نیاز شدید به همفکری در مورد نتیجه پذیرش MBA + درس آموزشی برای متقاضیان MBA

[mehrabounr]

من افتادم تو یه دردسر! گنده و موندم چی کار کنم. این MBA هم شد بدبختی. اینم رشته بود انتخاب کردم!

دوستان من میخوام موقعیتم رو بگم. ممنون میشم نظرتون رو بهم بگید. رک هم بگید که حساب دستم بیاد. هرکسی هم نظر بده خوشحال میشم مهم نیست بک گرنتون چیه، از مغزتون میخوام استفاده کنم.
بد نیست اونهایی که میخوان برای MBA اقدام کنن بخونن تا شرایط واقعی دستشون بیاد.

من امسال برای 6تا دانشگاه اپلای کردم تا الان 5تاش جواب داده و 5تاشم پذیرش دادن بهم. این نتایجش هست.

1- دانشگاه iowa tippie یه برنامه MBA یک ساله داره که تو ایتالیا برگزار میشه این بهم اکی رو داده.
شهریه :دورش چون 1 سالست شهریش میشه حدودا 26هزار تا.
هزینه زندگی : گفته حدود 16هزار تا در نظر بگیرید. (16هزارتاش درسته. فقط هزینه زندگی نیست. به خاطر وضعیت خاص دورش هست. اگه خواستید بعدا توضیحش رو میدم چی به چیه)

بورس : دانشگاه یه بورس 2000دلاری برای جیمت داره که شامل من میشه. 2تا بورس هم داره یکی 10هزار و یکی 4هزار منتها اینها رقابتیه. اصلا معلوم نیست به من بدن.
وام : دانشگاه نهایت تا 4هزاردلار میتونه وام بده.
هزینه کل: 42 هزار دلار برای 1 سال
حساب و کتاب: من اگه هردوی اون بورسها رو بهم بدن و وام هم بدن تازه شهریش پوشش داده میشه. و باز هزینه زندگی میمونه. البته ممکنه یکم بشه باهاشون چونه زد و از شهریه کم کرد.(شاید)
از نظر درسی :دورش خوبه و محتوی خوبی داره
از نظر آینده شغلی: به نظرم اصلا وضع خوبی نداره.
این دوره 11 ماه تو ایتالیاست و برای 1 ماه شما میرید آمریکا تو دانشگاه اصلی. (اون هزینه 16هزار هم با در نظر گرفتن 1 ماه آمریکا و هزینه بلیط هواپیما و ... هست که گفتن) طبق گفته مسئولش توی ایتالیا نمیشه کار پیدا کرد و ویزای کار هم نمیدن. یعنی ایتالیا هیچی. برید آمریکا اونجا کار هست. منتها هرکی MBA میخونه میدونه که واسه کار پیدا کردن networking تنها چیزی هست که اثر داره و میشه کار پیدا کرد. حالا با این اوصاف تو اون 1ماه که تو آمریکا هست آدم چجوری میتونه رابطه بزنه و کار گیر بیاره؟ باید سر 1ماه بساط رو ببنده و برگرده ایران.
* مدیر دانشکده بهم گفت که خیلی از دانشجوها برمیگیردن و برای خود دانشکده کار میکنن. یعنی همچین امکانی هست. بعد چون کل کلاس 30نفره هستن امکانش زیاده (نصفیها ایتالیایی هستن که اونا میرن شرکتهای ایتالیا. یه سری زیادی آمریکایی هستن که برمیگردن آمریکا کار میکنن. اینترنشنالهای میمونن که تو کلاس زیاد هم نیستن و اینها شاید بتونن برای دانشگاه کار کنن)

این یه مورده. خودم زیاد خوشم نمیاد بابت 1ساله و فشرده بودنش و آینده کاریش. بعدم که بورسش معلوم نیست گیر من بیاد.
منتها تنها جایی هست که از نظر هزینه ممکنه بتونم پوشش بدمش.
نظرتون چیه؟


2- دانشگاه case western university دانشکده مدیریتش اسمش هست wetherhead school of management
این هم MBA پذیرش گرفتم. دورش 2ساله است. از نظر درسی دانشگاه خوبیه رنکش بین 49 تا 52 میچرخه. یعنی دانشگاه تاپی هست.

