مباحث کلی پذیرش در رشته روانشناسی

[sarasara_]

سلام دوستان
من از دانشگاه کلگری کانادا ارشد روانشناسی برای پاییز 2018 پذیرش با فاند گرفتم و ازونجایی که با خودم عهد کرده بودم اگر پذیرش گرفتم، به نوبه خودم تجربیاتم رو با دانشجوهای روانشناسی که ابتدای راه اپلای هستن در میون بگذارم، اومدم امروز این کار رو انجام بدم. چون خودم هم اطلاعات اولیه رو از همین تاپیک گرفتم و تشکر میکنم از دوستان قبلی. این رو بگم که من از ابتدای راه میدونستم برای بالینی اپلای نمیکنم و اطلاعاتم درمورد اون شاخه نیست. تا جایی که فهمیدم خیلی خیلی بالینی توآمریکا و کانادا رقابتی است.
- اول بگم که کار برای بچه های روانشناسی ایران سخت تر از رشته های دیگه مخصوصا مهندسی هاست. پذیرش اینترنشنال تو رشته روانشناسی به دلیل وابستگی زیادی که به فرهنگ و زبان داره سخت تره. تعداد دانشجوهای ایرانی تو دانشگاه های معتبر دنیا تو رشته روانشناسی نسبت به مهندسی کمتره و همین باعث میشه اساتید شناختی از ایرانی ها ندارن. مثلا یکی از اساتیدی که با من اسکایپ داشت بهم گفت رزومه ام رو به یک دانشجوی ایرانی قدیمیش نشون داده و تعریفی که اون ازم کرده باعث شده که باهام قرار اسکایپ بذاره. پس میبینید که وجود دانشجوی ایرانی قبل شما کمک کننده هست. اینا رو گفتم که بگم راه سختی در پیش دارید ولی نتیجه شیرینی داره.
- مهم ترین بخش کار رزومه هست. معدل خوب، دانشگاه خوب، مقاله، سابقه تدریس و کار، نمره زبان و جی ار ای خوب. اینا مهم ترین بخشاش هست. هرکدومشون کلی جای بحث دارن که من فقط بهشون اشاره میکنم.
- مععدل: اگر هنوز دانشجو هستید به معدل اهمیت بدید چون همه دانشگاه ها مینیموم GPA دارند. و با داشتن مینیموم تازه شما برای اپلای eligible میشید. برای اینکه توان رقابت با بقیه اپلیکنت ها را داشته باشید باید برای تقویت هر کدوم از ایتم های بالا تمام توانتون رو به کار بگیرید.
- دانشگاه: خیلی ها میگن دانشگاه مهم نیست چون اونها دانشگاه های مارو نمیشناسن. ولی من چندان قبول ندارم. چون اگر استاد به رزومه شما علاقمند بشه شروع میکنه درمورد شما سرچ کردن. و خب اونوقت فارغ التحصیل دانشگاه پیام نور با دانشگاه تهران فرق خواهد داشت.
- مقاله: مقاله هم طبیعتا مقالاتی که در ISI و Scopus نمایه میشند سطح رزومه شما رو خیلی بالا میبرند اما مقالات داخلی به هرحال داشتنشون از نداشتنشون بهتر هست و نشون میده شما تلاشی تو ریسرچ داشتید.
- سابقه تدریس و کار هم که خب مشخصه.
- اما نمره زبان: در مورد زبان به نظرم اول حتما تصمیم بگیرید که تافل بدید یا ایلتس. معیارتون رو هم این نگذارید که چون آمریکا و کانادا میخوام پس تافل میدم. تو تمام دانشگاه هایی که دیدم فقط یک دانشگاه بود که صرفا تافل رو قبول میکرد. تمام دانشگاه ها برای نمره زبان دو حداقل در تافل و ایلتس اعلام میکنند. تنها تفاوت ممکنه این باشه که تو امریکا و کانادایی نمره های پاییت تر تافل رو معادل نمره ای از ایلتس قرار بدند. مثلا ممکنه دانشگاهی حداقل نمره زبان برای اپلای کردن رو 80 تافل یا 7 ایلتس اعلام کنه. که خب فکر میکنم 7 ایلتس آوردن کار سخت تری باشه. ولی معیارهای مهمتری برای انتخاب آزمون زبان هست. مثلا تسک اسپیکینگ که برای ما ایرانی ها تسک سختیه. تو تافل 6 تا سوال به شما داده میشه و شما برای هرکدومش نهایت یک دقیقه وقت دارید که جواب بدید و تمام طول امتحان شما تو میکروفن صحبت میکنید و صدایش ما ضبط میشه و کسی مقابل شما نیست. ولی تسک اسپسکینگ ایلتس شبیه مصاحبه است و کسی مقابل شما نشسته و ازتون سوال میپرسه. من خودم با سبک دومی راحت ترم و اگر این تفاوت ها رو از اول میدونستم میرفتم سراغ ایلتس. یا مثلا تو رایتینگ تو تافل شما پاسخ رو تایپ میکنید ولی تو ایلتس به صورت دستیه. پس آزمون ها رو بشناسید و ببینید با کدوم راحت ترید. نکته دوم درمورد آزمون زبان: خیلی از دانشگاه ها علاوه بر مینیموم کلی، برای هر اسکیل هم مینیموم تعیین میکنند. مثلا دانشگاهی اعلام میکنه در تمام تسک های تافل باید حداقل 22 رو بیارید. بنابراین سعی کنید همه اسکیل ها مخصوصا رایتینگ و اسپیکینگ رو تقویت کنید و خیلی نگران ریدینگ و لیسنینگ نباشد. هم تو این دو تا اسکیل قوی تر هستید هم اینکه با تمرین پیشرفت زیادی توشون میکنید. ولی بالا کشیدن نمره رایتینگ و اسپیکینگ کار سخت تریه.
- جی ار ای: من واقعا اسمش رو میذارم غول اپلای. وقتی برای تافل اماده میشذم به نظرم آزمون سختی بود. ولی وقتی شروع به خوندن جی ار ای کردم واقعا فهمیدم تافل در برابر جی ار ای شبیه شوخیه. ازونجایی که بیشتر بچه هایی که اپلای میکنند از بچه های مهندسی هستند بهتون میگن که جی ار ای که راحته!! و راست میگن. چون بخش مهم واسه اونها فقط کوانت هست و برای بچه هایی که این همه سال ریاضی خوندن خیلی راحته سوالای ریاضی کوانت. ولی برای ماها که سالهاست تو دانشگاه به دلیل رشته مون ریاضی نخوندیم همون کوانت هم کار راحتی نیست. به علاوه اینکه برای اونها بخش وربال و رایتینگ اهمیتی نداره ولی واسه ماها این دو بخش هم خیلی اهمیت داره. و وربال جی ار ای عجیب غریبه! رایتینگش شبیه رایتینگ تافله و اگر کلاسی برای رایتینگ نمره زبانتون برید اینجا هم کمکتون میکنه. و البته کل جی ار ای توانایی تحلیلتون رو میسنجه که ببینه ایا برای مقطع graduate کوالیفاید هستید یا نه. بنابراین توانایی تحلیل تو همه بخش ها مخصوصا رایتینگ مهمه. تقریبا تمام دانشگاه های آمریکا نیاز به جی ار ای دارند. تو کانادا تقریبا نصفشون تو رشته روانشناسی نیاز به جی ار ای دارند. خیلی از دانشگاه ها هم برای جی ار ای مینیموم تعیین میکنند مثلا 50درصد. یعنی نمره تون از 50 درصد شرکت کننده ها باید بهت باشه که این درصدها تو زمان اعلام نمره تون مشخص میشه. خیلی از دانشگاه های برای رشته بالینی علاوه بر جی ار ای جنرال نیاز به جی ار ای سابجکت روانشناسی هم دارند. و من الله التوفیق!
- چندتا نکته درمورد رزومه: سعی کنید به صورت موازی رزومه تون رو تو هر ایتم تقویت کنید. به غیر از زبان وجی ار ای. اول امتحان زبانتون رو بدید بعد برید سراغ جی ار ای. این رو میگم چون مثلا با امادگی برای تافل برای بخش هایی از جی ار ای هم اماده میشید و چیزهایی که تو تافل میخونید برای جی ار ای کمکتون میکنه. مدت اعتبار نمره تافل 2 سال و نمره جی ار ای هم 5 سال هست.
- معمولا ددلاین دانشگاه های آمریکا برای روانشناسی 15 نوامبر تا 15 دسامبر هست. بیشترشون 1 دسامبر. دانشگاه های کانادا از 1 دسامبره تا 30 ژانویه و حتی 15 فوریه. شما حتما باید به سایت دانشگاه های مورد نظرتون سر بزنید مدارک، مینیموم ها و تاریخ ددلاین رو چک کنید. یه چارت تهیه کنید و اینها رو واردش کنید. حتما مدارکتون رو تا قبل ددلاین آماده کنید و یه تایمی رو هم قبل ددلاین بگذارید که اساتیدتون ریکام ها رو بفرستند.
- درمورد مدارک: یکی از مهم ترین بخش ها ریزنمرات و مدرک تحصیلیه. حتما به فکر باشید که اگر تونستید از طریق کاریابی مدارک رو آزاد کنید. اگر نشد که باید پولش رو پرداخت کنید یا مابه ازاش کار کنید. خلاصه دست کم نگیریدش که دغدغه بزرگیه.
- اما برای کدوم دانشگاه ها اپلای کنید. به نظر من فقط برای دانشگاه هایی اپلای کنید که اکی 100 درصد از استادی دارید وگرنه پول، انرژی و ریکام هدر دادید! چطور از استادی اکی بگیرید؟ فقط به اساتیدی ایمیل بزنید که زمینه کار و ریسرچشون شبیه شماست. و به جواب "رزومه خوبی دارید تشویق میکنم اپلای کنید" اکتفا نکنید. اگر واقعا از زمینه استادی خوشتون اومده و اون این جواب رو به شما داد (ینی خودش پیشنهاد اسکایپ نداده) ازش بخواید که باهاتون اسکایپ کنه. من همینطوری پذیرش گرفتم! نهایتش میگه وقت ندارم!
- کی به اساتید ایمیل بزنید؟ از اواخر شهریور شروع کنید به ایمیل زدن به اساتید برای ترم پاییز سال بعد.
- در اخر اگر برای مثال شما میخواید برای پاییز 2019 پذیرش بگیرید، از الان مشغول آماده شدن برای زبان و جی ار ای باشید که تا آخر مهر هر دو آزمون رو بدید (طبیعتا زودتر هم شروع کنید که چه بهتر!). تو آبان دانشگاهاتون رو نهایی کنید و فرایند اپلای رو شروع کنید. نکته اخر اخر: گروه های تلگرامی زیادی هم هستند که خیلی کمک کننده ان.
- سعی میکنم به مرور تجربیاتم تو هر بخش رو بیشتر توضیح بدم. مخصوصا اونهایی که مختص رشته هست و جاهای دیگه ممکنه نباشه.
- واسه همه آرزوی موفقیت میکنم. از جمله خودم در فرایند اخذ ویزا

