نقل قول نوشته اصلی توسط sheikheshahr نمایش پست ها
سفر اخیری که به ایران داشتم شدیدا احساس کردم که دیدگاه مردم و اطرافیان به من به عنوان یک دانشجوی مقیم خارج کاملا تغییر کرده. بین صحبت ها و برخوردهایی که بین اطرافیان و توی ادارات و ... داشتم دائم احساس می کردم که در مظن اتهام به وطن فروشی و ول کردن مملکت و خانواده در این وضعیت و ... قرار دارم. ولی تا جایی که یادمه زمانی که ما هنوز نیومده بودیم اینجا دیدگاه مردم به دانشجوهای مقیم خارج خیلی بهتر بود. می خواستم ببینم شما هم چنین برداشتی داشتین یا نه. شاید من فقط به خاطر عذاب وجدان خودم چنین برداشتی دارم؟ این متن زیر هم نامربوط به مساله‌ ای که مطرح کردم نیست. این رو در واکنش به قضایای ارز دانشجویی نوشتم.



این هم چند نمونه از نظرات مردم توی توئیتر:
سلام
دوست عزیز این مساله که جدید نیست. شما به احتمال زیاد در گذشته در مظان اتهام به هر دلیل از سو ی هموطنان نبودید یا مدت مدیدی در ایران حضور بیشتر از دو ماه نداشتید. من واقعا معتقد هستم این ادبیات از سو ی یک هموطن اشنا به مسائل و مشکلات دانشجویان خارج از کشور نیست. شما عذاب وجدان نداشته باشید چون این مساله اصلا تازگی نداره و فقط کمی در چندین سال اخیر تشدید و علنی شده. مثلا من با یکی از دوستان برای تکمیل فرم 12 وزارت بهداشت رفتیم و ایشون امریکا رو ننوشته بودند و اون کارشناس مسوول به ایشون گفتند "دیگه امریکا راتون نمیدن؟" و همه ی اتاق خندیدند و ما هیچ ما نگاه. به نظر شما این مساله خوشحالی داره؟ از این قبیل برخوردها خیلی زیاد هست.
در عین حال انگ اشرافی گری انگ جدیدی نیست و با همین انگ ها به اینجا رسیدیم که باید تجربه سفارت بنویسم/ نرخ ارز چک کنیم/ سخنرانی های پرزیدنت ترامپ دنبال کنیم...! تا بتونیم کمی دانش مون رو اپدیت کنیم. در مورد توئیت ها:
توئیت کننده اول در جهل هستند که فکر می کنند دوام اقازاده در خارج از کشور با ارز دانشجویی! هست.
توئیت کننده دوم دچار واکنش احساسی و در جمله ی اخر ایشان نفرت واقعا ملموس هست. جهل و نفرت قابل توجیه نیست متاسفانه. این که چطور ما هموطنان به این نقطه رسیدیم قابل بحث در این فروم نیست به هر حال واکنش های ما ایرانی ها در فضای مجازی مستند هست.
ولی یک مورد هم هست که من واقعا دیدم و شنیدم که ارز دانشجویی گرفته بودند و مجدد می فروختند با نرخ بیشتر و افتخار هم می کردند. این رویه برازنده یک دانشجو نیست البته یک نفر را به صد هزار نفر نمیتوان تعمیم داد. حتما همین یک مورد بوده و دچار شرایط اضطراری بودند.
موفق باشید و به راه خودتون ادامه بدید. من از توصیه های شما در بخش ایرلند بسیار استفاده کردم.