تجربیات سفر به آمریکا

[saeedsharif]

Nobody asks you about your money, I brought around 20,000$ with myself and Nobody even asked me about it, and even in USA nobody cares about your money. 10,000$ limit is for US citizen, you're International and you can bring whatever you want with yourself

سلام، دوستان کسی می دونه چطوری می شه 10000 تا ارز برد بدون اینکه بفهمن تو فرودگاه ایران، کجا بذارم 5000 تای اضافی شو، کسی تجربه اش رو داره؟ چون من باید اونجا ثبت نام کنم و نیاز دارم به این پول.

[saeedsharif]

بچه های شارلوتی از من خواسته بودند که تجربیات سفرم رو اینجا بگذارم که به دیده منت می پذیرم و می نویسم براشون.
پرواز از ایران به لندن با bmi بود که جز علافی های زمان تحویل بار به پرسنل ایرانی bmi و چونه زدن سر اضافه بار و یک چمدان اضافه بارم مشکل دیگه ای وجود نداشت، توی لندن بارها خودش مستقیم رفت به هواپیمای بعدی و ما اصلا باری تحویل نگرفتیم خوشبختانه. از لندن به میامی رو با هواپیماهای غول پیکر british airways اومدیم که واقعا جالب بود و پرواز 9 ساعته ما رو دلچسب و ساده کرد. یکی از مشخصه های این هواپیماها داشتن صفحه لمسی جلوی هر مسافره که می تونه از بین تعداد زیادی فیلم و سریال و موسیقی هر کدوم رو خواست انتخاب کنه و لذت ببره. ما متاسفانه از میامی به شارلوت یک کلیرنس زمانی 6 ساعته داشتیم که واقعا زیاد بود و به نظرم لازم نبود این قدر مته به خشخاش بگذاریم، چون واقعا پروسه گمرکی ما کمتر از نیم ساعت طول کشید و اصلا برخورد با ما شبیه بقیه بود و اصلا علاف نشدیم توی گمرک و بارها رو هم از زیر دستگاه گذروندن و اصلا سختی خاصی نداشت. سه چهار ساعت علاف شدیم توی میامی و بعدش با یک هواپیمای خیلی کوچولو ( تقریبا 40 تا مسافر) اومدیم شارلوت و شارلوت زیبا رو تجربه کردیم.
بچه های ایرانی شارلوت که از طریق ایمیل باهاشون در تماس بودند اومدن استقبال توی فرودگاه و ما رو از فرودگاه به محل خانه موقت مون که فاصله زیادی هم داشت رسوندند و باعث شدند که تجربه فوق العاده زیبایی از سفر به آمریکا برای ما به یادگار بمونه.
شهر شارلوت به سه ساعت فاصله از اقیانوس واقعا شهر تماشایی و زیباییه و خوب جمعیت یک میلیونی اش باعث شده که اقتصاد قوی و شهر زنده ای داشته باشه.
اگه سئوال دیگه ای بود من در خدمتم

[moji joon]

Hi everyone. I wanted to share the story of my flight to Boston with you, maybe it'll be useful for you! My first flight was from Tehran to Frankfurt. I used Lufthansa airline. I don't know whether other connecting countries have any special check for Iranians or not, but in Germany there wasn't such thing. Our airplane landed and the officer of Germany just checked my passport, she didn't even saw my I20 or any other documents, and treated me just like others. Then I had to wait for almost 6hrs (!) for my next flight. The good point is that although Frankfurt airport is very big, but the signs are very clear and they lead you to your destination very well. We arrived at gate B20 and then boarded for the second flight from gate Z25, they were far away from each other that we had to take a bus which was free and as a part of the airport . It's good to say that during the whole time at Frankfurt airport I didn't ask any question about the destination and the second gate, everything was clearly shown on signs. Then for the second flight I just showed my ticket and boarded. Next in Boston the officer guided me to the underground of airport, he then asked me a few questions about my undergraduate university and my hometown which was not really like security check or any special interview, he then asked about my properties but didn't open my suitcase then handed it to me and said good bye! So as the result I think Lufthansa is a very good choice, both the flights and the treatment in Germany were acceptable and far better than what I expected

[Sadra]

