درستی یا نادرستی تصور ذهنی شما پیش و پس از رفتن به کانادا (فقط کانادا)

[hmort]

- در مورد علف اینجا بیشتر به ماری جوانا علف گفته می شه. من اطلاعات کاملی ندارم ولی اگه از تو پارک ها ، و مراکز تجمع جوانان عبور کنید با بویش حتما آشنا خواهید شد. عده ای از نمایندگان پارلمان به دنبال آزاد کردن فروش ماری جوانا هستند به این دلیل که ضرر هاش از الکل کمتره و چون الکل ازاده چرا ماری جوانا ازاد نباشه و دولت از طریق فروش رسمی و مالیات درآمد نداشته باشه. لینک زیر رو به همراه کامنت هاش بخونید دستتون می یاد کل ماجرا
http://www.cbc.ca/news/canada/1-3b-m...nada-1.1872652

- در مورد تربیت پسرها و دخترها حرف زیادی نمی تونم بزنم چون هر کدوم مشکلات خاص خودشون رو دارن

- در مورد رسیدن به آرامش : با اطمینان میشه گفت که خوب اینجا این آرامش هست و شما احساس می کنید. یک دلیلش ثبات اقتصادی هست. در مورد فساد اداری به طور قطع می شه گفت که اگه اخبار کانادا رو پیگیری کنید خیلی تفاوتی با ایران نمی بینید. بحث فساد 20 ساله در شهرداری مونترال تازه رو شده و در یکسال گذشته دو شهردار مونترال (پشت سرهم ) به دلیل فساد مالی بازداشت شده اند. در زمینه فساد فکر کنم آسمان همه جا یه رنگ باشه یه جاهایی شدید برخورد می شه کم میشه و بالعکس.

- ولی در زمینه آرامش بیشتر، نکته مهم اشتغال به کار شماست. شما اینجا اگه کار داشتی ( و یا پول) آرامش داری و لاغیر. در زمینه کار داشتن هم یک تفاوت اساسی با ایران داره اینجا شرکت ها به دلیل زیان مالی خیلی راحت و بدون خبر قبلی شعبه هاشون تعطیل می کنن. بیکار شدن به این فرم در اینجا طبیعی است ( این نوع اخراج ربطی به عملکرد و توانمندی شما ندارد) مهم مدیریت مالی شما تا پیدا کردن کار بعدی است که در حفظ آرامش خود وخانواده موفق باشید. افراد با تجربه توصیه می کنند که تا زمانی که ثبات شغلی پیدا نکردید به فکر خریدن خانه و اخذ وام های سنگین نروید ( منظور از ثبات شغلی هم اینستکه اگه احتمالا از یک کار اخراج شدید توانمندی پیدا کردن کار بعدی را داشته باشید) .

- در زمینه پیشرفت فرزندان: اگه مهاجرت می کنید هدفتون آرامش یافتن خودتون و همسرتون باشه. بچه ها و آینده اونها رو بزارید در مرحله دوم اهمیت. اگه شما تو مهاجرتتون موفق باشید و احساس درونی خوب داشته باشید احتمال حفظ خانواده و فرزندان در بلند مدت خیلی بالا می رود. شاید همین الان هم این جمله من در مورد جامعه ایران هم مصداق داشته باشد ولی " مهاجرت در بلند مدت فرزندان را از شما خواهد گرفت ". اینجا فردگرایی مبنای آموزش است، بحث آحترام به پدر و مادر و خانواده در ایران دائم مطرح می شه وضعیت اینه که تو ایران می بینید. اینجا که خوب جای خود رو داره

