستند یا تمام کسانی که به زبان اسپانیایی صحبت میکنند البته بغیر از اسپانیا. هیسپانیکها اکثرا اهالی کشورهای امریکای لاتین هستند. نژاد دیگر ایندین ها هستند. من اولش فکر میکردم که ایندین ها هندی هستند در صورتی که اینجا به سرخپوستان میگویند ایندین. و نژاد بعدی هم سفید ها هستند که کل سفید پوستان امریکا و اروپا و خاورمیانه است. بنابراین اگر جایی از شما نژادتان را سوال کنند باید بگویید سفید. نژاد دیگر سیاهان یا آفریقایی تبارها هستند. سیاهان گهگاهی خودشان را نگرو خطاب میکنند ولی شما هرگز نباید از این اسم استفاده کنید مگر اینکه خودتان ساهپوست باشید. گفتن این اسم به آنها توهین بزرگی است و حتی میتوانند بر علیه شما شکایت کنند. شما حتی بهتر است آنها را سیاهپوست یا بلک هم خطاب نکنید و از واژه آفریکن- امریکن یا امریکاییهای آفریقایی تبار نام ببرید. متاسفانه اغلب سیاهپوستان در خانواده های فقیری زندگی میکنند و شرایط فرهنگی و مالی مناسبی ندارند برای همین به جرات میتوانم بگویم که هنوز تبعیض نژادی بر علیه سیاهان در امریکا پای برجا است. من شش ماه پس از ورودم به امریکا و پس از مجرد شدنم خودم را به یکی از خطرناکترین و فقیرترین محله های شهر ریچموند تبعید کردم و خاطرات زیادی از آنها دارم که بعدا برایتان تعریف میکنم. در میان آسیاییها شاخص ترین آنها چینی ها هستند که در بیشتر شهرها محله های خاص خودشان را دارند. چینی های زیادی در این شهرکهای چینی زندگی میکنند که حتی یک کلمه انگلیسی هم بلد نیستند و اصولا نیازی به آن ندارند. اگر شما به محله چینی سنفرانسیسکو بروید و وارد یک رستوران چینی شوید منوی غذای آن فقط چینی است و شما باید با دست به غذای یکی اشاره کنید و بگویید من از اینا میخوام. اصولا چینی ها مردم زحمتکش و آرامی هستند و با غیر چینی زیاد نمیجوشند. یکی از مشخصه های بارز آنها بلند صحبت کردن است و معمولا در قطار یا اتوبوس اگر دو چینی در حال صحبت با یکدیگر باشند شما صدای موتور قطار یا اتوبوس را نمیشنوید! با تنها نژادی که من دیدم بهتر میجوشند روسها هستند که شاید بخاطر همسایه بودنشان است. دیگر آسیایی ها ژاپنی ها هستند که اگر میخواهید آنها را تا دم مرگ عصبانی کنید ازشان سوال کنید آیا شما چینی هستید؟ این بدترین فحش به آنها است. در بین آسیاییها آنها به مغرور بودن معروف هستند ولی ژاپنی هایی که من میشناسم واقعا انسانهای موفقی در تحصیلات و کارشان هستند. آسیاییهای دیگر فیلیپینی ها هستند که اصولا مادرزادی کارگرند و اگر کسی بهشان سمت مدیریت در جایی بدهد از خوشحالی سکته میکنند. دیگر آسیایی ها ویتنامیها هستند که آنها هم وضعیت چندان مناسبی از نظر اجتماعی ندارند. کره ایها در جایی که من زندگی میکنم زیاد نیستند ولی محبوبیت زیادی ندارند. در نوع حرف زدن و رفتار آنها تکیه کلام و علائمی وجود دارد که معمولا مورد تمسخر دیگر آسیاییها است. من وقتی تازه وارد امریکا شدم فقط میتونستم بگم یکی چشم بادامی است و نمیتوانستم ملیت آنها را تشخیص دهم. نژاد هیسپانیکها اصولا کسانی هستند که برای کار به امریکا کوچ کرده اند و متاسفانه مثل افغانیها در ایران هستند. با اینکه در اینجا افغانیهای بسیار با شخصیت و موفق زیاد هستند ما در ایران فقط قشر کارگر و کم سواد آنها را میدیدیم و فکر میکردم که افغانی یعنی همین. هیسپانیکها هم حتما در کشور خودشان انسانهای موفق و تحصیلکرده زیاد دارند ولی کسانیکه به امریکا آمده اند از آن قشر نیستند. ایندین ها و یا سرخپوستان هم اصلا دیده نمیشوند و نژادشان تقریبا منقرض شده است ولی من فقط شنیده ام که در شهرکهای مخصوصی زندگی میکنند و اکثر آنها هم الکلی و یا معتاد هستند. هندیها هم در امریکا زیاد هستند و آنها هم دو دسته هستند کسانی که امریکنایز شده اند یا امریکایی شدده اند و کسانی که به روش سنتی خودشان زندگی میکنند. با اینکه همه آنها انسانهای آرام و خوبی هستند ولی من هندیهای سنتی را به دسته دیگر ترجیح میدهم. این اطلاعاتی بود که من از نژادهای مختلف داشتم و براتون نوشتم ولی یک مسئله خیلی مهم اینه که اینجا حتی اشاره کردن به نژاد یک نفر جرم محسوب میشه و حتی زندانی داره. هیچ شرکتی اجازه نداره بخاطر نژاد مذهب و یا جنسیت فردی را استخدام و یا اخراج کند. من در این مدتی که در امریکا کار میکنم هیچ کس از من سوال نکرده که مذهبم چیه و یا زن دارم یا نه و از این چیزهایی که در ایران رواج داره. بهرحال امیدوارم این اطلاعات بدردتون بخوره و اگر نطری دارید بنویسید.