شهریه :دوری 2 ساله یه چیزی حدود 85هزارتا تموم میشه
هزینه زندگی : گفته حدود 12هزار برای هرسال در نظر بگیرید.
هزینه کل: 80هزار دلار برای 2 سال
بورس : دانشگاه بورس زیاد داره ولی مسئولش به من گفت ما امکان دادن بورس need base رو نداریم و فقط merit base میتونیم بدیم که براساس اون "سهم" من رو دادن
دانشگاه به من یه 40% tuition waiver داده یعنی از شهریه 2 سال 32تا کم میشه و حدود 50تا میمونه.
وام: هیچی نگفتن و فکر نمیکنم اصلا داشته باشن.
حساب و کتاب: همینطوریش 50تا شهریه حدود 28 تا هم هزینه زندگی و بیمه و ... یعنی باز ازش 80 هزاردلار میمونه که خودم باید بدم.
از نظر درسی :دورش خوبه و محتوی خوبی داره
از نظر آینده شغلی: از نظر موقعیت جغرافیایی تو Cleveland هست که شهر خوبی هست. شرکتهای مشاوره و .... تو شهر زیادن که میان سراغ دانشگاه. یعنی امکان رابطه گرفتن هست و ممکنه بشه کار خیلی خوب هم پیدا کرد

خب فعلا تو جور کردن 80تا موندم. اگه دانشگاه چیز دیگه ای نده من از پسش بر نمیام. شاید بتونم نهایت هزینه سال 1 رو جور کنم. ولی سال 2 دیگه جیبم 0خواهد بود.
ممکنه سال دوم بشه یه بورسهایی گرفت یا TA گرفت و باز هزینه ها رو تا حدی پوشش داد. منتها ریسکه دیگه.
یعنی اگه بخوام این رو انتخاب کنم با دونستن اینکه فقط و فقط میتونم سال 1 رو بخونم باید برم. به نظرتون کار عاقلانه ای هست که انتخابش کنم؟ یعنی برم اونجا 1سال رو بخونم تا ببینم بعدش چی میشه؟ اگه نشد اونوقت همون هزینه 1سال رو هم از دست دادم و دیگه هیچ کاری نمیتونم بکنم.

3- دانشگاه concordia تو کانادا باز برای MBA پذیرش گرفتم.
دوره 2 ساله هست. و یه سری شرایطی داره که پایینتر توضیح میدم
شهریه : گفتن سالی 22 هزارتا در نظر بگیرید یعنی 45تا برای 2 سال.
هزینه زندگی : گفته حدود 10تا 12 هزارتا سالانه . شما بگو میانگین 11 یعنی 2 سال 22
هزینه کل : 22+45=67هزار دلار برای 2 سال
بورس : دانشگاه یه مقداری بورس داره ولی نه زیاد. من هم شنیدم که وضع مالی دانشگاه خوب نیست. هرچقدرم از دانشگاه سوال کردم بهم گفتن که بورس رو بعد از اینکه کلاسها شروع شد اعلام میکنن. یعنی من میذارم به اینکه هیچی بورس نمیدن بهم.
وام: هیچی نگفتن و فکر نمیکنم اصلا داشته باشن.
از نظر درسی :دورش خوبه و محتوی خوبی داره ولی کنکوردیا از نظر رنک حتی تو کانادا هم دانشگاه تاپی محسوب نمیشه. یه جای متوسط هست.
از نظر آینده شغلی: مشکل کنکوردیا اینه که یه دانشگاه محلیه. یعنی اگه از کنکوردیا مدرک بگیری دستت بستست و فقط توی همون کبک میشه کار پیدا کرد. میشه رفت جاهای دیگه ولی کار نمیدن در برابر دانشگاههای خوب کانادا کم میاره و بچه هاش رو استخدام نمیکنن.
حساب و کتاب: 65تا که هزینه 2 سالش هست. بورس که هیچی. شاید تو سال دوم بشه TA گرفت ولی بعید میدونم از پرداخت کامل شهریه معاف کنن. نهایت همون حقوق ساعتی رو میدن که شاید خرج زندگی رو بتونه پوشش بده.
یه چیز دیگه هم هست. فکر میکنم بین سال اول و دوم بشه تو 3ماه تابستون یه کار موقت پیدا کرد (اونم انتظار کار تخصصی ندارم). اگه کار تخصصی باشه که حقوق بدن میشه بین 9تا 15تا هم دراورد و هزینه زندگی سال دوم رو کامل پوشش داد ولی اگه گیر نیاد که معمولا نمیاد نه. شما فکر کن یه کار با حقوق حداقل تو سوپرمارکتی چیزی تازه اگه اجازشو بدن. یعنی نهایت همون خرج 3 ماه تابستون رو بشه دراورد.
یعنی از 65هزار تا حداقل بشه 4-5تاشو کم کرد با کار تابستون. اگه کار تخصصی باشه خب میرسه به حدود 50تا. اگه TA بدن هم باز میاد پایین شاید برسه به 45 تا. همون 45تا شهریه یعنی باز میمونه و تازه این با TAو کار تابستون خوب و همه اینهاست.
حالا شرایط خاصش:
من همونجا یه دخترخاله دارم که خیلی هم باهام خوبه. البته خودشم دانشجو و تازه درسش تموم شده و تازه PR گرفته و درآمدی هم نداره. نهایت خرج خودش رو بتونه جور کنه. ولی بالاخره هست دیگه. یعنی میتونم با اون تا مدتی همخونه بشم و از هزینه های زندگی کم کنم. ولی ته کمکی که میتونه بهم بکنه همینه.