[hooosseintiam]

سلام دوستان
من از دانشگاه کلگری کانادا ارشد روانشناسی برای پاییز 2018 پذیرش با فاند گرفتم و ازونجایی که با خودم عهد کرده بودم اگر پذیرش گرفتم، به نوبه خودم تجربیاتم رو با دانشجوهای روانشناسی که ابتدای راه اپلای هستن در میون بگذارم، اومدم امروز این کار رو انجام بدم. چون خودم هم اطلاعات اولیه رو از همین تاپیک گرفتم و تشکر میکنم از دوستان قبلی. این رو بگم که من از ابتدای راه میدونستم برای بالینی اپلای نمیکنم و اطلاعاتم درمورد اون شاخه نیست. تا جایی که فهمیدم خیلی خیلی بالینی توآمریکا و کانادا رقابتی است.
- اول بگم که کار برای بچه های روانشناسی ایران سخت تر از رشته های دیگه مخصوصا مهندسی هاست. پذیرش اینترنشنال تو رشته روانشناسی به دلیل وابستگی زیادی که به فرهنگ و زبان داره سخت تره. تعداد دانشجوهای ایرانی تو دانشگاه های معتبر دنیا تو رشته روانشناسی نسبت به مهندسی کمتره و همین باعث میشه اساتید شناختی از ایرانی ها ندارن. مثلا یکی از اساتیدی که با من اسکایپ داشت بهم گفت رزومه ام رو به یک دانشجوی ایرانی قدیمیش نشون داده و تعریفی که اون ازم کرده باعث شده که باهام قرار اسکایپ بذاره. پس میبینید که وجود دانشجوی ایرانی قبل شما کمک کننده هست. اینا رو گفتم که بگم راه سختی در پیش دارید ولی نتیجه شیرینی داره.
- مهم ترین بخش کار رزومه هست. معدل خوب، دانشگاه خوب، مقاله، سابقه تدریس و کار، نمره زبان و جی ار ای خوب. اینا مهم ترین بخشاش هست. هرکدومشون کلی جای بحث دارن که من فقط بهشون اشاره میکنم.
- مععدل: اگر هنوز دانشجو هستید به معدل اهمیت بدید چون همه دانشگاه ها مینیموم GPA دارند. و با داشتن مینیموم تازه شما برای اپلای eligible میشید. برای اینکه توان رقابت با بقیه اپلیکنت ها را داشته باشید باید برای تقویت هر کدوم از ایتم های بالا تمام توانتون رو به کار بگیرید.
- دانشگاه: خیلی ها میگن دانشگاه مهم نیست چون اونها دانشگاه های مارو نمیشناسن. ولی من چندان قبول ندارم. چون اگر استاد به رزومه شما علاقمند بشه شروع میکنه درمورد شما سرچ کردن. و خب اونوقت فارغ التحصیل دانشگاه پیام نور با دانشگاه تهران فرق خواهد داشت.
- مقاله: مقاله هم طبیعتا مقالاتی که در ISI و Scopus نمایه میشند سطح رزومه شما رو خیلی بالا میبرند اما مقالات داخلی به هرحال داشتنشون از نداشتنشون بهتر هست و نشون میده شما تلاشی تو ریسرچ داشتید.
- سابقه تدریس و کار هم که خب مشخصه.
- اما نمره زبان: در مورد زبان به نظرم اول حتما تصمیم بگیرید که تافل بدید یا ایلتس. معیارتون رو هم این نگذارید که چون آمریکا و کانادا میخوام پس تافل میدم. تو تمام دانشگاه هایی که دیدم فقط یک دانشگاه بود که صرفا تافل رو قبول میکرد. تمام دانشگاه ها برای نمره زبان دو حداقل در تافل و ایلتس اعلام میکنند. تنها تفاوت ممکنه این باشه که تو امریکا و کانادایی نمره های پاییت تر تافل رو معادل نمره ای از ایلتس قرار بدند. مثلا ممکنه دانشگاهی حداقل نمره زبان برای اپلای کردن رو 80 تافل یا 7 ایلتس اعلام کنه. که خب فکر میکنم 7 ایلتس آوردن کار سخت تری باشه. ولی معیارهای مهمتری برای انتخاب آزمون زبان هست. مثلا تسک اسپیکینگ که برای ما ایرانی ها تسک سختیه. تو تافل 6 تا سوال به شما داده میشه و شما برای هرکدومش نهایت یک دقیقه وقت دارید که جواب بدید و تمام طول امتحان شما تو میکروفن صحبت میکنید و صدایش ما ضبط میشه و کسی مقابل شما نیست. ولی تسک اسپسکینگ ایلتس شبیه مصاحبه است و کسی مقابل شما نشسته و ازتون سوال میپرسه. من خودم با سبک دومی راحت ترم و اگر این تفاوت ها رو از اول میدونستم میرفتم سراغ ایلتس. یا مثلا تو رایتینگ تو تافل شما پاسخ رو تایپ میکنید ولی تو ایلتس به صورت دستیه. پس آزمون ها رو بشناسید و ببینید با کدوم راحت ترید. نکته دوم درمورد آزمون زبان: خیلی از دانشگاه ها علاوه بر مینیموم کلی، برای هر اسکیل هم مینیموم تعیین میکنند. مثلا دانشگاهی اعلام میکنه در تمام تسک های تافل باید حداقل 22 رو بیارید. بنابراین سعی کنید همه اسکیل ها مخصوصا رایتینگ و اسپیکینگ رو تقویت کنید و خیلی نگران ریدینگ و لیسنینگ نباشد. هم تو این دو تا اسکیل قوی تر هستید هم اینکه با تمرین پیشرفت زیادی توشون میکنید. ولی بالا کشیدن نمره رایتینگ و اسپیکینگ کار سخت تریه.