تو اونجاهایی که من بلد کردم یکم کژتابی وجود داره.شما اولش گفتید که توفرم استخدام نژادتونو وارد کردید بعد تهش میگید کلا اصلا سوال درباره این چیزا نداریم وجرمه وفلان.میشه یکم بیشتر توضیح بدید

[Souri_RS]

مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی. یکی از کسل کننده ترین کارهای دنیا.
راه بهتری نیست ؟؟؟

سلام دوست عزیز
مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی؟ هدف دکترا ریسرچ هست که خلاصه ی تحقیق با داوری افراد خبره، باید پابلیش شه.
تو امریکا برعکس ایران اینطور نیست که بگیم "حسن، بیا یه مقاله بدیم!" تمامی پروژه های از قبل توسط افراد خبره، مهرتایید گرفتند که پول براشون در نظر گرفته شده. Scope of Work مشخص هست و تمامی کارها مثل یک پروژه باید تحویل Principal Investigator بشه. چاپ مقاله، مهر تایید این هست که کار شما از دید علمی و عملی درست بوده (در کنار تایید بخشی که پروپوزال شمارو تایید کرده). با استفاده از این مقاله، پروپوزال های بعدی نوشته میشه و فاند و امکانات گروه توسعه پیدا میکنه. مقاله در امریکا، منبع فاند و شهرت در فضای آکادمیک هست.
به نظر من یکی از عواملی که باعث پیشرفت علمی امریکا شده همین قضیه هست که افراد تاپ (مثلا در NSF)، به اساتید به وسیله پول جهت میدن. اگر الان موضوع x برای کشور لازمه، فاند بیشتری در نظر گرفته میشه و اگر فردا x دیگه خیلی مهم نیست، پروپوزال های مرتبط رو یکی یکی ریجکت میکنن. اساتید دائما درحال پیدا کردن این هستند که الان چی رو بورسه. اینارو میگم که اون فضای آکادمیک و به قول شما کسل آور که بدون هدف نوشته و تدوین میشه وجود نداره. هرکاری که با فاند بشه appreciate میشه. شما ژورنالهای تاپ هررشته رو ببینین، در بخش Acknowledgment شماره grant رو زدن. این یعنی کار باارزشه و از قبل فکر شده.
قطعا کسی که علم رو دوست داشته و واقعا اهل نوشتن مقاله برای ارتفاء رتبه و دانش باشه، نمیگه مقاله نوشتن کسل آور هست. PhD گرفتن یعنی کار آکادمیک و تحقیقاتی. و این تحقیق باید داوری بشه= مقاله.
در مورد راه حل آسان تر برای استاد شدن، چیزی تاحالا نشنیدم.
ارادتمند
امیر

جدیدا من دارم می بینم بازار اپلای برای (NIW (national interest waiver خیلی داغ شده و خیلی از دوستای خودم دنبال اینن که از این راه گرین بگیرند. حالا نمی دونم چقدر عملی هستش.