سلام بچه ها
بالاخره ما هم اومدیم به دیار شیطان بزرگ
من 14 دسامبر با ترکیش پرواز داشتم 8:20 صبح که دقیقا سر ساعت پرواز کرد و حتی یک دقیقه هم تاخیر نداشت و سر ساعت 10:30 رسید استانبول یعنی 12 ظهر به وقت تهران
تو فرودگاه امام هر دو کارت پرواز تهران-استانبول و استانبول-شیکاگو رو بهم دادن که همونجا به مسئولش گفتم که پرواز دومم رو سمت راهرو بده که راحت تر باشم
در مورد بار هم دوتا 23 کیلو میشه برد که من شنیده بودم 2-1 کیلو اضافه بار برای هر چمدون رو اجازه میدن اما من جمعا 51 کیلو شد یعنی 5 کیلو اضافه که گفت اضافه بار داری و باید 80 دلار بدی من هم براش توضیح دادم که دانشجو هستم و برای 5 سال دارم میرم اونم قبول کرد و اضافه بار نگرفت من یه کوله و یه کیف لپ تاپ هم داشتم که بردم داخل هواپیما و اونا رو وزن نکردن و حتی خیلی ها چمدون هم داخل هواپیما آورده بودن
موقع خروج هم 55 هزار تومن عوارض خروج ازم گرفتن من بهشون گفتم دانشجو هستم و نباید عوارض خروج بدم اما افسر اونجا گفت برای ترم اول چون گواهی اشتغال به تحصیل نداری باید عوارض پرداخت کنی (البته بچه هایی که سربازی نرفتن و وثیقه گذاشتن مشکلی ندارن)
دو تا چمدون که تو فرودگاه امام تحویل دادم مستقیم به پرواز بعدی انتقال داده شده بود و من شیکاگو تحویل گرفتم
و یه نکته دیگه اینکه معمولا میگن 3 ساعت قبل از پرواز باید تو فرودگاه باشین اما اگه تا 1 ساعت قبل از پرواز هم برسین مشکلی نداره و به راحتی می تونید به پروازتون برسید
توی استانبول هم پاسپورت و I20 رو چک کردن و چندتا سوال پرسیدن که کدوم دانشگاه میری و چه رشته ای
من حدود 3 ساعت تو فرودگاه آتاتورک بودم و ساعت 13:40 پرواز استانبول-شیکاگو بود که 17:10 رسید شیکاگو یعنی 2:40 نصف شب به وقت ایران یعنی حدود 18 ساعت تو راه بودیم
پذیرایی هر دو تا پرواز هم خوب بود و هر صندلی هم مونیتور داشت که می تونستید فیلم ببینید (حدود 100 تا فیلم) یا موسیقی گوش بدید یا بازی کنید!
توی هواپیما دو تا فرم بهمون دادن یکی به اسم Customs Declaration که به همه مسافرها میدادن که مربوط به گمرک بود و باید همه گزینه هاش رو No میزدیم
و یکی هم I-94 بود که فقط به دانشجوها میدادن فقط دقت کنید که هر دو قسمت Arrival و Departure فرم I-94 باید پر بشه
توی شیکاگو هم وقتی وارد شدیم سه تا صف بود یکی برای سیتیزن ها یکی برای ویزیتورهای شیکاگو و یکی هم برای ترنسفرها که پرواز بعدی داشتن
من دانشگاه آلاباما می خواستم برم اما چند روزی می خواستم شیکاگو بمونم برای همبن رفتم تو صف ویزیتورها یکی از دوستام هم چون پرواز داخلی داشت رفت تو صف ترنسفر
هردومون حدود 1 ساعت تو صف بودیم تا نوبتمون شد آفیسر پاسپورت و I20 رو دید و مثل بقیه مسافرها انگشت نگاری و اسکن چشم کرد بعد قسمت Departure فرم I-94 رو مهر زد و به پاسپورت ضمیمه کرد درضمن دیگه I20 رو مهر نمی زنن
بعد چمدونامون رو هم برداشتیم دو تا خروجی بوذ A و B که ما از A خارج شدیم و اصلا چمدونامون رو نگشتن و هیچ سوالی هم نپرسیدن!
خلاصه خیلی راحت اومدیم امریکا... ایشالا بقیه بچه ها هم به زودی بیان

[Sadra]