- جی ار ای: من واقعا اسمش رو میذارم غول اپلای. وقتی برای تافل اماده میشذم به نظرم آزمون سختی بود. ولی وقتی شروع به خوندن جی ار ای کردم واقعا فهمیدم تافل در برابر جی ار ای شبیه شوخیه. ازونجایی که بیشتر بچه هایی که اپلای میکنند از بچه های مهندسی هستند بهتون میگن که جی ار ای که راحته!! و راست میگن. چون بخش مهم واسه اونها فقط کوانت هست و برای بچه هایی که این همه سال ریاضی خوندن خیلی راحته سوالای ریاضی کوانت. ولی برای ماها که سالهاست تو دانشگاه به دلیل رشته مون ریاضی نخوندیم همون کوانت هم کار راحتی نیست. به علاوه اینکه برای اونها بخش وربال و رایتینگ اهمیتی نداره ولی واسه ماها این دو بخش هم خیلی اهمیت داره. و وربال جی ار ای عجیب غریبه! رایتینگش شبیه رایتینگ تافله و اگر کلاسی برای رایتینگ نمره زبانتون برید اینجا هم کمکتون میکنه. و البته کل جی ار ای توانایی تحلیلتون رو میسنجه که ببینه ایا برای مقطع graduate کوالیفاید هستید یا نه. بنابراین توانایی تحلیل تو همه بخش ها مخصوصا رایتینگ مهمه. تقریبا تمام دانشگاه های آمریکا نیاز به جی ار ای دارند. تو کانادا تقریبا نصفشون تو رشته روانشناسی نیاز به جی ار ای دارند. خیلی از دانشگاه ها هم برای جی ار ای مینیموم تعیین میکنند مثلا 50درصد. یعنی نمره تون از 50 درصد شرکت کننده ها باید بهت باشه که این درصدها تو زمان اعلام نمره تون مشخص میشه. خیلی از دانشگاه های برای رشته بالینی علاوه بر جی ار ای جنرال نیاز به جی ار ای سابجکت روانشناسی هم دارند. و من الله التوفیق!
- چندتا نکته درمورد رزومه: سعی کنید به صورت موازی رزومه تون رو تو هر ایتم تقویت کنید. به غیر از زبان وجی ار ای. اول امتحان زبانتون رو بدید بعد برید سراغ جی ار ای. این رو میگم چون مثلا با امادگی برای تافل برای بخش هایی از جی ار ای هم اماده میشید و چیزهایی که تو تافل میخونید برای جی ار ای کمکتون میکنه. مدت اعتبار نمره تافل 2 سال و نمره جی ار ای هم 5 سال هست.
- معمولا ددلاین دانشگاه های آمریکا برای روانشناسی 15 نوامبر تا 15 دسامبر هست. بیشترشون 1 دسامبر. دانشگاه های کانادا از 1 دسامبره تا 30 ژانویه و حتی 15 فوریه. شما حتما باید به سایت دانشگاه های مورد نظرتون سر بزنید مدارک، مینیموم ها و تاریخ ددلاین رو چک کنید. یه چارت تهیه کنید و اینها رو واردش کنید. حتما مدارکتون رو تا قبل ددلاین آماده کنید و یه تایمی رو هم قبل ددلاین بگذارید که اساتیدتون ریکام ها رو بفرستند.
- درمورد مدارک: یکی از مهم ترین بخش ها ریزنمرات و مدرک تحصیلیه. حتما به فکر باشید که اگر تونستید از طریق کاریابی مدارک رو آزاد کنید. اگر نشد که باید پولش رو پرداخت کنید یا مابه ازاش کار کنید. خلاصه دست کم نگیریدش که دغدغه بزرگیه.
- اما برای کدوم دانشگاه ها اپلای کنید. به نظر من فقط برای دانشگاه هایی اپلای کنید که اکی 100 درصد از استادی دارید وگرنه پول، انرژی و ریکام هدر دادید! چطور از استادی اکی بگیرید؟ فقط به اساتیدی ایمیل بزنید که زمینه کار و ریسرچشون شبیه شماست. و به جواب "رزومه خوبی دارید تشویق میکنم اپلای کنید" اکتفا نکنید. اگر واقعا از زمینه استادی خوشتون اومده و اون این جواب رو به شما داد (ینی خودش پیشنهاد اسکایپ نداده) ازش بخواید که باهاتون اسکایپ کنه. من همینطوری پذیرش گرفتم! نهایتش میگه وقت ندارم!
- کی به اساتید ایمیل بزنید؟ از اواخر شهریور شروع کنید به ایمیل زدن به اساتید برای ترم پاییز سال بعد.
- در اخر اگر برای مثال شما میخواید برای پاییز 2019 پذیرش بگیرید، از الان مشغول آماده شدن برای زبان و جی ار ای باشید که تا آخر مهر هر دو آزمون رو بدید (طبیعتا زودتر هم شروع کنید که چه بهتر!). تو آبان دانشگاهاتون رو نهایی کنید و فرایند اپلای رو شروع کنید. نکته اخر اخر: گروه های تلگرامی زیادی هم هستند که خیلی کمک کننده ان.
- سعی میکنم به مرور تجربیاتم تو هر بخش رو بیشتر توضیح بدم. مخصوصا اونهایی که مختص رشته هست و جاهای دیگه ممکنه نباشه.
- واسه همه آرزوی موفقیت میکنم. از جمله خودم در فرایند اخذ ویزا

سلام و دورود.تبریک و صدافرین و خسته نباشید میگم بهتون..انشالله که موفق باشین و دکتری هم یه دانشگاه خوب ادامه بدین.انشالله ویزاتونم درست میشه زووود.
ببخشید من چن تا سوال داشتم..