سلام دوست عزیز
من سرچ کردم چیزی متوجه نشدم، البته فکر کنم مرتبط به این تاپیک هم نباشه، ولی اگر اطلاعاتی دارین ممنون میشه share کنین. من شنیده بودم که اگر یه تعداد citation داشته باشین میشه برای یه همچین چیزی اقدام کرد ولی واقعا زحمت میخواست.
ارادتمند
امیر

[y2dark]

تو اونجاهایی که من بلد کردم یکم کژتابی وجود داره.شما اولش گفتید که توفرم استخدام نژادتونو وارد کردید بعد تهش میگید کلا اصلا سوال درباره این چیزا نداریم وجرمه وفلان.میشه یکم بیشتر توضیح بدید

معمولا توی بعضی از فرمها یه قسمتی هست برای وارد کردن race که کنارش نوشته پرکردن این قسمت الزامی نیست، یا گزینه ای داره که نمیخوام جواب بدم! این گزینه برای آمار گیری هست و بعضی موقع ها مثلا اگر شما سیاه باشین ممکنه یکسری مزایا بهتون تعلق بگیره! خلاصه لزومی به پر کردن اون قسمت نیست

[S03]

تو اونجاهایی که من بلد کردم یکم کژتابی وجود داره.شما اولش گفتید که توفرم استخدام نژادتونو وارد کردید بعد تهش میگید کلا اصلا سوال درباره این چیزا نداریم وجرمه وفلان.میشه یکم بیشتر توضیح بدید

معمولا توی بعضی از فرمها یه قسمتی هست برای وارد کردن race که کنارش نوشته پرکردن این قسمت الزامی نیست، یا گزینه ای داره که نمیخوام جواب بدم! این گزینه برای آمار گیری هست و بعضی موقع ها مثلا اگر شما سیاه باشین ممکنه یکسری مزایا بهتون تعلق بگیره! خلاصه لزومی به پر کردن اون قسمت نیست

در ادامه صحبت دوستمون بگم پاسخ ها به این بخش فرم ها معمولا در کمپانی های بزرگ اصلا به افرادی که وظیفه بررسی رزومه ها و استخدام رو دارن ارسال نمیشه و صرفا برای آمارگیری است. البته همه اینها یعنی نژادپرستی مستقیم وجود نداره، در بعضی مواقع برخورد غیرمستقیم است (تحقیقی مدتی پیش یک سری رزومه فیک رو که تنها تفاوت بینشون اسم اشخاص بود به جاهای مختلف فرستاده بود و در بعضی ایالت ها (که می تونید حدس بزنید کدوم ها) افرادی که اسمشون به نظر سفید میومد بیشتر به مصاحبه دعوت شدن تا افرادی که اسمشون به نظر سیاه پوست یا هیسپانیک می رسید).

[y2dark]

مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی. یکی از کسل کننده ترین کارهای دنیا.
راه بهتری نیست ؟؟؟

مسابقه! بی حاصل!!
قبول دارم قشری مخصوصا کشورهای جهان سوم الکی مقاله رو چاپ میکنند!
اما اینطور که من در امریکا یاد گرفتم روند برای مهندسی به این شکل هست! که شما یک ریسرچ، تحقیق، پروژه ای رو انجام میدی یکسری نتایج اولیه میگیری! میفرستی به کنفرانس میری اونجا یکسری فیدبک خیلی خوب میگیری و کارتو تصحیح میکنی! و این قضیه ادامه داره به سرانجام برسه، پس از پایان پروژه و تحلیلهای آماری، ریاضی، تجربی، (بسته به گرایشتون) نتایجتون رو در ژورنال چاپ میکنین! اینکه چقدر این پروسه طول بکشه به خیلی از عوامل بستگی داره، استاد، پروژه، فاندینگ، سرعت عمل، ...
ولی در نهایت این کمک میکنه به کسانی که در آینده بخوان در زمینه شما تحقیق کنند! حالا اینکه چقدر اینکار علم دنیا رو جلو میبره! شاید ده به توان منفی 100! ولی اگر قرار بود همه محققهای دنیا اینطوری فکر میکردند علم هیچوقت پیشرفت نمیکرد! براتون مثال از انیشتین و بزرگان نمیزنم که نگین این افراد نابغه بودند! یک نمونه در زمینه تخصصی الکترونیک وجود داره که 40 سال پیش اومد دو نفر اومدن یک قسمتی از یه مداری که توی پروژه دکتراش کار کرده بودند به عنوان یک بلوک تعریف و چاپ کردند! در اونموقع با توجه به محدودیت های تکنولوژی مزیت اون مدار تا 32 سال بعدش شناخته نشد! حالا اگر همین آقا میگفت چرا اینکار پوچ و بی حاصل رو بکنم چه اتفاقی میافتاد؟!!! شاید موبایلی که الان دست شما بود خیلی ضعیفتر از این بود!!!