-در زمینه فساد در مدارس و مشکلات اخلاقی: من منکر افزایش مشکلات اخلاقی در مدارس ایران نیستم . ولی همه ما متفق القول هستیم که اگه رابطه نامناسبی از یکی دیده بشه حداقل مدیر و ناظم مدرسه و یا معلم ها دخالت می کنند. نکته ای که توجه شما رو بهش جلب می کنم اینه : جامعه آزاد تبعاتی داره یکیش آزادی تو روابط فردی بین آدم هاست. تو مدارس اینجا خوب دو نوع ارتباط با دیگران داریم: ارتباط دوستی با دیگران ( پسر و دختر ) و ارتباط دوست پسر و دوست دختر. ارتباط دوم فراتر از یک دوستی ساده است و وقتی پسری دختری رو به عنوان دوست دختر خود معرفی می کند منظور انستکه سطح ارتباط از یک دوستی ساده فراتر است. در اینجا بر روی پسر و دخترها یه فشار اجتماعی هست در مورد داشتن دوست پسر و دوست دختر. خوب مجموع این دو نکته دست دیگران و حتی پدر و مادر برای کنترل مسائل زیر نافی فرزندان را می بندد و به همین دلیل کنترل جدی بر روی اینگونه رفتار های دانش آموزان در مدارس اعمال نمی شود.
- ماجرای مدارس خصوصی از این امر مستثنی است و اونها کنترل جدی روی رفتار دانش اموزانشان دارند و بعضا حتی کشیدن سیگار رو هم تحمل نمی کنن - ایراد این مدارس هزینه بالای شهریه شون هست که از ده هزار دلار به بالا هست.

- در مورد مشکلات تربیت فرزندان پارسال یک کارگاه دو روزه (پولی ) توسط روانشناسان و مددکاران اجتماعی رسمی کانادایی برگزار شد و اونا مشکلات مختلف تربیت فرزندان در جامعه کانادایی رو مطرح و برای هر کدوم علائم و نشانه ها و راه های پیشگیری و ... رو آموزش می دادن . وقتی من اطلاعات دریافتی از کارگاه رو با بعضی از دوستان که فرزندان مدرسه ای داشتن مطرح می کردم اونا وجود چنین مشکلاتی رو انکار می کردن ولی وقتی با بعضی از دانشجویان ایرانی که دوره دبیرستان را در کانادا گذرانده بودند مطرح کردم اونها صحت موارد رو تائید کردن ( البته خیلی هم عجیب نیست ما هم مشکلات تربیتی دیگران رو که در مدارس می دیدیم هیچگاه برای پدر و مادر خود تعریف نمی کردیم)

- عملا خودم هیچ راه حل جامع و علمی برای تربیت فرزندان در آمریکای شمالی پیدا نکردم ( اگه دوستان لینکی و راهنمایی دارن ممنون می شم من رو هم در جریان بگذارند) و متاسفانه همونطور که گفتم مسئله مشکلات فرزندان مهاجران و مشکلات خانوادگی مهاجران یکی از بخش هایی است که شما خیلی اندک از آن اطلاع پیدا می کنید. کمتر کسی واقعیت ها رو عریان برای شما میگه و همه بیشتر به جنبه های مثبت تفاوت اینجا با ایران تکیه می کنند و این جنبه ها سانسور میشه- به عنوان مثال لینک های زیر رو چک کنید. مثلا به دلیل حجم بالای طلاق ( در فرم مهاجرت از طریق اسپانسرشیپ)، دولت کانادا به دنبال اینه که حداقل دو سال زندگی اجباری همسران رو بعد از مهاجرت اجباری کنه که خوب مقاله زیر رو بخونید و خیلی ها باهاش مخالف هستند. یا بحث کار پیدا کردن مهاجران اسکیل ورکر و ...

http://www.thestar.com/opinion/edito...two_years.html
http://www.huffingtonpost.ca/2012/12...ide=more269623

به عنوان یه محقق که با چهارچوب تحقیق علمی تا حدی آشنا هستم : من نه می تونم و نه می خوام ایران رو با کانادا مقایسه کنم چون کار عبث و بیهوده ای می دونم. قبلا هم گفتم مهاجرت یک مسئله کاملا شخصی است و متغییرهای دخیل در اون آنقدر زیاد هست که نسخه واحد نداره ==> اگه قصد مهاجرت دارید حرف های من و دیگر دوستان و وبلاگ ها رو در حد شنیده ها و تجربیات شخصی مطاله کنید ولی مبنای تصمیم گیری قرار ندهید. شما به عنوان مهاجر باید به زبان به خوبی مسلط باشید. توصیه می کنم جنبه های مختلف مهم برای خودتون رو مشخص کنید و بعد تو اینترنت سرچ کنید. مطمئن هستم اطلاعات خیلی زیادی پیدا می کنید و نگاهتون عوض میشه. اگه زبان جستجو رو از فارسی به انگلیسی تغییر بدید اطلاعات متفاوتی پیدا می کنید که به گسترش جهان بینی تون منجر می شه و با چشمان بازتری این تصمیم بزرگ رو می گیرید، و فارغ از نوع تصمیم تون می تونم بگم موفق تر خواهید بود