CBP Stamps on I-20 Form Discontinued

As of Aug. 10, 2012, U.S. Customs and Border Protection (CBP) no longer provides admission stamps on Forms I-20/DS-2019 for prospective and returning international students and scholars (traveling with F, M, and J visas) seeking admission to the United States. This change makes CBP processes consistent with U.S. Citizenship and Immigration Service’s (USCIS) recent change to stop stamping Forms I-20/DS-2019. USCIS implemented this change as part of the launch of its online immigration benefits system, USCIS Electronic Immigration System, as it transforms the agency from a paper-based system to an online environment. Although placing an admission stamp on Forms I-20/DS-2019 has been a longstanding practice at CBP, it is not required. While the admission stamps on Forms I-20/DS-2019 are not indicators of lawful status or academic program duration, some state and federal benefit granting agencies have required international students and scholars to present stamped versions. State requirements vary

http://www.cbp.gov/xp/cgov/travel/tr..._i20_stamp.xml

[mdemehri]

یه توصیه برای لباسها و چیزهای پُفی مثل کاپشن و بالشت و پتو.
حتماً کیسه ی وکیوم بگیرید و اینها رو داخل اون بذارید و با جاروبرقی هواش رو خالی کنید تا حجم کمتری رو بگیره توی چمدونتون.

vacuum bags x 10.jpg

[behrad3d1]

خب بعد مدت ها فرصت شد که من تجربه سفرم رو براتون بنویسم.

