[QUOTE=marjan912;593025]
نقل قول نوشته اصلی توسط marjan912 نمایش پست ها
دوستان
در وب پیج استادی لنیک مستقیم پروژه ش بود که با انتخاب اون یه فرم می اومد که در اون باید زمینه های مورد علاقه رو ثبت می کردی و سایر اطلاعات شخصی و رزومه و sop و اسم همون استاد به عنوان راهنما. پس از اتمام فکر می کنم مستقیم به شورای آموزشی دانشگاه یا یه همچین ارسال می شد.
من به خود استاد هم ایمیل زدم که جواب نیومد.
اما دانشگاه بعد یک روز جواب ارسال کرد که هر چه زودتر پروپزالتونو که حاوی این موارد باشه برامون بفرست.



دوستان دارم پرو پوزال رو آماده می کنم و قصد دارم مدلی رو در اون به کار بگیرم که تا حالا در زمینه های دیگه ای به کار گرفته می شده اما با اهداف من در این پروپوزال همخوانی داره. حالا موندم اگه بنویسم کلا خونه رو بر آب بنیان گذاشته باشم! با توجه به این که این استاد محترم دو بار قبلی جواب نداده، فکر می کنید اگه الان ایمیل بزنم و سوالمو بپرسم جواب می ده؟ حالا فکر می کنم جواب داد اگه این فرض من غلط باشه پیش خودش نمیگه این چه دانشجوی ضعیفیه که چی رو به چی ربط داده؟! مثلا می خوام یه طرح ابتکاری ارائه بدم.اگر از اساتید دانشگاههای دیگه بپرسم از کجا بدونم این که قرار استاد راهنما باشه ( پروپوزال با عنوان موضوعیه که خودش تو وب پیجش خواسته دانشجوها رو اون موضوع کار کنن) کاربرد این مدل رو بی اساس نمی دونه؟


ممنون که مثل همیشه وقت می زارید و همراهی می کنید
هميشه بايد هوشمندانه عمل كرد. آدم وقتي براي يك شغل يا phd درخواست مي‌ده، توي همون گام اول و درحاليكه طرف مقابل هيچ شناختي نداره نمي‌شه گفت كه من مي‌خواهم يك ابتكار جديد بزنم و كاري كنم كه خودم هم قبلا انجام نداده‌ام و ته دلم هم چندان گرم نيست، اما سنگ مفت گنجشك مفت، شما بهم پول بديد شايد تونستم كاري كنم. اين اصلا هوشمندانه نيست.
بايد با چيزي كه طرف مي‌شناسه و دوست داره شروع كني، خودت رو مسلط بر كار نشون بدي، توي هر قسمتي كلي رفرنس بدي، مساله رو جوري تشريح كني كه نشون بده مي‌دوني مي‌خواهي چي كار كني.
فراموش نكن كه كسي دنبال دانشمند كردن شما نيست، اون‌ها مي‌خواهند كارشون انجام بشه، حالا اگر شما اين وسط دانشمند هم شدي بهتر، وگرنه كه مهم نيست، يك مدركي مي‌گيري و مي‌ري سراغ كار بعدي.
پروپوزال رو جوري بنويس كه در اولين نگاه و بدون خواندنش طرف بگه كه اين آدم با سبك نگارش علمي آشناست، و وقتي مي‌خونه به خودش بگه كه اين آدم مي‌دونه مي‌خواهد چي كار كنه و معلومه كه توي مثلا دو سال (يا هر چند سال) اون نتيجه‌اي كه مي‌خواهيم رو مي‌گيره.
حالا اگر درباره اين كاري كه مي‌خواهي بكني مطمئني و مي‌توني با كلي رفرنس و شاهد، نشون بدي كه اين كار با اين روش دقيق‌تر يا سريع‌تر يا با خروجي‌هاي بيشتر انجام مي‌شه، بنويسش، وگرنه كه ولش كن. اگر هم واقعا باعث هيچ بهبودي نخواهد شد و فقط همون كار رو قراره انجام بده كه اصلا به درد نمي‌خوره، نه؟
هميشه ته پروپوزال مي‌توني درباره ايده‌هاي خلاقانه‌اي كه داري حرف بزني و بگي كه مثلا مي‌خواهي فلان روش رو هم تست كني، يا فكر مي‌كني كه مي‌توني با فلان روش زودتر نتيجه بگيري، اما اين حدس‌هاي گنگ نبايد حرف اصلي پروپوزالت باشه.
هميشه اول ثابت كن كار معمولي رو مي‌توني انجام بدي، بعد برو سراغ خلاقيت. مثلا اول از آچار معمولي براي بستن پيچ و مهره استفاده كن، بعد بگو مي‌خواهي آچاري درست كني كه هم پيچ و مهره مي‌بنده هم مي‌شه باهاش گيتار زد.