[new_helix]

مسابقه! بی حاصل!!
قبول دارم قشری مخصوصا کشورهای جهان سوم الکی مقاله رو چاپ میکنند!
اما اینطور که من در امریکا یاد گرفتم روند برای مهندسی به این شکل هست! که شما یک ریسرچ، تحقیق، پروژه ای رو انجام میدی یکسری نتایج اولیه میگیری! میفرستی به کنفرانس میری اونجا یکسری فیدبک خیلی خوب میگیری و کارتو تصحیح میکنی! و این قضیه ادامه داره به سرانجام برسه، پس از پایان پروژه و تحلیلهای آماری، ریاضی، تجربی، (بسته به گرایشتون) نتایجتون رو در ژورنال چاپ میکنین! اینکه چقدر این پروسه طول بکشه به خیلی از عوامل بستگی داره، استاد، پروژه، فاندینگ، سرعت عمل، ...
ولی در نهایت این کمک میکنه به کسانی که در آینده بخوان در زمینه شما تحقیق کنند! حالا اینکه چقدر اینکار علم دنیا رو جلو میبره! شاید ده به توان منفی 100! ولی اگر قرار بود همه محققهای دنیا اینطوری فکر میکردند علم هیچوقت پیشرفت نمیکرد! براتون مثال از انیشتین و بزرگان نمیزنم که نگین این افراد نابغه بودند! یک نمونه در زمینه تخصصی الکترونیک وجود داره که 40 سال پیش اومد دو نفر اومدن یک قسمتی از یه مداری که توی پروژه دکتراش کار کرده بودند به عنوان یک بلوک تعریف و چاپ کردند! در اونموقع با توجه به محدودیت های تکنولوژی مزیت اون مدار تا 32 سال بعدش شناخته نشد! حالا اگر همین آقا میگفت چرا اینکار پوچ و بی حاصل رو بکنم چه اتفاقی میافتاد؟!!! شاید موبایلی که الان دست شما بود خیلی ضعیفتر از این بود!!!

واقعا ریسرچ کسل کنندست. هرکسی روحیه خاص خودشو داره من واقعا محیط های دانشگاهی برای جزو کسل کننده ترین جاها هستند. علاوه بر این ریسرچ و علم و پژوهش این دست کارها زندگی مرفهی رو به بار نمیاره. دنبال این چیزا بودم میرفتم دنبال علوم پایه.
در کنارش آدم پرخرجی هستم یعنی پول ریسرچ به هیچ وجه زندگی شخصی فردی مثل من رو تایمن نمیکنه.
بله بنده فردی رو میشناسم خداای فیزیک هست امپریال کالج بوده آکسفورد بوده و .... الان یک دوچرخه داره + ی پژو پارس که میگه بنزین گرونه سوار نمیشم همین دوچرحه بهتره :/ فکر اون نوع زندگی حاصل از ریسرچ و علم پژوهی و این دست مسایل یکمی اذیتم میکنه.
البته که ارزش دارند من منکرشون نیستم منتها برای کسی که علاقه هم داشته باشه و قانع! باشه به پول کم و متوسط.که طبیعتا من نیستم.حتی حاضرم توی یه روستایی در ایران برم (مثلا البته وگرنه باید دید در عالم واقع...) ماهی 30 تومن داشته باشم تا اینکه برم یه شهری تو امریکا ماهی 4000 دلار : / : / واقعا من بدنم میلیرزه قیمتها رو میبینم و قیاس میکنم با این حقوقی که برخی عنوان میکنند. مثلا یکی نوشته بود starting salary 2000$ : / : / : / .