طبق آمارهایی که خود دانشگاه میده و چیزهایی که من درآودرم میگن دانشجوهاش بعد از درسشون حقوقشون از حداقل 45تا شروع میشه میره تا بالا. میانگین حقوقشون بین 60-70هزار هست.
البته من که اول و اخرش اینقدر نمیتونم بدم ولی بر فرض که بشه آیا ارزشش رو داره این همه هزینه بدم و از کنکوردیا مدرک بگیرم؟


4- دانشگاه McMaster باز برای MBA پذیرش گرفتم. دوره 2 ساله هست و تو شهر Burlington هست دانشکده و 40 دقیقه با تورنتو فاصله داره.
شهریه : گفتن حدود 63تا شما بگیرید 65تا
هزینه زندگی : دقیق نگفتن. به ارزونی کبک نخواهد بود ولی اگه تو برلینگتون بمونم حتما از تورنتو کمتره. فرض بگیریم سال 13تا یعنی 26تا هم این برای 2سال.
هزینه کل : 63+26 = تقریبا 90هزار دلار
بورس : دانشگاه یه مقداری بورس داره ولی نه زیاد. خودشون بهم گفتن که یه چندتا بورس داریم از 1000تا 10هزار دلار. یعنی نهایت بتونن 10تا به من بورس بدن. بهم گفتن که بورس رو بعد از اینکه کلاسها شروع شد اعلام میکنن. من میذارم به اینکه هیچی بورس نمیدن بهم.
وام: هیچی نگفتن و فکر میکنم ندارن. من هیچجا اسمی از وام ندیدم.
از نظر درسی :دورش خوبه و محتوی خوبی داره ولی باز مکمستر به عنوان tier 2 کانادا حساب میشه. از کنکوردیا خیلی بهتره ولی به پای تاپها نمیرسه. البته از نظر رنکینگ اینطوریه والا خود دورش و استادهای خوبی داره.
از نظر آینده شغلی: مشکل کنکوردیا رو نداره. یعنی چون نزدیک تورنتو هست دسترسی به شرکتها و ... زیاده ولی باز دانشگاه محلی تورنتو حساب میشه یعنی شهرت بین المللی نداره.
حساب و کتاب: 90تا برای 2 سال. بورس که هیچی اصلا حسابی روش نیست (البته شاید باشه. چون کلا 60نفر دانشجو برای full-time میگیرن و اگه رقابت فقط بین اینها باشه میشه ولی اگه کل دانشجوهای MBA رو در نظر بگیرن که بالای 300 نفر هست اونوقت نه).
شاید تو سال دوم بشه TA گرفت ولی بعید میدونم از پرداخت کامل شهریه معاف کنن. نهایت همون حقوق ساعتی رو میدن که شاید خرج زندگی رو بتونه پوشش بده.
بین سال اول و دوم بشه تو 4ماه تابستون یه کار موقت پیدا کرد (اونم انتظار کار تخصصی ندارم). اگه کار تخصصی باشه که حقوق بدن باز مثل کنکوردیا (حتی بهتر) میشه بین 9تا 15تا هم دراورد و هزینه زندگی سال دوم رو پوشش داد ولی اگه گیر نیاد که معمولا نمیاد نه. برای دانشجوهای بیم المللی شرایط سخته و کار کمتر بهشون میدن. شما فکر کن یه کار با حقوق حداقل تو سوپرمارکتی چیزی تازه اگه اجازشو بدن. یعنی نهایت همون خرج 3 ماه تابستون رو بشه دراورد.
یعنی از 90هزار تا حداقل بشه 4-5تاشو کم کرد با کار تابستون. اگه کار تخصصی باشه خب میرسه به حدود 78تا. اگه TA بدن هم باز میاد پایین شاید برسه به65 تا. همون 65تا شهریه یعنی باز میمونه و تازه این با TAو کار تابستون خوب و همه اینهاست.

