مهاجرت و نقش جنسیت

[Artin Raad]

خیلی متاسفم... گرچه بعضیها بابت این حجاب به قدری اذیت شدند که عکس العمل منطقی نشون نمیدن. این درمورد ایرانیها. و اما در مورد بقیه دیدی که وجود داره دید درستی نیست در مورد مسلمونها ولی وجود داره و باید واقعیتها رو پذیرفت.
این همون بلاییه که تقریبا سر اقلیت های مذهبی توی کشور خودمون میاد.

البته تو جوامع اینها نوع پوشش در هر مکانی تعریف شده است و قوانیین خاص خودشو داره و در عین حال آزادی پوشش هم وجود داره,جالبه که اینجا هم اگر کسی از نرم جامعه خارج باشه نگاه ها به سمتش میره

حالا میخواد یه فرد با حجاب باشه یا برعکسش بی لباس باشه! اگر یه خانمی بی حجاب در ایران قدم بزند نگاه عموم جامعه چه زن چه مرد,غلط یا درست, چه خواهد بود؟

باید پذیرفت که هر جامعه ای یکسری ارزش ها و محدودیت ها و نرم های تعریف شده و نشده ای دارد که بعنوان یه فرد جدید باید تا اونجاکه مقدوره به اونها احترام گذاشت اگر برامون قابل پذیرش نیست سعی میکنیم تغییرش بدیم یا متعادلش کنیم,اگر بازهم نشد یکی از راه حل های پیش رو مهاجرت و یافتن محیطی منطبق با ارزشهای ماست.

[salazar716]

یه نکته مثبتی که خانم ها بهش اشاره داشتند اینه که تو کانادا امنیت زن بالاست

بنده از نسل "نر" های گرامی هستم آرتین!
البته don't worry! من take care میکنم ازش!

[Gela]

موضوع جالبیه. من به عنوان یه دختر که هنوز ایرانه، اما برای لیسانس از آمریکا پذیرش گرفته صحبت میکنم. جایی که "هیچ" دوست یا فامیلی ندارم.

اول از همه اینکه خیلی سخته، خیلی! از همون اولش که باید رو مخِ خانوادت راه بری تا راضی شن. البته حق هم دارن، چون کمتر کسی حاضر میشه دختر 18 ساله اش رو بفرسته اونور دنیا که حتی هیچ تصویری هم ازش نداره.
برای شروع این پروسه باید کفش آهنی پوشید. راضی کردن ِ خانواده که ویزا کارد بگیرن و رفت و آمد بین محل زندگی و تهران تو زمستون تو جاده کندوانِ برفی برای امتحان تافل و مصاحبه و ترجمه ی مدارک و رفتن به ترکیه برای امتحان SAT و ....
الان که برمیگردم و مسیری که طی کردم رو نگاه میکنم با خودم میگم چه حوصله و اعصابی صرف کردم! (هرچند اگر زمان 100 بار دیگه هم برگرده عقب من همین مسیرو میام)

میدونم بعدش هم کلی مشکل و چالش دیگه پیش رو خواهد بود. خوشبختانه از نظر زبان مشکلی ندارم بواسطه ی سفر های متعدد و دوست های اینترنتی انگلیسی زبان و صحبت با اسکایپ و تلفن میدونم I will be fine! ولی این توجیهی برای رفع همه ی مشکلات اجتماعی و فردی تو روزهای اولیه نخواهد بود.

تازه این همه راه اومدم الان تقریبا میشه گفت وسطاش هستم. هنوز مصاحبه ویزا و کلی کار دیگه مونده. بماند که بعد از رفتن و شروع شدن کلاس ها یه سری ماجرای دیگه خواهم داشت!

جالب تر از همه اینه که الان نتیجه ی پذیرش هم اومده دمِ خونه بازم پدرِ خانواده یجورایی دو دلِ و گاهی میگه بیا بمون واسه فوق برو و.......

اطلاعات تکمیلی درباره ی وضعیت زندگی در اونور رو بعدا اضافه میکنم اگر همه چی خوب پیش بره.
(To be continued...)

[anihoo]

موضوع جالبیه. من به عنوان یه دختر که هنوز ایرانه، اما برای لیسانس از آمریکا پذیرش گرفته صحبت میکنم. جایی که "هیچ" دوست یا فامیلی ندارم.