[y2dark]

واقعا ریسرچ کسل کنندست. هرکسی روحیه خاص خودشو داره من واقعا محیط های دانشگاهی برای جزو کسل کننده ترین جاها هستند. علاوه بر این ریسرچ و علم و پژوهش این دست کارها زندگی مرفهی رو به بار نمیاره. دنبال این چیزا بودم میرفتم دنبال علوم پایه.
در کنارش آدم پرخرجی هستم یعنی پول ریسرچ به هیچ وجه زندگی شخصی فردی مثل من رو تایمن نمیکنه.
بله بنده فردی رو میشناسم خداای فیزیک هست امپریال کالج بوده آکسفورد بوده و .... الان یک دوچرخه داره + ی پژو پارس که میگه بنزین گرونه سوار نمیشم همین دوچرحه بهتره :/ فکر اون نوع زندگی حاصل از ریسرچ و علم پژوهی و این دست مسایل یکمی اذیتم میکنه.
البته که ارزش دارند من منکرشون نیستم منتها برای کسی که علاقه هم داشته باشه و قانع! باشه به پول کم و متوسط.که طبیعتا من نیستم.حتی حاضرم توی یه روستایی در ایران برم (مثلا البته وگرنه باید دید در عالم واقع...) ماهی 30 تومن داشته باشم تا اینکه برم یه شهری تو امریکا ماهی 4000 دلار : / : / واقعا من بدنم میلیرزه قیمتها رو میبینم و قیاس میکنم با این حقوقی که برخی عنوان میکنند. مثلا یکی نوشته بود starting salary 2000$ : / : / : / .

بنظرم شما خارج از کشور به دردتون نمیخوره! چون چه در اروپا چه در امریکا به معنای واقعی کلمه شما باید کار کنید و صبح تا عصر کار کنید که نتیجه ش رو بگیرین حالا میخواین دکتر باشین یا مهندس یا...! و در بهترین شرایط سالی دو سه بار برین مسافرت! اینجا تو بیزینس ددلاینها جدیه با کسی هم شوخی ندارن! مثل ایران نیست که تو پروژه ها یه ددلاین دو سال جابجا بشه آب از آب تکون نخوره!!
یا پزشک بیمار شب که باهاش تماس بگیرن بگه حالا شما خودت یکاریش بکن من صبح میام!

[Radian]

کاش همه مشکلات البته با مقاله نویسی حل میشد. راه حلهای دیگه مطمینا از اینکار ساده تر نیستند!!!

حدود ۱۰۰ تا Citation (برای رشته های متداول مهندسی به غیر از بیو) و حدود ۷ ۸ تا مقاله ی ژورنال (کنفرانس ارزشی نداره) به عنوان نویسنده ی اول. رکام از افراد سر شناس که شمارو نشناسن و در دانشگاهتون نباشن. با اینها شدنیه کاملا شدنیه.

[gbahrein]

در ادامه صحبت دوستمون بگم پاسخ ها به این بخش فرم ها معمولا در کمپانی های بزرگ اصلا به افرادی که وظیفه بررسی رزومه ها و استخدام رو دارن ارسال نمیشه و صرفا برای آمارگیری است. البته همه اینها یعنی نژادپرستی مستقیم وجود نداره، در بعضی مواقع برخورد غیرمستقیم است (تحقیقی مدتی پیش یک سری رزومه فیک رو که تنها تفاوت بینشون اسم اشخاص بود به جاهای مختلف فرستاده بود و در بعضی ایالت ها (که می تونید حدس بزنید کدوم ها) افرادی که اسمشون به نظر سفید میومد بیشتر به مصاحبه دعوت شدن تا افرادی که اسمشون به نظر سیاه پوست یا هیسپانیک می رسید).

البته اینکه بسیاری از این اطلاعات به صورت داوطلبانه (اختیاری) در فرمها گذاشته میشه خودش یه نکته هست که نشون میده ملاحظاتی قطعا در اینگونه موارد هست. حتی برای معلولیت هم دیدم که این سوال را اختیاری گذاشتند و حتما شرایط را برای اینکه حتی سهوا به چنین مسایلی متهم نشند میبیننند(اینکه قاونی صراحتا اینکار و اینگونه سوالات را اجبارا ممنوع میکنه یا نه نمیدونم البته) ولی در مورد دوم که فرمودید براساس اسم انتخاب برای حتی مصاحبه شغلی صورت میگیره به نظرم اسم این را نمیشه برتری نژادی یا ترجیح اون یا همچین چیزی در حداقل خیلی موارد گذاشت و بیشتر برمیگرده به اینکه تجربیات قبلی و شرایط کاری و محیط اونها را سوق میده به انتخاب افرادی که احتمالا امریکایی یا مقیم هستند و اگر هم مهاجرند تثبیت شده باشند تا مشکلات کمتری داشته باشند.هر چند همین هم نوعی تبعیض از نوع racism می تونه باشه!