منظورتون از علف چیه ؟ نوعی ماده مخدره؟
به نظرتون مونترال برای تربیت پسر بچه ها راحت تر از دختر بچه ها نیست؟ من پسری 6 ساله دارم قصد دارم برای یکی دو سال دیگه بیام مونترال. مهمترین دلیل مهاجرتم موارد زیر میدونم:
1-رسیدن به آرامش بیشتر(تغییرات ناگهانی که تو شرایط ایران میشه باعث افزایش نگرانی و تنش من میشه مثل بی ثباتی اقتصادی . یا کلاه برداری و دزدی که هست باید کلی وقتت را صرف کنی که حقت ضایع نشه چه سر کار، چه توسط ارگانهای دولتی و چه دوست و فامیل و ..!! این مساله خیلی از من انرژی میبره در حال حاضر کلی پول از همه این موارد که گفتم میخوام که برای احیای بسیاری از آن باید برم دادگاه ازشون شکایت کنم که اعصاب آهنین و وقت زیاد میخواد و در انتها ممکنه حتی تو دادگاه هم خقت ضایع بشه
2- پیشرفت پسرم و دوری پسرم از بسیاری مسائل غیر اخلاقی اما پنهانی و یواشکی که حتی در مدارس ایران (حتی از ابتدایی) وجود داره !!! رشد اعتیاد و بیماری های عفونی ناشی از روابط زیر نافی در ایران هم کم نیست!! من بسیاری از بچه مدسه ای در ایران دیده ام ( در اطراف خودم) که از 12 سالگی وارد مقوله اعتیاد شده اند!!!! حس میکنم شاید کانادا در این موارد برای بچه ها امن تره که میخوام بیام اونجا! حداقل توزیع کننده مواد به گستردگی ایران نباشه!!

خواهش میکنم من را راهنمایی کنید اگر ذهنیت اشتباهی دارم. ممنون
الان کمی نگران شدم در مورد مشکلات اخلاقی بچه ها در اونجا؟ به نظرتون آمریکا بهتره از این لحاظ؟
به نظرتون بهترین سن برای پسرم چه موقع هست که بیایم اونجا که تهدید کمتری وجود داشته باشه؟
مگر فرق مدرسه دولتی با خصوصی چیه ؟ تو مدرسه خصوصی ، معلمها کنترل میکنند یا نوع دانش آموزهاش فرق داره؟

[ali.1361]

من با حرف‌های شما کاملا موافقم...یه نکته رو هم من اضافه کنم من تو مدت یک سالی‌ که بودم آدم هایی که دارن گیج میزنن و نمیدونن چی‌ کار کنن خیلی‌ زیاد میبینم...دلیلش هم این هست که تو یه تعداد زیادی از تخصص‌ها مهاجرهایی نمی‌تونند وارد بازار کار واقعی بشن ....اگه شما بتونید تو رشته ای‌ که تخصص دارید کار پیدا کنید که فبها المراد، ایشالا کار پیدا میکنیدو به آرامش می‌رسید...در غیر این صورت فکر اینکه قراره چی‌ کار کنید؟ ادامه تحصیل بدید؟کار سورویرل انجام بدید؟رشتتون و عوض کنید؟ بیزینس خودتونو بزنید؟و از همه مهم تر چقدر از نظر زمانی‌ و مالی میتونید برای این تغییرات سرمایه کنید؟ خواب و خوراک ازتون میگیره مگر به اندازه حداقل یک سال پس‌انداز داشته باشید که با فکر باز تصمیم بگیرید والا آرامش فقط برای کسانی‌ هست که کار مناسب دارن و یا دانشجو هستن!!و یا سرمایه دارن!