اول از همه اینکه خیلی سخته، خیلی! از همون اولش که باید رو مخِ خانوادت راه بری تا راضی شن. البته حق هم دارن، چون کمتر کسی حاضر میشه دختر 18 ساله اش رو بفرسته اونور دنیا که حتی هیچ تصویری هم ازش نداره.
برای شروع این پروسه باید کفش آهنی پوشید. راضی کردن ِ خانواده که ویزا کارد بگیرن و رفت و آمد بین محل زندگی و تهران تو زمستون تو جاده کندوانِ برفی برای امتحان تافل و مصاحبه و ترجمه ی مدارک و رفتن به ترکیه برای امتحان SAT و ....
الان که برمیگردم و مسیری که طی کردم رو نگاه میکنم با خودم میگم چه حوصله و اعصابی صرف کردم! (هرچند اگر زمان 100 بار دیگه هم برگرده عقب من همین مسیرو میام)

میدونم بعدش هم کلی مشکل و چالش دیگه پیش رو خواهد بود. خوشبختانه از نظر زبان مشکلی ندارم بواسطه ی سفر های متعدد و دوست های اینترنتی انگلیسی زبان و صحبت با اسکایپ و تلفن میدونم I will be fine! ولی این توجیهی برای رفع همه ی مشکلات اجتماعی و فردی تو روزهای اولیه نخواهد بود.

تازه این همه راه اومدم الان تقریبا میشه گفت وسطاش هستم. هنوز مصاحبه ویزا و کلی کار دیگه مونده. بماند که بعد از رفتن و شروع شدن کلاس ها یه سری ماجرای دیگه خواهم داشت!

جالب تر از همه اینه که الان نتیجه ی پذیرش هم اومده دمِ خونه بازم پدرِ خانواده یجورایی دو دلِ و گاهی میگه بیا بمون واسه فوق برو و.......

اطلاعات تکمیلی درباره ی وضعیت زندگی در اونور رو بعدا اضافه میکنم اگر همه چی خوب پیش بره.
(To be continued...)

برای شما آرزوی موفقیت میکنم..... ولی برام خیلی جالبه که از لیسانس تصمیم گرفتی بری.... کاش کمی بیشتر راجع به این تصمیمت توضیح بدی... دلیلش درسی بود یا غیر درسی؟

[Gela]

راستش اولش فقط درسی بود، اما الان با اوضاع فعلی عوامل غیر درسی به عنوان مشوق بنده تو این پروسه وارد کار شدند!!!

[elamatin]

نميدونم مواردي كه مينويسم به اين تاپيك مربوط ميشه يا نه. ولي تاپيك خوبيه و به من حس درد دل دست ميده!
شهري كه زندگي ميكنم خيلي جاهاي ديدني زيادي داره ولي متاسفانه با محل زندگيم خيلي فاصله دارند و گاهي از شهر هم بايد خارج شد و براي دانشجوي دختري مثل من سخته كه تنهايي به اين مكانهاي ديدني رفت و تفريح كرد منظورم اين هست كه حتما بايد پسري باهات باشه(البته بايدي در كار نيست ولي خوب اگر نباشد خيلي سخت تر است) ولي فكر نميكنم اين مسئله براي پسرها وجود داشته باشد

[smonabav]

نميدونم مواردي كه مينويسم به اين تاپيك مربوط ميشه يا نه. ولي تاپيك خوبيه و به من حس درد دل دست ميده!
شهري كه زندگي ميكنم خيلي جاهاي ديدني زيادي داره ولي متاسفانه با محل زندگيم خيلي فاصله دارند و گاهي از شهر هم بايد خارج شد و براي دانشجوي دختري مثل من سخته كه تنهايي به اين مكانهاي ديدني رفت و تفريح كرد منظورم اين هست كه حتما بايد پسري باهات باشه(البته بايدي در كار نيست ولي خوب اگر نباشد خيلي سخت تر است) ولي فكر نميكنم اين مسئله براي پسرها وجود داشته باشد

دوست من، من در شرایط شما نیستم ولی چرا سعی نمی کنید که با دوستان دخترتون به این مکان ها بروید؟ شما اگر با پسری نمی روید (به هر دلیل شخصی و قابل احترام) ولی فکر کنم لااقل دوستان دخترتون پسری همراهشون باشه، حتی اگر هم همراه شما و دوستانتون پسری نباشه، فکر نمیکنم آنقدرها وضع امنیتشون خراب باشه که اگر فقط دخترها بروند به چنین جاهایی مشکلی پیش بیاد براشون...