طبق آمارهایی که خود دانشگاه میده و چیزهایی که من درآودرم میگن دانشجوهاش بعد از درسشون حقوقشون از حداقل 45تا شروع میشه میره تا بالا. میانگین حقوقشون بین 60-80هزار هست. بعدم این حقوقه اونهاست که کار گیر میارن. شنیدم که خیلیها نمیتونن و مدتها باید بگردن.
البته من که اول و اخرش اینقدر نمیتونم بدم ولی بر فرض که بشه آیا ارزشش رو داره این همه هزینه بدم و از مکمستر مدرک بگیرم؟

قضیه ادامه داره. تو این پست جا نشد

[mehrabounr]

5- دانشگاه University of Toronto که اسم دانشکده مدیریتش Rotman هست باز برای MBA 2 ساله پذیرش داده بهم.
شهریه : گفتن حدود 93 هزار شما با بقیه چیزهاش (مثل fee, ...)یه سره کنید 100تا
هزینه زندگی : دقیق نگفتن. منم دقیق دقیق نمیدونم ولی بهم گفتن برای تورنتو ماهی 1200 رو در نظر بگیر. یعنی سالی نزدیک 15000تا و 2سالش 30تا
هزینه کل : 100+30=130 هزار دلار
بورس : دانشگاه بورس زیاد داره ولی همش رقابتیه. هنوز به من چیزی اعلام نکردن. تو ایمیل پذیرش که چیزی نگفتن تا دوباره پیگیری کنم ببینم بورسی چیزی میدن یا نه. ولی تا جاییکه از بقیه دانشجوهای قبولی امسال شنیدم به هیچکس بورسی اعلام نکردن. حالا یا مثل بقیه بعدا میگن یا اصلا نمیخوان بدن. به هرحال من روش حسابی نمیکنم.
وام: خوبی این دانشگاه (در برابر شهریه وحشتناکش) اینه که وام داره. برای تمام دانشجوهای بین المللی بدون ضامن با بانک هماهنگ کرده که بهشون بین 40-50تا وام میدن. یعنی نصف شهریه رو. اگه کسی بخواد تمام 100تا رو وام بگیره ضامن میخواد.
از نظر درسی :دورش خوبه و محتوی خوبی داره. از نظر رنکینگ یکی از دانشگاههای تاپ کاناداست و حتی شهرت جهانی داره. یعنی گرفتن مدرکش اعتبار زیادی داره و میشه باهاش خارج کانادا هم کار گرفت.
از نظر آینده شغلی: دانشگاه مشکوکی هست. خود دانشگاه تاپه، موقعیت خوبی هم داره مخصوصا که وسط تورنتو قرار دادره و بغل کلی مراکز تجاری و ... که بچه هاشو استخدام کنن. تنها چیزی که شنیدم اینه که دانشجوهای بین المللی مشکل کار پیدا کردن دارن. به خاطر ویزا و ... بهشون کم کار خوب میدن. البته خب این قضیه همه دنیاست یعنی خاص این نیست ولی خب اگه بخوام از وام استفاده کنم این قضیه کار پیدا کردن/نکردنه واسه این دانشگاه خیلی اهمیت خواهد داشت.
حساب و کتاب: 130تا برای 2 سال.
بورس که اصلا حسابی روش نیست ولی دانشگاه تو سالهای گذشته بورس زیاد داشته. هم بورس ورودی یا entrance award داره هم merit base. بعد یه سری بورسهای جزئی هم داره که در طی دوره میشه گرفت و به اسم incourse award هست یعنی کسی که مثلا تو کلاس ریاضی نمرش تو 5% بالای کلاسه مثلا بهش 2000تا میدن. عین همین تو کلاس اقتصاد و .... از این چیزهای ریز اینطوری زیاد داره.
+شاید تو سال دوم بشه TA گرفت ولی بعید میدونم از پرداخت کامل شهریه معاف کنن. فکر کنم نهایت همون حقوق ساعتی رو میدن که شاید خرج زندگی رو بتونه پوشش بده یا یه مقدار کمی از شهریه رو.
+بین سال اول و دوم بشه تو 4ماه تابستون یه کار موقت پیدا کرد. شانس راتمنی ها خب از بقیه دانشگاههای تو تورنتو بیشتره البته به جز 1 دانشگاه دیگه. ولی خب اونم باز نمیتونم انتظار کار تخصصی خوب با حقوق بالا داشته باشک. اگه کار تخصصی باشه که حقوق بدن باز مثل بقیه میشه بین 9تا 15تا هم دراورد و هزینه زندگی سال دوم رو کامل یا تا حدی پوشش داد ولی اگه گیر نیاد که برای دانشجوهای بین المللی سخت و به ندرت گیر میاد، نه. برای دانشجوهای بین المللی شرایط سخته و کار کمتر بهشون میدن. شما فکر کن یه کار با حقوق حداقل تو سوپرمارکتی چیزی تازه اگه اجازشو بدن. یعنی نهایت همون خرج 3 ماه تابستون رو بشه دراورد.
بعد راتمن چون دانشگاه معروفی هست یه سری مسابقه و ... شرکت میکنه که یه جوایز کوچیکی دارن. نمیشه روش حساب باز کرد ولی خب ممکنه بعدا یه چیزی از اینها گیر آدم بیاد

