نقل قول نوشته اصلی توسط pimi810 نمایش پست ها
این جواب خیلی قانع کننده تر هستش

پحث پارتی بازی سازمان یافته رو که بذاریم کنار، از این پست شما میشه این رو برداشت کرد که قانون رو تو رابطه ی استاد و دانشجو از application تا admission و نیز بعد اون استاد تعیین میکنه و این قانون می تونه برآمده از عرف اون مکان، شخصیت، سلبقه ی شخصی استاد و حتی طرز رفتار و شخصیت دانشجوش باشه.
اگه اسم استفاده از این حق مطلق رو نذاریم پارتی بازی، که منم موافقم، بازم ممکنه خیلی مشکلات پیش بیاد، اگه شخصیت استاد و دانشجویی که گرفته به هم نخوره چی؟ چیزی که با یه تیکه رزومه و یه مصاحبه ی 1 ساعته که فاش شدنی نیست.
فرض کنیم یه استادی عمدا بخواد از این حق مطلقش سوئ استفاده کنه ( امیدوارم نگید هر کی تو دانشگاه درس میده فوق شخصیته و ... که من باور نمی کنم!) اونوقت تکلیف چیه؟ چون اونطور که شما میگید رئیس مطلق استاده و در این شرایط طبیعتا دانشجو هیچ کاری نمی تونه بکنه، درسته؟
درسته واتفاقا زیاد هم پیش میاد چون بطور کلی در محیطهای آکادمیک افراد کلا تجربه و مهارت اجتماعی کمتری نسبت به جامعه بیرون دارند (حالا به کسی برنخوره!). استادهای دانشگاه خارج هم مثل ایران خیلی هاشون خودشون رو خدا میدونند و بقیه رو بنده و معبود و بقیه قضایا که در محیطهای کاری صنعتی یا بیزینس کمتر میبینید.

مشکلات اساتید و دانشجوها هم پیش میاد ولی تا زمانی که یک قانون دانشگاه نقض نشده باشه (مثلا harassment یا نظیر اون) بندرت کاری میتونید بکنید. اساس و بنیان دانشگاهها در بیشتر جاهای دنیا بر مبنای استقلال دانشگاه و آزادی آکادمیک استاده و خیلی کم پیش میاد که دانشکده مثلا استادی رو توبیخ کنه که چرا از دانشجوهاش زیاد کار میکشه یا انتظارات غیر منطقی (علمی) داره. بهمین نحو هم دانشکده معمولا در تصمیم استاد برای پذیرش دخالت نمیکنه مگر اینکه مینیممهای موردنظر دانشکده نقض شده باشه.