[elamatin]

بله. مسئله اصلا امنيت نيست. خوشبختانه اينجا به مراتب امنتر از ايران است. مثلا بعضي اوقات مجبورم كه تا نيمه هاي شب در دانشگاه بمانم و خيالم از بابت امنيت بسيار راحت است. ولي همانطور كه خودتون هم اشاره كرديد بايد هماهنگيهايي انجام داد تا حتما با همون دوستان دخترم بروم كه پسري همراهشان هست. كه خوب خيلي اوقات هم آنها مايلند تنهابروند.
در كل منظورم اين بود كه نسبت به پسرها مقايسه اي انجام بدهم.(البته اينها نظر من بود)

[smonabav]

...مسئله اصلا امنيت نيست...در كل منظورم اين بود كه نسبت به پسرها مقايسه اي انجام بدهم.

دقیقا، مسلما هر کجای دنیا آزادی و امنیت هم هر چقدر وجود داشته باشد، همه ما کم و بیش قبول داریم که باز یکسری از محدودیت ها فقط و فقط برای خانم ها است، مثل همین موردی که شما مثال زدید...البته طرفداران حقوق زنان در پی آنانند که این فوصل رو تا جای امکان کم کنند...
به هر حال، با همه این اوصاف، باز به نظر من جنسیت به تنهایی نمیتونه تمام عامل محرک برای پروسه مهاجرت یا اپلای باشه...
بقیه دوستان نظری ندارند؟ خوشحال می شویم بدونیم نظراتشون رو

[vahideabdolazi]

نميدونم مواردي كه مينويسم به اين تاپيك مربوط ميشه يا نه. ولي تاپيك خوبيه و به من حس درد دل دست ميده!
شهري كه زندگي ميكنم خيلي جاهاي ديدني زيادي داره ولي متاسفانه با محل زندگيم خيلي فاصله دارند و گاهي از شهر هم بايد خارج شد و براي دانشجوي دختري مثل من سخته كه تنهايي به اين مكانهاي ديدني رفت و تفريح كرد منظورم اين هست كه حتما بايد پسري باهات باشه(البته بايدي در كار نيست ولي خوب اگر نباشد خيلي سخت تر است) ولي فكر نميكنم اين مسئله براي پسرها وجود داشته باشد

اون حایی که می گی دقیقا کدوم کشوره؟
یکی دیگه این که من یه چیزی رو خیلی ازش می ترسم. بچه هایی که خارجند راهنمایی کنند لطفا.
من آشنامون تو یه شهر آلمانه و می گه اینا شب ها خصوصا یکشنبه ها شراب خیلی میخورند و مست می کنند . صبح که بلند می شی همه خیابون پر از شیشه هست که مست بودند و شکستند. ولی می که واسه خودشون هستند و کاری به کسی ندارند. هرچند آسنامون پسره، ولی می گه من خودم علاوه بر این که اعصابم خورد می شه از دستشون، بیرون نمی رم برای این که احساس می کنم امن ترم. با این که تا حالا اتفاقی نیوفتاده واسش ولی خوب از یه طرف هم می گم که پیش گیری کرده یه جورایی که اتفاق براش نیوفتاده. دیگه من که دخترم بدتر. به علاوه کسی که مسته، نمی فهمه دور و برش چه خبره(تاحدودی) و چه طور ممکنه اگه جو گیر نشه کاری باهات نداشته باشه؟! اون موقع که دیگه حالیش نمی شه قانون بهش سخت گیری خواهد کرد و ... .
یکی دیگه این که می گفت یه باری استادشون مست کرده بوده، شب عید، و به یه دحتره گیر داده بوده، دختره هم دانشجوش بوده، ولی چون می فهمیده مسته، بیچاره هیچ چی نمی کفته. خوب اگه یه همچین وضعی پیش بیاد، چی کنیم؟! آیا اصلا می شه این طوری؟ که مثلا استاده یا مهم تر از همه دانشجوهای دیگه مست کنند و ماها تو یه محیطی مثله دانشگاه، باید آبرومندانه تر رفتار کنیم و مواضب دفاع/ عکس العمل مون باشیم. مثلا نمی تونیم زنگ بزنیم پلیسه بیاد استاده/ دانشچو هه را ببره که؟!
آیا این موارد پیش اومده تو محیطتون؟ کدوم کشورها؟ چه راه حل/ عکس العملی مناسبه؟
می شه یه کم کلا در این باره هم بحث کنید؟ من از این بحث های مست کردن و ... خیلی هراس دارم. نیست ایران هم خیلی به چشم نمی بینیم، یه کم سخته که بدونیم چه طور باید رفتار کرد؟ یا مثلا اگه یارو چی بگه یا چه حالتی باشه، دست خودش نبوده و ما باید بدونیم که مثلا چه رفتاری بکنیم.
ببخشید سوالام ابتداییه ولی من تاحالا برخورد نکردم، اگه کردم هم نمی دونم.
مرسی