۱×.میشه رشتتون و حیطه ی تحصیلتون رو توی دانشگاه مقصدتون بگید..دانشگاه لیسانستون کجا بود؟ و معدل اگه دوس دارین...
۲×-بعد اینکه رزومتون چی بود.چطور تونستین توی مقطع لیسانس اینقد قوی کار کنین که پذیرش با فاند بگیرین؟مقاله چند تا؟
۳×.مگه هنوز برای ارشد فاند میدن؟<و اینکه برای کشور و دانشگاه ایا حق انتخابای بیشتری داشتین و کانادا رو انتخاب کردین یا تنها جایی بود که روش وقت گذاشتین؟و اگه اره..چرا؟
۴××.از کی به فکر اپلای افتادین؟ از کی جدی شروع کردین انجام کارهاتون مثل زبان و مقاله و ...و چن سال زمان برد؟

فعلا همینا...ببخشید طولانی شد..میدونم اکثر بچها این سوالا توی ذهنشونه...ممنون پیشاپیش بازم.

[sarasara_]

سلام و دورود.تبریک و صدافرین و خسته نباشید میگم بهتون..انشالله که موفق باشین و دکتری هم یه دانشگاه خوب ادامه بدین.انشالله ویزاتونم درست میشه زووود.
ببخشید من چن تا سوال داشتم..

۱×.میشه رشتتون و حیطه ی تحصیلتون رو توی دانشگاه مقصدتون بگید..دانشگاه لیسانستون کجا بود؟ و معدل اگه دوس دارین...
۲×-بعد اینکه رزومتون چی بود.چطور تونستین توی مقطع لیسانس اینقد قوی کار کنین که پذیرش با فاند بگیرین؟مقاله چند تا؟
۳×.مگه هنوز برای ارشد فاند میدن؟<و اینکه برای کشور و دانشگاه ایا حق انتخابای بیشتری داشتین و کانادا رو انتخاب کردین یا تنها جایی بود که روش وقت گذاشتین؟و اگه اره..چرا؟
۴××.از کی به فکر اپلای افتادین؟ از کی جدی شروع کردین انجام کارهاتون مثل زبان و مقاله و ...و چن سال زمان برد؟

فعلا همینا...ببخشید طولانی شد..میدونم اکثر بچها این سوالا توی ذهنشونه...ممنون پیشاپیش بازم.

سلام دوست عزیز. متشکرم بابت تبریک. انشاالله واسه شما و باقی دوستان.
رزومه ام رو تو قسمت نتایج پذیرش وارد کردم اما اینجا هم یه خلاصه میگم.
1- من 28 سالمه، لیسانس روانشناسی بالینی دانشگاه بهشتی با معدل 18:45، ورود به ارشد با معدل، ارشد خانواده درمانی دانشگاه بهشتی، معدل 18:70، رتبه دوم کلاس. یه مقاله isi تحت داوری، یه علمی پژوهشی چاپ شده، یه علمی پژوهشی تحت داوری، دو مقاله کنفرانسی. تافل 101، جی ار ای 152/153/3، سابقه کاری مرتبط دوره های کاورزی ای بود که تو دانشگاه می گذروندیم. سابقه تدریس هم کارگاه های مهارت زندگی داشتم. بعد از فارغ التحصیلی هم به عنوان کارمند تو یه ارگان مشغول کار اجرایی شدم که خب از نظر درسی مهم نیست ولی هر سه استادی که باهاشون اسکایپ داشتم ازم پرسیدن بعد فارغ التحصیلی تا الان چیکار کردی و طبیعتا واسشون مهمه که بالاخره مشغول فعالیتی باشی که نشون بده آدم فعالی هستی.
2- همونطور که تو رزومه ام گفتم من ارشد ایران خوندم. و قصدم هم اپلای برای مقطع دکترا بود. اما استاد کلگری تو مصاحبه بهم گفت من متاسفانه الان فقط میتونم دانشجوی ارشد بگیرم. من هم موافقت کردم به چندین دلیل. امسال دو جواب مثبت قطعی داشتم از اساتید، یکی همین روانشناسی کلگری و دیگری از پروگرم family studies تو دانشگاه Arizona تو آمریکا. بنابراین نخواستم شانسم رو از دست بدم. به علاوه اینکه ارشد خوندن تو کلگری طبیعتا با ارشد خوندن تو حتی بهترین دانشگاه ایران خیلی متفاوت خواهد بود و کلی گزینه برای دکترا پیش روم خواهد گذاشت.
3- درمورد پروگرمی که توش قبول شدم هم توضیح بدم. من تو ایران family therapy خوندم و پایان نامه ام راجع به خیانت زناشویی بود. بنابراین باید دنبال اساتیدی میگشتم که به حیطه کار من بخورن (اگر سابقه ریسرچ شما با استاد مورد نظرتون یکی نباشه به احتمال زیاد اصلا جواب ایمیلتون رو هم نمیده). بنابراین سه تا گزینه داشتم: family therapy programs, social psychology programs, family studies programs. از اونجایی که پروگرم های بالینی مورد نظرم نبود خانواده درمانی رو کنار گذاشتم. افراد دیگه ای که ممکنه تو حیطه روابط رمانتیک کار بکنن روانشناسان اجتماعی هستن. استاد من هم در کلگری دقیقا حیطه کاریش همینه. "ریسرچ درمورد روابط رمانتیک". اما family studies. خیلی پروگرم جالبیه. تو آمریکا هم دانشگاه های خیلی زیادی این پروگرم رو دارند. صرف حیطه کارشون تحقیق درمورد روابط خانوادگی از جمله رابطه زناشوییه. یه استاد تو The University of Arizona تو همین پروگرم فمیلی استادی خیلی از رزومه ام خوشش اومد و تو از مصاحبه اسکایپمون خیلی راضی بود طوری که sop ام رو خودش برام مو به مو تصحیح کرد!! اما کمیته متاسفانه بهم پذیرش نداد. همینجا بگم که بیشتر دانشگاه های امریکا کمیته محور هستند، ینی صرف نظر استاد مهم نیست و موافقت اصلی با کمیته است. ولی تو کانادا استاد قدرت زیادتری داره. مثلا مینیموم تافل برای کلگری 105 بود! و استاد من با کمیته صحبت کرد که نمره من رو قبول کنن. یا مثلا با director صحبت کرد شهریه مو کم کردن.
4- من چون همش دنبال دکترا بودم اصلا ریسرچی درمورد فاند ارشد نکردم ولی تا جایی که شنیدم خیلی کم ممکنه دانشگاهی برای ارشد فاند بده. ولی پروگرم روانشناسی کلگری خدا رو شکر پذیرش با فاند داره تو مقطع ارشد.
5- کشور مقصد. من از ابتدا تو فکر کانادا بودم. پارسال با تجربه کم و اشتباهات زیاد اپلای کردم که ریجکت شدم. امسال با مطالعه بیشتر و البته تجربه اپلای کردم و نتیجه گرفتم. دلیل انتخاب کانادا هم این بود که یک مشکل ویزا ممکنه کمتر باشه، کشور مهاجر پذیریه و تنوع فرهنگی داره. یه دلیل دیگه هم این بود که من چون شاغل تمام وقت هستم وقت نداشتم پارسال امتحان جی ار ای بدم و در نتیجه امریکا نمی تونستم اپلای کنم. امسال من جی ار ای هم دادم و خیلی محدود اونقدری که تایمم اجازه میداد پروگرم های family studies رو پیدا کردم و به حیطه ریسرچ اساتیدش نگاهی انداختم. ایمیل هم زدم که تقریبا تمامشون بهم گفتن رزومه ت و حیطه کارت جالبه، اپلای کن بعد تصمیم میگیریم. که خب جواب مطمئنی نیست و من فقط برای همون U of A اپلای کردم که موافقت 100 درصد استاد رو داشتم. اروپا هم این میون سرچ کرده بودم و امار دانشگاه های کشورهای هلند و بلژیک رو درآورده بودم. پذیرش دکترا تو اروپا عموما از طریق پوزیشن هست. یعنی استادی یه موضوع کاملا مشخص رو تو بخش vacancies سایت دانشگاه اعلام میکنه و اپلیکنت ها براش اپلای میکنن. این پوزیشن ها برخلاف ادمیشن آمریکا و کانادا تایم خاصی نداره و هر موقع سال ممکنه اعلام بشه. بنابراین برای اطلاع ازشون بهترین کار اینه که سایت دانشگاه رو هروقتی چک کنید. ولی تا جایی که من دیدم و فهمیدم شانس قبولی توشون واسه ماها خیلی کمه چون تعدادشون کم و بسیااار رقابتی هستند.
5- من تابستون 95 شروع به خوندن تافل کردم. 11 آذر 95 امتحان تافل دادم. از اواخر تابستون 95 شروع به ایمیل زدن تو کانادا کردم ولی چون جی ار ای نداده بودم گزینه های زیادی نداشتم. که کلا یه جواب نیمچه مثبت گرفتم. اپلای کردم ولی قبول نشدم. تابستون 96 شروع کردم جی ار ای خوندن که شانسمو واسه آمریکا و باقی دانشگاه های کانادا امتحان کنم. هرچی تایمم اجازه میداد ایمیل زدم. آمریکا استادا خیلی بیشتر جواب میدن ولی ریسک هم نمیکنن. ینی جواب قطعی نمیدن. بهت میگن اپلای کن تا باقی اپلیکنت ها رو هم ببینن و هرکدوم بهتر بود رو انتخاب کنن. آمریکا چندتا مزیت داره نسبت به کانادا. تعداد دانشگاه ها خیلییی بیشتره. فاند بهتری میدند دانشگاه ها. معمولا شهریه رو ویو میکنن و آب و هوای بهتری داره. ولی از طرف دیگه ویزای مالتیپل و شرایط اقامت کانادا بهتره.
انقدر حرف زیاده به حاشیه میره مدام حرفام. خلاصه که اگر تابستون امسال پام برسه به کانادا، 2 سال فیکس درگیر فرایند اپلای بودم. آهان، همین دو سال رو مقاله های پایان نامه ارشدمم هم کار کردم.