با این تفاسیر منظورتون رو از امضاتون متوجه نمیشم
اون لبخند و خدا رو شکر بخاطر لندیگ در تورنتو است و یا چیز دیگر
ببینید ماها که هنوز اونطرف نیومدیم با این حرفهایی که شما و اون دوستون می گویند به کلی ناامید میشویم، اگه قراره با یک کشوری که دارای نرخ بالای مواد مخدر و فحشا و عدم کنترل فرزندان و غیره است روبرو شویم همین جا برامون خیلی بهتره
خواهش میکنم اگه نکات مثبتی هم هست به اون اشاره بفرمائید

[hmort]

با این تفاسیر منظورتون رو از امضاتون متوجه نمیشم
اون لبخند و خدا رو شکر بخاطر لندیگ در تورنتو است و یا چیز دیگر
ببینید ماها که هنوز اونطرف نیومدیم با این حرفهایی که شما و اون دوستون می گویند به کلی ناامید میشویم، اگه قراره با یک کشوری که دارای نرخ بالای مواد مخدر و فحشا و عدم کنترل فرزندان و غیره است روبرو شویم همین جا برامون خیلی بهتره
خواهش میکنم اگه نکات مثبتی هم هست به اون اشاره بفرمائید

دوست عزیز
بنده منظورم نگران کردن و نا امید کردن شما نیست. به حمدلله وبلاگ های زیادی هست که جنبه های مثبت و روحیه بخش مهاجرت رو بیان می کنن. هدف بنده نه تخطئه اونها و نه منفی نشان دادن اینجا به سبک رسانه های رسمی است.
شخصا از سیاه و سفید دیدن و صفر و یک آنالیز کردن ها بدم میاد.
نکات مثبت غیر خدشه ناپذیر: بر روی کاغذ و امار سال 2012 در بین 38 کشور همکاری های اقتصادی oecd کشور کانادا رتبه سوم کیفیت زندگی مردمان رو به خودش اختصاص داده. بین شهرها هم : شهر ونکوور پنجم ، اوتاوا و تورونتو رتبه 14 و 15 و مونترال رتبه 23 و کالگری هم رتبه 32 رو آورده اند.
مرجع: http://www.businessinsider.com/top-c...-5#3-canada-13
http://www.mercer.com/press-releases...ng-report-2012
امیدوارم خوشحالتون کرده باشم

[zini_zinparast]

دوست عزیز
بنده منظورم نگران کردن و نا امید کردن شما نیست. به حمدلله وبلاگ های زیادی هست که جنبه های مثبت و روحیه بخش مهاجرت رو بیان می کنن. هدف بنده نه تخطئه اونها و نه منفی نشان دادن اینجا به سبک رسانه های رسمی است.
شخصا از سیاه و سفید دیدن و صفر و یک آنالیز کردن ها بدم میاد.
نکات مثبت غیر خدشه ناپذیر: بر روی کاغذ و امار سال 2012 در بین 38 کشور همکاری های اقتصادی oecd کشور کانادا رتبه سوم کیفیت زندگی مردمان رو به خودش اختصاص داده. بین شهرها هم : شهر ونکوور پنجم ، اوتاوا و تورونتو رتبه 14 و 15 و مونترال رتبه 23 و کالگری هم رتبه 32 رو آورده اند.
مرجع: http://www.businessinsider.com/top-c...-5#3-canada-13
http://www.mercer.com/press-releases...ng-report-2012
امیدوارم خوشحالتون کرده باشم

آقا من فکر میکردم کلگری رتبه اول در کیفیت زندگی رو داره!! آخه چند ماه پیش تو روزنامه مترو خوندم که کلگری در سال 2012 رتبه اول کیفیت زندگی در کانادا رو بدست آورده!! مثل اینکه از کلگری فقط گرونیش داره به ما میرسه!!

[zini_zinparast]

در ادامه تصورات نادرست من، قبل از اومدن به کانادا!
قبل از اینکه بیایم اینجا، هرگز فکر نمیکردم که اگر شبی خواب ایران رو ببینم برای من مانند کابوس آذار دهنده باشه!! خوابی که دیشب نگذاشت درست و حسابی بخوابم!! حالا دوستان فکر میکنند که چه خوابی دیدم !! در خوابی که من دیدم فقط یه سری عوامل مانع از این میشد که من بتونم به موقع به هواپیمای کانادا برسم!! فقط نمیدونم چرا اینقدر این مورد واسه من آذاردهنده بود!!