اینجوری از 130 هزار تا تو تابستون حداقل بشه 4-5تاشو کم کرد بشه 125. اگه کار تخصصی باشه خب میرسه به حدود 120 . اگه TA بدن هم باز میاد پایین شاید برسه به110 تا. بگو بشه یه 10تا هم بورس یا ... جور کرد. همون شهریه 100تا رو حتما میمونه و تازه این با TAو کار تابستون خوب و همه اینهاست.

طبق آمارهایی که خود دانشگاه میده و چیزهایی که من درآودرم میگن دانشجوهاش بعد از درسشون حقوقشون از حداقل 55تا شروع میشه میره تا بالا. میانگین حقوقشون بین 80-90 هزارتاست. البته این حقوقه اونهاست که کار گیر میارن و کار خوب. شنیدم که خیلیها نمیتونن و مدتها باید بگردن یا به کارهای پایینتر و ابتدایی راضی بشن که بتونن وامشون رو پس بدن.

من شدیدا به این راتمن علاقه دارم. یعنی هرجوریم حساب و کتاب میکنم میبینم از این راتمن نمیتونم چشم بپوشونم. به چند دلیل

اولا دانشگاه خیلی خوبیه و آینده بعدش هم به همین نسبت بهتر از بقیه است
دوما که خودش تا 50% رو وام میده
دوسما شرایط واسه گرفتن بورس داره در حالیکه بقیه اصلا امکانات بورس رو ندارن.
چهارم اینکه بقیه دانشگاهها من باید عین مبلغ شهریه و هزینه زندگی رو نقدا در اختیارم داشته باشم. یعنی کمترینش که کنکوردیا هست همون 65تا رو. در حالیکه راتمن از 130تا که میخواد 50تاشو که وام میده یعنی 80تا میمونه. من اگه بخوام 65تا نقدی جور کنم برم کنکوردیا خب 80تا جور میکنم میرم راتمن.

6- یه راه دیگه هم دارم که امسال بیخیال همه اینها بشم. سال دیگه دوباره اپلای کنم از اول و دانشگاههای پایینتر یا با بورس رو اپلای کنم.
یا اصلا دوباره جیمت بدم و دوباره اپلای کنم. مثلا یه دانشگاه آمریکایی بود بهم گفت به خاطر جیمت 650 بهم 50% شهریه 54هزارتایی رو میبخشن و اگه جیمتم 700به بالا بود کل شهریه رو میبخشیدن.
اینم هست دیگه. بمونم سال دیگه از اول خط دوباره شروع کنم.