[Nowdel]

سلام ببخشید میشه با این شرایط به من بگید میتونم توی آمریکا یا کانادا برای رشته ی هنردرمانی پذیرش و فاند بگیرم؟

دانشجوی پیام نور تهران جنوب، روانشناسی (۳ ترم دیگه از درسم مونده) معدل کل تا الان: ۱۵.۳

فعلا بخاطر اینکه یک سال و نیم فرصت دارم امتحان زبان ندادم ولی میدونم هم توی جی آر ای و هم امتحان تافل میتونم نمره ی خوبی بگیرم البته طبق نوشته ی یکی از اعضا به شک افتادم جی آر ای برای هنردرمانی نیاز هست یا نه، ولی تافلم رو میتونم ۱۰۰ به بالا بشم یا حتی بالاتر
یک مقاله دارم انجام میدم که هنوز تموم نشده ولی طبق گفته ی اساتید راهنمام مقاله ی خیلی خوبی میشه و درزمینه ی هنردرمانی هست
۳۰ تا کتاب روانشناسی که به صورت مجموعه بودن، بخش هنردرمانیش (نقاشی درمانی) که بخش زیادی هم بوده من انجام دادم و اسمم هم توی کتاب هست، تصویرگر کتاب هستم که فکر میکنم توی زمینه ی نقاشی درمانی بدردم بخوره، میتونم پیانو بزنم که اینم بنظرم توی شاخه ی موسیقی درمانی واسم امتیاز مثبت هست

یه کتاب هنردرمانی هم ترجمه کردم که درواقع رزومه م میشه ۳۱ کتاب مرتبط با رشته (قصد دارم ارشد هنردرمانی بخونم)

هر دانشگاهی که بهم فول فاند بده برای رشته ی هنردرمانی (ترجیحا هنردرمانی عمومی ولی اگر نشه هر شاخه ای که بشه میخونم) میرم
من هدف اولم آمریکا هست و هدف دومم رو کانادا درنظر گرفتم
با این شرایط بنظرتون چقدر شانس دارم برای فاند؟

[Habib_Nobakht]

سلام ببخشید میشه با این شرایط به من بگید میتونم توی آمریکا یا کانادا برای رشته ی هنردرمانی پذیرش و فاند بگیرم؟

دانشجوی پیام نور تهران جنوب، روانشناسی (۳ ترم دیگه از درسم مونده) معدل کل تا الان: ۱۵.۳

فعلا بخاطر اینکه یک سال و نیم فرصت دارم امتحان زبان ندادم ولی میدونم هم توی جی آر ای و هم امتحان تافل میتونم نمره ی خوبی بگیرم البته طبق نوشته ی یکی از اعضا به شک افتادم جی آر ای برای هنردرمانی نیاز هست یا نه، ولی تافلم رو میتونم ۱۰۰ به بالا بشم یا حتی بالاتر
یک مقاله دارم انجام میدم که هنوز تموم نشده ولی طبق گفته ی اساتید راهنمام مقاله ی خیلی خوبی میشه و درزمینه ی هنردرمانی هست
۳۰ تا کتاب روانشناسی که به صورت مجموعه بودن، بخش هنردرمانیش (نقاشی درمانی) که بخش زیادی هم بوده من انجام دادم و اسمم هم توی کتاب هست، تصویرگر کتاب هستم که فکر میکنم توی زمینه ی نقاشی درمانی بدردم بخوره، میتونم پیانو بزنم که اینم بنظرم توی شاخه ی موسیقی درمانی واسم امتیاز مثبت هست

یه کتاب هنردرمانی هم ترجمه کردم که درواقع رزومه م میشه ۳۱ کتاب مرتبط با رشته (قصد دارم ارشد هنردرمانی بخونم)

هر دانشگاهی که بهم فول فاند بده برای رشته ی هنردرمانی (ترجیحا هنردرمانی عمومی ولی اگر نشه هر شاخه ای که بشه میخونم) میرم
من هدف اولم آمریکا هست و هدف دومم رو کانادا درنظر گرفتم
با این شرایط بنظرتون چقدر شانس دارم برای فاند؟

با سلام
تبریک به شما بابت فعال بودنتون در دوره ی کارشناسی،
اول از همه شما باید سعی کنید معدلتون رو تا جایی که می تونید بالا ببرید، و بعد با دادن آزمون تافل و GRE، موقعیت های مرتبط با رشته ی مورد علاقه تون رو پیدا کنید و براش اپلای کنید. همون طور که گفته شده پذیرش با فول فاند گرفتن در مقطع کارشناسی ارشد سخت هست. ولی شدنی هست. شما تلاشتون رو بکنید، ولی آپشن های دیگر رو هم مد نظر داشته باشید.