[kamikamrani]

[QUOTE=zini_zinparast;1416406]ببینید، در کل نمیشه زیاد چیزی از اینور توضیح داد. چون برای کسیکه اینجا رو ندیده درکش مشکل هست. تقریبا 5 ماه طول کشید تا خانواده خودم حرفای من رو باور کردن یا به عبارت دیگه باورهای خودشون از اینجا رو کنار گذاشتند!! البته این موضوع قابل درک هست چون اونا اصلا در اینجا زندگی نکردند. و من هم قبل از اینکه بیام اینجا مانند اونا تصور درستی نداشتم.
یاد یه مستند افتادم که زمان جنگ پخش میشد و اسمش هم هویت بود!! هر چی از اون مستند یادتون میاد رو برای کانادا به عنوان افعال معکوس در نظر بگیرید!!
همین هفته پیش بود که اعلام کردند بیاید کارت پایان خدمتتون رو عوض کنید وگرنه اله بله جیمبله!! کل سیستم عصبی من رو به هم ریخته بود و آدرنالین خون من رفت بالا. امروز داشتم فکر میکردم که تو....

راسش من هم ایران که بودم شنیدم گفتند بیاین کارت پایان خدمت رو عوض کنید بنده نه تنها اصلا به روی خودم نیوردم حتی هیچ تحقیقی هم نکردم ببینم ال بل جیمبل هم داره یا نه .....
اینجا کانادا رو میگم بسیار دوست داشتنی و خوب هست و خودم هم با اون تجربه ای که ازش داشتم تا ی حدی حدس میزدم چه خبر هست . ولی این قضیه کار خیلی برای من نگران کننده هست چون تو رشته من که مهندسی مکانیک هست همش اگه ١٠ سال سابقه کار با PEng. نه که فکر کنید من از کار سخت میترسم نه اصلا ولی آخه تا کی اگه بخایم کار کنیم کی PEng بگیریم کی adapt کنی

[on_the_way]

سلام
من هنوز نیومدم کانادا اما یه سوال داشتم. یه جورایی به این تاپیک مربوطه نمیدونم کجا مطرح کنم.
میخواستم ببینم همه شما عزیزانی دارید که در ایران هستند. از اونجاییکه تقریبا همه کسانی که در ایران امروز سعی میکنن درست زندگی کنن یک جورایی گرفتار مسائل اجتماعی و آدمهای خبیث
اطرافشون هستن گرفتاریهای حقوقی با آدمهای ناجور تا نیاز به مراقبت تا تنهایی و ... که گاهی اوقات از شما کمک میخوان. مثلا اون حس اتکا به قانون که تا حد زیادی به آرامش کمک میکنه متاسفانه در ایران خیلی قوی نیست . همون چیزی که دلیل مهاجرت خیلی هاست . شما چطور در کانادا که کشور دوری هم هست فکرتون رو از این بابت آزاد میکنید و زندگیتون رو میکنید ؟ روزی که ایران رو ترک کردید این ذهنیت رو نداشتید که این یه جورایی بیرحمانه است ؟ چطور باید باهاش کنار اومد ؟ آیا منظور از اون دل کندنی که میگن همینه ؟

[s30min]

سلام
من هنوز نیومدم کانادا اما یه سوال داشتم. یه جورایی به این تاپیک مربوطه نمیدونم کجا مطرح کنم.
میخواستم ببینم همه شما عزیزانی دارید که در ایران هستند. از اونجاییکه تقریبا همه کسانی که در ایران امروز سعی میکنن درست زندگی کنن یک جورایی گرفتار مسائل اجتماعی و آدمهای خبیث
اطرافشون هستن گرفتاریهای حقوقی با آدمهای ناجور تا نیاز به مراقبت تا تنهایی و ... که گاهی اوقات از شما کمک میخوان. مثلا اون حس اتکا به قانون که تا حد زیادی به آرامش کمک میکنه متاسفانه در ایران خیلی قوی نیست . همون چیزی که دلیل مهاجرت خیلی هاست . شما چطور در کانادا که کشور دوری هم هست فکرتون رو از این بابت آزاد میکنید و زندگیتون رو میکنید ؟ روزی که ایران رو ترک کردید این ذهنیت رو نداشتید که این یه جورایی بیرحمانه است ؟ چطور باید باهاش کنار اومد ؟ آیا منظور از اون دل کندنی که میگن همینه ؟