بعد از اینکه به خاطر کلیرنس چندین بار بلیتمو و ایرلاین رو تغییر دادم سرانجام پرواز من شد با هواپیمایی ترکیش. از تهران به استانبول از استانبول به نیویورک و از نیویورک هم با دلتا به سینسیناتی. به خاطر پرواز آخرم نمیتونستم از قانون ۲ چمدون ترکیش استفاده کنم. بنابراین یه چمدون داشتم که ۵ کیلو اضافه بار داشت با یه ساک دستی بزرگ که اونم ۵ کیلویی اضافه بار داشت به علاوه کت شلوار که دستم گرفته بودم و کوله لپ تاپ.
پروازم ساعت ۸ صبح بود. وفتی رسیدم فرودگاه اول از همه رفتم برای تحویل بار. آقایی که اونجا بود گویا قبل از رسیدن من یه اشتباهی کرده بود و مدیرش اومد شماره پرسنلیش رو گرفت که بعدا توبیخش کنه. من تو دلم گفتم که بیچاره شدم حتما سر اضافه بار بهم گیر میده. وقتی وزن کرد بهم خیلی رک گفت خالی کن بارتو. چمدونت سنگینه. اما وقتی بهش گفتم مسئله ۵ سال زندگیه و اینا خیلی سریع قانع شد. حتما اگه بهتون سر اضافه بار گیر دادن یه کم چونه بزنید درست میشه. کارت پرواز تهران استانبول و استانبول نیویورک رو همونجا بهم داد.
بعد از تحویل بار و پرداخت عوارض به سالن انتظار برگشتم که لحظات آخر رو هم با خانواده سپری کنم و تا زمانی که دیگه واقعا داشت دیر میشد صبر کردم. بعد خیلی سریع رفتم و از صف چک پاسپورت گذشتم. سر بازرسی هم کلی معطلم کردن چون تو کوله لپ تاپم کلی چیز میز الکترونیکی بود هر دفعه میگفت نشد دوباره !!‌آخرش کل محتویات رو خالی کردم درست شد! ضمنا اصلا در مورد اینکه چقدر پول همراهم هست چیزی نگفتن
تقریبا آخرین نفری بودم که به گیت رسیدم. از اونجایی که ساک دستیم غیر استاندارد و یه کم بزرگ بود بهم آقایی که دم گیت بود به همکارش گفت که وزن ساک دستیمو چک کنه. وقتی خواست بلند کنه سعی کردم با نگاهم بهش بگم که :‌خواهشا گیر نده!‌. همین طور هم شد. اما وقتی داشتم از رمپ پایین میرفتم صدام کردند بهم گفتند که صبر کن. چون ساکت یه کم بزرگه بهتره بفرستیمش بخش بار. برای همین براز تگ بزنیم. ازشون پرسیدم کجا باید تحویلش بگیرم گفتند نیویورک. همون موقع تو دلم گفتم ممکنه گم شه ساکم !!!‌ اما خب از یه طرفم خوشحال بودم که یه کم دستم خالی شده.
سوار هواپیمای ایرباس A321 ترکیش شدم که خب به نسبت تمیز تر و سرحال تر از هواپیماهای خودمون بود. تا استانبول پرواز خیلی خوب و آروم بود. استانبول که رسیدیم ناخوداگاه خیلی برای پیاده شدن از هواپیما عجله کردم. چون تقریبا ۱ ساعت و نیم به پرواز بعدیم مونده بود. فرودگاه استانبول واقعا بزرگه. برای ترانزیت از گیتی که هواپیمای من ایستاده بود یه مسیر خیلی طولانی رو باید طی میکردم تا برسم به بخش ترانزیت. وقتی رسیدم تازه متوجه شدم که کسانی که به مقصد آمریکا هستند باید یه مرحله چک شدن رو عبور کنند. منو به یه جایی راهنمایی کردند که خیلی خیلی شلوغ بود و تعداد زیادی توی صف ایستاده بودند. نوبت من که شد ازم پاسپورت و I-20 رو خواست. ازم پرسید که چیزی از کسی نگرفتم و تو چمدونم نذاشتم. منم گفتم نه! . وقتی پروازمو پرسید و گفتم با فلان پرواز باید برم یهو برق از سرش پرید. چون خیلی دیر بود !!!‌ منو با خودش برد و از یه خانمی که مسئول کنترل پاسپورت و بلیت ترانزیت بود خواست که منو بدون نوبت رد کنند. اونها هم منو بدون نوبت به بخش چک امنیتی فرستادند. بعد از چک امنیتی به سمت گیت مورد نظر دویدم . اونجا مجددا ازم I-20 و پاسپورت خواستند. برای پرواز های آمریکا داخل گیت چند باجه کنترل مجدد هست که اونجا شرایط شما رو چک میکنند. بعد از اینکه مشکلی نبود و رد شدم قبل از سوار شدن به هواپیما یه باجه دیگه بود که با یه دستگاه داخل کیف رو بررسی میکرد و یه سری مواد به داخل کیف میزد !! من که سر در نیورودم دلیلش چیه اما احتمالا برسی میکنند که ماده سمی یا چیزی به بدنه کیف نزده باشید!!!! این وسط زیپ کوله من هم خراب شده بود هر بار که می خواستن ازم کیفمو باز کنم غصه ام میشد!!!
بعد از همه این اتفاق ها بالاخره سوار هواپیمای بویینگ ۷۷۷ شدم. واقعا داخل کابین هواپیماهای دور پرواز متفاوته. پرواز ۸ ساعت بود. آروم و خوب. تلویزیون لمسی مقابل صندلی نه تنها بازی و فیلم برای سرگرم شدن داره بلکه محل هواپیما رو روی نقشه هم نشون میده و از دوربین زیر و جلوی هواپیما نمای بیرون رو میتونید ببینید. در طول پرواز دو سری غذا سرو کردند که واقعا خوب و خوشمزه بود. همچنین فرم های لازم رو داخل هواپیما توزیع کردند که باید به دقت پر کنید و اعلام کنید که چه چیزهایی همراهتون دارید. وقتی تو فرودگاه جان اف کندی فرود اومدیم تازه متوجه شدم که فرودگاه بزرگ یعنی چی... از رو باند تا رسیدن به گیت هواپیما از روی ۲ تا اتوبان و ۱ خط راه آهن تاکسی کرد. بعد هم تقریبا ۴۵ دقیقه منتظر بودیم تا گیت خالی بشه. در این میون دیدن هواپیمای غول پیکر ایرباس A380 لوفتهانزا هم خالی از لطف نبود.
بعد از پیاده شدن از هواپیما به بخش کنترل پاسپورت رسیدیم. دو تا صف داره یکی برای آمریکایی ها یکی هم برای بقیه. تقریبا ۲۰ دقیقه منتظر بودم تا نوبتم شد. توی این مدت به رفتار آفیسرها با بقیه دقت میکردم. جلوی من یه پسری از ترکیه بود به نظر دانشجو بود. یه کم کارش طول کشید. اما نوبت من که شد خیلی سریع کارم رو انجام داد و فرم I94 رو داد بهم و رفتم برای گرفتم چمدون. اینجا بود که حس ناراحتی که اول کار داشتم دلیلش رو نشون داد. چون چمدون اصلیم اومد اما هرچقدر صبر کردم ساک دستیم که به قسمت بار رفته بود نیومد. مسئول هواپیمایی ترکیش اومد و اعلام کرد که میتونم یه فرم پر کنم و آدرس بدم تا ظرف ۵ روز برام بفرستن. چمدونم رو گرفتم و به بخش گمرک رفتم. فرمم رو بررسی کردند. فقط خواستند یه فرم دیگه پر کنم. چمدونم رو از هیچ دستگاهی رد نکردند و حتی باز هم نکردند. (من زرشک با خودم آورده بودم که ممکن بود گیر بدن)
دقیقا کنار درب خروجی اون سالن چند تا باجه بود که من با دو تاشون کار داشتم. ۱- دلتا همونجا چمدون کسانی که پرواز کانکشن داشتن رو تحویل میگرفت و لازم نبود کلی چمدون رو با خودم اینور اونور ببرم. ۲- ترکیش فرم گم شدن چمدون و کد رهگیری میداد. اول چمدونم رو تحویل دادم و بعد به باجه ترکیش رفتم. قرار بود چند روز اول خونه یکی از بچه هایی که از قبل باهاش در ارتباط بودم بمونم اما آدرسشو نداشتم. موبایل هم نداشتم که زنگ بزنم برای همین آدرس و تلفن Lab ای که قرار تو دانشگاه توش کار کنم رو بهشون دادم.
بعد از انجام این کار ها باید ترمینالم رو عوض میکردم. پرواز های دلتا از ترمینال ۳ جان اف کندی انجام میشه و بین ترمینال ها یه قطار کوچیک هست. با قطار به اون ترمینال رفتم. بعد از دریافت کارت پرواز از باجه خودکار (چون چمدونم رو قبلا تحویل دادم دیگه نیاز نبود تو صف تحویل چمدون وایسم) و چک امنیتی وارد سالن شدم تا پرواز بعدی. بین پرواز هام ۴ ساعت فاصله بود که خیلی زیاد بود. موقعی که نوبت پروازم شد سوار هواپیمای کوچیک CRJ 200 شدم. جالبی پرواز با هواپیمای کوچیک اینه که قدرت مانور بیشتری داره ممکنه بیشتر استرس به آدم بده موقع پرواز. چیزی که ممکنه خیلی به چشم بیاد وقتی تو آمریکا هواپیما سوار میشید اینه که: اینجا تو پرواز پذیرایی مثل ایران ندارند !!!! مهماندار ها جوان نیستند !! این خیلی به چشم میاد. یا پذیرایی ندارند یا اگه داشته باشند یه نوشیدنی و شاید یه اسنک ساده در حد چیپس خیلی کوچیک یا بادوم زمینی. مهماندارها هم معمولا خانم های ۴۰-۵۰ ساله هستند.
بعد از فرود تو فرودگاه سینسیناتی ساعت ۱۱:۲۰ دقیقه شب دوستانی که باهاشون در تماس بودم اومدند دنبالم و رفتیم به محل اقامت موقتم.
در مورد ساک دستیم باید بگم که توی فرم نوشته بود که اگه تا ۵ روز کاری پیدا نشه خسارت داده میشه بخاطرش. دقیقا روز ۵ ام توی Lab نشسته بودم که مامور پست ساک به دست اومد تو و گفت این ماله کیه ؟!!‌))