[alibd96]

با سلام و خسته نباشید خدمت عزیزان
من یک سوال داشتم و شاید جوابش قبلا داده شده باشه و من نتونستم پیدا کنم پس پیشاپیش ببخشید
من دانشجو کارشناسی روانشناسی هستم می خواستم جهت ادامه تحصیل به یکی از دانشگاه معتبر ترجیحا کانادا یا استرالیا برم اما روند کاری و کلیت آن را نمی دانم و چگونه افدام کردن و مدارک لازم
اگر ممکنه یک راهنمایی در مورد اینکه جهت گرفتن فاند کامل چه مواردی لازم است ارایه بدهید / زبانم در حال تحصیل ام و احتمالا تا پاییز می تونم ایلس 7 حداقل بگیرم
مشکل اصلی من نا اشنایی با مسیر است اگر مقدوره راهنمایی کنید
سپاس فراوان

[susighton]

سلام من خوشخال میشوم با شما در طول مسیر همراهی کنم و خوشحالم از اینکه برای پیشرفت علمی تلاش میکنید
. فرض من این است که قاعدتا شما میخواهید برای ارشد اقدام کنید. بنابراین باید گام به گام حرکت کنید و بعد از هر مرحله مرحله دیگری را دنبال کنید. اولین گام شاید - دوستان دیگر هم نظر بدهند - پیدا کردن دانشگاههای هدف در کشورهای مورد علاقه شماست. باید ببنید کدام دانشگاهها با سطح علمی و تواناییهای شما بیشتر هماهنگ هستند. بنابراین پیشنهاد میکنم لیستی از دانشگاههای مختلف بسازید و با مراجعه به وب سایت آنها - مشاوره با دوستان در اینجا- و اساتید دانشگاهتان در مورد آنها اطلاعات جمع آوری کنید. ببینید کدام بیشتر با علایق مطالعاتی شما نزدیک تر هستند. لطفا اگر کمکی هم از امن بر میاید برایم پیام بفرستید و من نهایت سعی را میکنم تا همراهی و همفکری کنم. موفق باشید

با سلام و خسته نباشید خدمت عزیزان
من یک سوال داشتم و شاید جوابش قبلا داده شده باشه و من نتونستم پیدا کنم پس پیشاپیش ببخشید
من دانشجو کارشناسی روانشناسی هستم می خواستم جهت ادامه تحصیل به یکی از دانشگاه معتبر ترجیحا کانادا یا استرالیا برم اما روند کاری و کلیت آن را نمی دانم و چگونه افدام کردن و مدارک لازم
اگر ممکنه یک راهنمایی در مورد اینکه جهت گرفتن فاند کامل چه مواردی لازم است ارایه بدهید / زبانم در حال تحصیل ام و احتمالا تا پاییز می تونم ایلس 7 حداقل بگیرم
مشکل اصلی من نا اشنایی با مسیر است اگر مقدوره راهنمایی کنید
سپاس فراوان

[Habib_Nobakht]

با سلام و خسته نباشید خدمت عزیزان
من یک سوال داشتم و شاید جوابش قبلا داده شده باشه و من نتونستم پیدا کنم پس پیشاپیش ببخشید
من دانشجو کارشناسی روانشناسی هستم می خواستم جهت ادامه تحصیل به یکی از دانشگاه معتبر ترجیحا کانادا یا استرالیا برم اما روند کاری و کلیت آن را نمی دانم و چگونه افدام کردن و مدارک لازم
اگر ممکنه یک راهنمایی در مورد اینکه جهت گرفتن فاند کامل چه مواردی لازم است ارایه بدهید / زبانم در حال تحصیل ام و احتمالا تا پاییز می تونم ایلس 7 حداقل بگیرم
مشکل اصلی من نا اشنایی با مسیر است اگر مقدوره راهنمایی کنید
سپاس فراوان

اگر بیست سی صفحه ی اخیر این فروم رو مطالعه بکنید، پاسخ 90 درصد سوالات تون رو می تونید پیدا کنید.
اگر سوالی داشتید که جوابش رو در بخش های پیشین فروم نتوستید پیدا کنید، این جا مطرح بفرمایید، من یا دوستان دیگر راهنمایی تان می کنیم.

[mariya_sarr]