اگه میشد باهاش کنار اومد که این همه شعر و آه و ناله از غم غربت وارد ادبیات و شعر و موسیقی نمیشد....من فکر می کنم یه سری از آدم ها بهش فکر نمی کنن یعنی سعی میکنن عمیق به موضوع فکر نکنن...یا ازش بگذرن...معمولا اونقدر سرعت زندگی و دلمشغولی اینجا زیاد میشه که فرصت عمیق فکر کردن و عذاب وجدان پیش نمیاد!!کسایی هم که بهش فکر می کنن خودشون اینجوری دلداری میدن که برمیگردن یا خانواده اشون میارن...یا اگه بخوان خیلی اجتماعی قضیه رو ببینن اینجوری میگن که اینجا می تونن انسان مفیدتری برای جامعه بشری باشن تا مثلا یه آدم تو سری خور فقط برای هموطن هاشون!!کلا خداوند توجیه کردن و مکانیسم های دفاعی برای انسان افریده که بتونه قضایا رو هضم کنه!!!اما به نظر من ته ته قضیه حسرت این که ای کاش وطن جای بهتری برای ماندن بود برای همه هست (البته اینکه میگم همه منظورم ونکووریهای عزیز نیستند!!!)

[zini_zinparast]

اگه میشد باهاش کنار اومد که این همه شعر و آه و ناله از غم غربت وارد ادبیات و شعر و موسیقی نمیشد....من فکر می کنم یه سری از آدم ها بهش فکر نمی کنن یعنی سعی میکنن عمیق به موضوع فکر نکنن...یا ازش بگذرن...معمولا اونقدر سرعت زندگی و دلمشغولی اینجا زیاد میشه که فرصت عمیق فکر کردن و عذاب وجدان پیش نمیاد!!کسایی هم که بهش فکر می کنن خودشون اینجوری دلداری میدن که برمیگردن یا خانواده اشون میارن...یا اگه بخوان خیلی اجتماعی قضیه رو ببینن اینجوری میگن که اینجا می تونن انسان مفیدتری برای جامعه بشری باشن تا مثلا یه آدم تو سری خور فقط برای هموطن هاشون!!کلا خداوند توجیه کردن و مکانیسم های دفاعی برای انسان افریده که بتونه قضایا رو هضم کنه!!!اما به نظر من ته ته قضیه حسرت این که ای کاش وطن جای بهتری برای ماندن بود برای همه هست (البته اینکه میگم همه منظورم ونکووریهای عزیز نیستند!!!)

در مورد خیلی از مطالب شما موافقم اما خوشحالم که وطن جای بهتری برای ماندن نیست!! چون، واقعا دارم تجربه های جالبی بدست میارم، با فرهنگهای مختلف آشنا میشم و با افکارهای جدید و .... شاید اگر وطن جای موندن بود این تجربه ها رو هرگز بدست نمی آوردم.
در مورد سوال دوستمون در مورد عذاب وجدان!! من نمیفهمم برای چی باید عذاب وجدان داشته باشیم؟ شاید بهتر باشه آیه 97 سوره نسا ررو مطالعه کنید !! نه تنها عذاب وجدان نداره بلکه حس خوبی هم دارید!!!

[farzad59]

در مورد خیلی از مطالب شما موافقم اما خوشحالم که وطن جای بهتری برای ماندن نیست!! چون، واقعا دارم تجربه های جالبی بدست میارم، با فرهنگهای مختلف آشنا میشم و با افکارهای جدید و .... شاید اگر وطن جای موندن بود این تجربه ها رو هرگز بدست نمی آوردم.
در مورد سوال دوستمون در مورد عذاب وجدان!! من نمیفهمم برای چی باید عذاب وجدان داشته باشیم؟ شاید بهتر باشه آیه 97 سوره نسا ررو مطالعه کنید !! نه تنها عذاب وجدان نداره بلکه حس خوبی هم دارید!!!

(اى رسول ما، از قول من به امت) بگو: اى بندگان من كه ايمان آورده‏ ايد، خدا ترس و پرهيزكار باشيد، كه آنان كه متّقى و نيكوكارند (علاوه بر آخرت) در دنيا (هم) نصيبشان نيكويى و خوشى است، و زمين خدا بسيار پهناور است (اگر در مكانى ايمان و حفظ تقوا مشكل شد به شهر و ديارى ديگر رويد و به راه دين صبر پيشه كنيد كه) البته صابران به حد كامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد. (زمر 10)