[pegahfsh]

با سلام
ذوستان آیا امکان این مساله وجود دارد که به ایالتی غیر از ایالت دانشگاه وارد شویم و بعد از مثلا 3 روز به ایالت اصلی سفر کنیم و اینکه آیا در مورد ویزا مشکلی بوجود نمی آید . و وزن چمدانها در سفر دوم که به صورت داخلی است کمتر از وزن پرواز مثلا امارات نمی باشد؟

[Politecnico]

سلام

هیچ مشکلی ایجاد نمیشه. اصلا آفیسر اولین فرودگاهی که در خاک آمریکا می شینید، کاری به این موضوع نداره
مساله دوم رو هم باید با استاندارد بار هواپیمایی پرواز داخلی چک کنین و در سایتشون وزن مجاز رو ببینین

با سلام
ذوستان آیا امکان این مساله وجود دارد که به ایالتی غیر از ایالت دانشگاه وارد شویم و بعد از مثلا 3 روز به ایالت اصلی سفر کنیم و اینکه آیا در مورد ویزا مشکلی بوجود نمی آید . و وزن چمدانها در سفر دوم که به صورت داخلی است کمتر از وزن پرواز مثلا امارات نمی باشد؟

[mtehrani]

من هیچ شرکت هواپیمایی ندیدم تو آمریکا که تو کلاس اکونومی اندازه پرواز بین المللی بار مجاز داشته باشه! خیلی پولکین! صد در صد به مشکل می خوری! یعنی باید پول بدی در ازای چمدونا! حتما چک کن!

... و وزن چمدانها در سفر دوم که به صورت داخلی است کمتر از وزن پرواز مثلا امارات نمی باشد؟[/QUOTE]