سلام دوستان
من از دانشگاه کلگری کانادا ارشد روانشناسی برای پاییز 2018 پذیرش با فاند گرفتم و ازونجایی که با خودم عهد کرده بودم اگر پذیرش گرفتم، به نوبه خودم تجربیاتم رو با دانشجوهای روانشناسی که ابتدای راه اپلای هستن در میون بگذارم، اومدم امروز این کار رو انجام بدم. چون خودم هم اطلاعات اولیه رو از همین تاپیک گرفتم و تشکر میکنم از دوستان قبلی. این رو بگم که من از ابتدای راه میدونستم برای بالینی اپلای نمیکنم و اطلاعاتم درمورد اون شاخه نیست. تا جایی که فهمیدم خیلی خیلی بالینی توآمریکا و کانادا رقابتی است.
- اول بگم که کار برای بچه های روانشناسی ایران سخت تر از رشته های دیگه مخصوصا مهندسی هاست. پذیرش اینترنشنال تو رشته روانشناسی به دلیل وابستگی زیادی که به فرهنگ و زبان داره سخت تره. تعداد دانشجوهای ایرانی تو دانشگاه های معتبر دنیا تو رشته روانشناسی نسبت به مهندسی کمتره و همین باعث میشه اساتید شناختی از ایرانی ها ندارن. مثلا یکی از اساتیدی که با من اسکایپ داشت بهم گفت رزومه ام رو به یک دانشجوی ایرانی قدیمیش نشون داده و تعریفی که اون ازم کرده باعث شده که باهام قرار اسکایپ بذاره. پس میبینید که وجود دانشجوی ایرانی قبل شما کمک کننده هست. اینا رو گفتم که بگم راه سختی در پیش دارید ولی نتیجه شیرینی داره.
- مهم ترین بخش کار رزومه هست. معدل خوب، دانشگاه خوب، مقاله، سابقه تدریس و کار، نمره زبان و جی ار ای خوب. اینا مهم ترین بخشاش هست. هرکدومشون کلی جای بحث دارن که من فقط بهشون اشاره میکنم.
- مععدل: اگر هنوز دانشجو هستید به معدل اهمیت بدید چون همه دانشگاه ها مینیموم GPA دارند. و با داشتن مینیموم تازه شما برای اپلای eligible میشید. برای اینکه توان رقابت با بقیه اپلیکنت ها را داشته باشید باید برای تقویت هر کدوم از ایتم های بالا تمام توانتون رو به کار بگیرید.
- دانشگاه: خیلی ها میگن دانشگاه مهم نیست چون اونها دانشگاه های مارو نمیشناسن. ولی من چندان قبول ندارم. چون اگر استاد به رزومه شما علاقمند بشه شروع میکنه درمورد شما سرچ کردن. و خب اونوقت فارغ التحصیل دانشگاه پیام نور با دانشگاه تهران فرق خواهد داشت.
- مقاله: مقاله هم طبیعتا مقالاتی که در ISI و Scopus نمایه میشند سطح رزومه شما رو خیلی بالا میبرند اما مقالات داخلی به هرحال داشتنشون از نداشتنشون بهتر هست و نشون میده شما تلاشی تو ریسرچ داشتید.
- سابقه تدریس و کار هم که خب مشخصه.
- اما نمره زبان: در مورد زبان به نظرم اول حتما تصمیم بگیرید که تافل بدید یا ایلتس. معیارتون رو هم این نگذارید که چون آمریکا و کانادا میخوام پس تافل میدم. تو تمام دانشگاه هایی که دیدم فقط یک دانشگاه بود که صرفا تافل رو قبول میکرد. تمام دانشگاه ها برای نمره زبان دو حداقل در تافل و ایلتس اعلام میکنند. تنها تفاوت ممکنه این باشه که تو امریکا و کانادایی نمره های پاییت تر تافل رو معادل نمره ای از ایلتس قرار بدند. مثلا ممکنه دانشگاهی حداقل نمره زبان برای اپلای کردن رو 80 تافل یا 7 ایلتس اعلام کنه. که خب فکر میکنم 7 ایلتس آوردن کار سخت تری باشه. ولی معیارهای مهمتری برای انتخاب آزمون زبان هست. مثلا تسک اسپیکینگ که برای ما ایرانی ها تسک سختیه. تو تافل 6 تا سوال به شما داده میشه و شما برای هرکدومش نهایت یک دقیقه وقت دارید که جواب بدید و تمام طول امتحان شما تو میکروفن صحبت میکنید و صدایش ما ضبط میشه و کسی مقابل شما نیست. ولی تسک اسپسکینگ ایلتس شبیه مصاحبه است و کسی مقابل شما نشسته و ازتون سوال میپرسه. من خودم با سبک دومی راحت ترم و اگر این تفاوت ها رو از اول میدونستم میرفتم سراغ ایلتس. یا مثلا تو رایتینگ تو تافل شما پاسخ رو تایپ میکنید ولی تو ایلتس به صورت دستیه. پس آزمون ها رو بشناسید و ببینید با کدوم راحت ترید. نکته دوم درمورد آزمون زبان: خیلی از دانشگاه ها علاوه بر مینیموم کلی، برای هر اسکیل هم مینیموم تعیین میکنند. مثلا دانشگاهی اعلام میکنه در تمام تسک های تافل باید حداقل 22 رو بیارید. بنابراین سعی کنید همه اسکیل ها مخصوصا رایتینگ و اسپیکینگ رو تقویت کنید و خیلی نگران ریدینگ و لیسنینگ نباشد. هم تو این دو تا اسکیل قوی تر هستید هم اینکه با تمرین پیشرفت زیادی توشون میکنید. ولی بالا کشیدن نمره رایتینگ و اسپیکینگ کار سخت تریه.
- جی ار ای: من واقعا اسمش رو میذارم غول اپلای. وقتی برای تافل اماده میشذم به نظرم آزمون سختی بود. ولی وقتی شروع به خوندن جی ار ای کردم واقعا فهمیدم تافل در برابر جی ار ای شبیه شوخیه. ازونجایی که بیشتر بچه هایی که اپلای میکنند از بچه های مهندسی هستند بهتون میگن که جی ار ای که راحته!! و راست میگن. چون بخش مهم واسه اونها فقط کوانت هست و برای بچه هایی که این همه سال ریاضی خوندن خیلی راحته سوالای ریاضی کوانت. ولی برای ماها که سالهاست تو دانشگاه به دلیل رشته مون ریاضی نخوندیم همون کوانت هم کار راحتی نیست. به علاوه اینکه برای اونها بخش وربال و رایتینگ اهمیتی نداره ولی واسه ماها این دو بخش هم خیلی اهمیت داره. و وربال جی ار ای عجیب غریبه! رایتینگش شبیه رایتینگ تافله و اگر کلاسی برای رایتینگ نمره زبانتون برید اینجا هم کمکتون میکنه. و البته کل جی ار ای توانایی تحلیلتون رو میسنجه که ببینه ایا برای مقطع graduate کوالیفاید هستید یا نه. بنابراین توانایی تحلیل تو همه بخش ها مخصوصا رایتینگ مهمه. تقریبا تمام دانشگاه های آمریکا نیاز به جی ار ای دارند. تو کانادا تقریبا نصفشون تو رشته روانشناسی نیاز به جی ار ای دارند. خیلی از دانشگاه ها هم برای جی ار ای مینیموم تعیین میکنند مثلا 50درصد. یعنی نمره تون از 50 درصد شرکت کننده ها باید بهت باشه که این درصدها تو زمان اعلام نمره تون مشخص میشه. خیلی از دانشگاه های برای رشته بالینی علاوه بر جی ار ای جنرال نیاز به جی ار ای سابجکت روانشناسی هم دارند. و من الله التوفیق!
- چندتا نکته درمورد رزومه: سعی کنید به صورت موازی رزومه تون رو تو هر ایتم تقویت کنید. به غیر از زبان وجی ار ای. اول امتحان زبانتون رو بدید بعد برید سراغ جی ار ای. این رو میگم چون مثلا با امادگی برای تافل برای بخش هایی از جی ار ای هم اماده میشید و چیزهایی که تو تافل میخونید برای جی ار ای کمکتون میکنه. مدت اعتبار نمره تافل 2 سال و نمره جی ار ای هم 5 سال هست.
- معمولا ددلاین دانشگاه های آمریکا برای روانشناسی 15 نوامبر تا 15 دسامبر هست. بیشترشون 1 دسامبر. دانشگاه های کانادا از 1 دسامبره تا 30 ژانویه و حتی 15 فوریه. شما حتما باید به سایت دانشگاه های مورد نظرتون سر بزنید مدارک، مینیموم ها و تاریخ ددلاین رو چک کنید. یه چارت تهیه کنید و اینها رو واردش کنید. حتما مدارکتون رو تا قبل ددلاین آماده کنید و یه تایمی رو هم قبل ددلاین بگذارید که اساتیدتون ریکام ها رو بفرستند.
- درمورد مدارک: یکی از مهم ترین بخش ها ریزنمرات و مدرک تحصیلیه. حتما به فکر باشید که اگر تونستید از طریق کاریابی مدارک رو آزاد کنید. اگر نشد که باید پولش رو پرداخت کنید یا مابه ازاش کار کنید. خلاصه دست کم نگیریدش که دغدغه بزرگیه.
- اما برای کدوم دانشگاه ها اپلای کنید. به نظر من فقط برای دانشگاه هایی اپلای کنید که اکی 100 درصد از استادی دارید وگرنه پول، انرژی و ریکام هدر دادید! چطور از استادی اکی بگیرید؟ فقط به اساتیدی ایمیل بزنید که زمینه کار و ریسرچشون شبیه شماست. و به جواب "رزومه خوبی دارید تشویق میکنم اپلای کنید" اکتفا نکنید. اگر واقعا از زمینه استادی خوشتون اومده و اون این جواب رو به شما داد (ینی خودش پیشنهاد اسکایپ نداده) ازش بخواید که باهاتون اسکایپ کنه. من همینطوری پذیرش گرفتم! نهایتش میگه وقت ندارم!
- کی به اساتید ایمیل بزنید؟ از اواخر شهریور شروع کنید به ایمیل زدن به اساتید برای ترم پاییز سال بعد.
- در اخر اگر برای مثال شما میخواید برای پاییز 2019 پذیرش بگیرید، از الان مشغول آماده شدن برای زبان و جی ار ای باشید که تا آخر مهر هر دو آزمون رو بدید (طبیعتا زودتر هم شروع کنید که چه بهتر!). تو آبان دانشگاهاتون رو نهایی کنید و فرایند اپلای رو شروع کنید. نکته اخر اخر: گروه های تلگرامی زیادی هم هستند که خیلی کمک کننده ان.
- سعی میکنم به مرور تجربیاتم تو هر بخش رو بیشتر توضیح بدم. مخصوصا اونهایی که مختص رشته هست و جاهای دیگه ممکنه نباشه.
- واسه همه آرزوی موفقیت میکنم. از جمله خودم در فرایند اخذ ویزا

سلام به همه دوستان عزیز و ممنون بابت اشتراک گذاری تجربیاتتون و پاسخگویی به سوالات. کل صفحات رو خوندم و البته صفحات آخر امیدوارم کرد.
سارا جان به شما هم واقعا تبریک میگممم. حالم خوب شد واقعا از خوندن متنت. امیدوارم بقیه راه هم با تلاش خودت برات هموار بشه و ممنونم واقعا که این تجربیات رو در اختیار گذاشتی . خیلی خیلی برای من مفید بود. و البته کلی سوال هم دارم بپرسم .


من 38 سالم هست و لیسانس ریاضی کاربردی و ارشد مهندسی سیتم های اجتماعی اقتصادی خوندم و اخیرا هم ارشد بالینی از دانشگاه رودهن گرفتم و قصد دارم برای ارشد یا دکتری روانشناسی (غیر از بالینی) فاند بگیرم ، 3 تا مقاله داخلی روانشناسی چاپ دارم و سابق تدریس ریاضی در دانشگاه آزاد و (10 سال سابقه کار بانکی دارم)
باتوجه به شرایط سنی و البته تغییر فیلد کاریم به نظرتون
1- میشه در یکی از این مقاطع فاند بگیرم
2- انتخاب اول البته در یکی از دانشگاههای کانادا هست و بعد اگر احتمالش کم بود اروپا؛ این مسیر منطقیه ( اول انرژیم رو برای کانادا بگذارم و بعد اروپا)

ممنون میشم دوستان با تجربه این سوالاتم رو پاسخ بدن. سپاس

[Habib_Nobakht]

سلام به همه دوستان عزیز و ممنون بابت اشتراک گذاری تجربیاتتون و پاسخگویی به سوالات. کل صفحات رو خوندم و البته صفحات آخر امیدوارم کرد.
سارا جان به شما هم واقعا تبریک میگممم. حالم خوب شد واقعا از خوندن متنت. امیدوارم بقیه راه هم با تلاش خودت برات هموار بشه و ممنونم واقعا که این تجربیات رو در اختیار گذاشتی . خیلی خیلی برای من مفید بود. و البته کلی سوال هم دارم بپرسم .


من 38 سالم هست و لیسانس ریاضی کاربردی و ارشد مهندسی سیتم های اجتماعی اقتصادی خوندم و اخیرا هم ارشد بالینی از دانشگاه رودهن گرفتم و قصد دارم برای ارشد یا دکتری روانشناسی (غیر از بالینی) فاند بگیرم ، 3 تا مقاله داخلی روانشناسی چاپ دارم و سابق تدریس ریاضی در دانشگاه آزاد و (10 سال سابقه کار بانکی دارم)
باتوجه به شرایط سنی و البته تغییر فیلد کاریم به نظرتون
1- میشه در یکی از این مقاطع فاند بگیرم
2- انتخاب اول البته در یکی از دانشگاههای کانادا هست و بعد اگر احتمالش کم بود اروپا؛ این مسیر منطقیه ( اول انرژیم رو برای کانادا بگذارم و بعد اروپا)

ممنون میشم دوستان با تجربه این سوالاتم رو پاسخ بدن. سپاس

سلام دوست عزیز،
در کل سن مسئله ی مهمی نیست، ولی این زمانی مهم نیست که فرد در طی سال های اخیر در زمینه ی پژوهش فعال بوده باشه.
داشتن سه مقاله ی داخلی برای توجیه 10-15 سال گپ تحصیلی و پژوهشی کافی نیست. و این مسئله کار شما رو بسیار سخت می کنه.
ولی به نظر من شما می تونید با یک برنامه ریزی خوب، دو سه سال پژوهش کنید و مقالات معتبر در جورنال های معتبر چاپ کنید. بعد برای دانشگاه های هدف اقدام کنید.
چند تا نکته:
- اگه بتونید ارتباطی بین مقطع لیسانس و ارشد قبلی و کارشناسی ارشد روانشناسی تون برقرار کنید، و مقالات مورد نظر رو در حوزه های بین رشته ای بنویسید شاید بهتر باشه. مثلا data-mining در روانشناسی اجتماعی یا مثلا Human Resource Management. البته اینو برای مثال میگم. خودتون ببینید چه ارتباطی می تونید برقرار کنید.
- اگه کسی بتونه ریاضی و مهندسی سیستم های اجتماعی و اقتصادی، و روانشناسی رو با هم بیامیزه، و یافته ی منحصر به فردی ارائه بده، فرد نابغه ای هست. پس از این سابقه ی چندرشته ای خودتون می تونید استفاده کنید. ولی همون طور که می دونید این بسیار سخت هست.
- اگه دو تا مقاله ی خیلی تاپ و منحصر به فرد با یافته ها و ایده های نوین و جذاب پس از دو سه سال پژوهش چاپ کنید، بهتره از چند تا مقاله ی معمولی (منظورم مقاله ی معمولی ISI در جورنال های خوب بین المللی هست) هست. برای این که شما احتمالا ده ها رقیب دارید که با سن 25 برای همون پوزیشن یا پروگرم اپلای می کنند و چند تا مقاله ی خوب بین المللی دارند، و گزینه های مطلوب تری نسبت به شما هستند.
- نمی خوام ناامیدتون کنم. ولی در کل کار سختی دارید. ولی اگر برای این هدف مصمم هستید، چند سال تلاش کنید و کار پژوهشی فوق العاده و تاپ و منحصر به فردی انجام بدید، حتما هر جایی که بخواید می تونید برید.