من تقریبا تصمیمم رو گرفتم و راتمن رو میخوام یعنی چیزی که از کلم بیرون نمیره. تنها مشکلم الان اینه که نمیدونم این که میخوام ریسک کنم و این همه وام بگیرم دیوانگی محسوب میشه یا نه به نظر شما هم به ریسکش میارزه؟
تازه بماند که اون 80تای بقیه رو از کجا میخوام بیارم!! یعنی اون رو هم دوباره باید قرض کنم. یا برم یه ضامن پیدا کنم که بتونم 100تا وام بگیرم (که من هیچکس رو تو کانادا ندارم) یا اینکه اینجا از دوست و فامیل اینقدر قرض کنم که جور بشه که خب معلوم نیست بتوون بهم کمکی بکنن، یا اصلا بهم بدن یا اگه بر فرض هم بدن، اصلا بتونه پوشش بده یا باز کم بیاد.

الان بین این 2 تا تفکر موندم. که من اگه نتونم اونجا کار گیر بیارم باید برگردم ایران. اگه بیام ایران نهایت حقوقی که به یه تازه فارغ التحصیل مدیریت بدن در بهترین حالت میخواد بشه 2میلیون یعنی 600دلار. من چطوریه میخوام وام 100هزارتایی رو پس بدم؟ یعنی حدود 430میلیون تومن رو چطور ار درآمد ایران بتونم در بیارم و برگردونم به دانشگاه؟
از اونطرف هم این چیز میاد تو ذهنم که هرکی رفته برنگشته. یعنی تهش اینه که کار تخصصی گیر نمیارم میرم فروشگاهی یه چیزی. بالاخره سالی 25-30 تا رو میتونم دربیارم. با همون میتونم اونجا زندگی کنم سالی هم 10تا یا 15تا برگردونم بابت وامه. یعنی ممکنه 10سال طول لکشه ولی بالاخره میتونم وام رو برگردونم.
بعدش هم این فکر میاد که اصلا اونجا نشد، این همه کشور. اینجا که برنمیگردی. میشه تو اروپا، دبی و .... جای دیگه کار بگیری. مدرک معتبر و خوبیه و میشه باهاش کار پیدا کرد ممکنه کانادا نشه ولی بقیه جاها شاید بشه. در نتیجه میشه درآمد کسی کرد اونقدری که بشه از پس وامه بر بیام.

حالا شما جای من باشید چی کار میکنید؟
به نظرتون گرفتن وامه میارزه؟
به نظرتون هرجور شده این رو جور کنم با قرض و ... و برم؟
یا نه مثل آدم قیدش رو بزنم و بذارم سال دیگه دوباره. (البته سال دیگه هم معلوم نیست همچین فرقی بکنه. فقط اینکه میدونم کجا اپلای کنم و کی اپلای کنم و .... ولی اگه اونها بورس نداشته باشن یا نخوان بدن دیگه دست من نیست)
کدوم حساب و کتاب درسته و منطقی تره؟ اگه نشه کار پیدا کنم تو کانادا بدترین حالتش چیه؟
تازه اصلا این راتمن هیچی، به نظرتون بقیه دانشگاهها که پذیرش دادن با شرایطی که گفتم به درد میخوره؟
من اول و آخرش میرم. امسال یا سال دیگه. سال دیگه هم که میگم، اگه بخوام به موقع شروع کنم باید از 2ماه دیگه شروع کنم اپلای کردن برای دانشگاهها که تا 2014 بتونم بشینم سر کلاس و ویزا هم بگیرم (امسال دیر اقدام کردم)

حالا ممنون میشم بیاید، نظرتون رو بگید. بگید من دیوونه شدم (خب شدم. بهم بر نمیخوره بهم بگید) یا نه. شما بودید چی کار میکردید؟
اگه اطلاعاتی دارید که میتونه به من کمک کنه بهرت تصمیم بگیرم (چه خوب باشه و چه بد) بهم بدید
اگه چیزی میدونید یا به نظرتون میرسه که من مد نظر قرار ندارم بگید
اگه راهکار بهتری دارید بهم بگید
خلاصه هرچی به ذهنتون میرسه بگید تا من ببینم چی کار میتونم بکنم.

در ضمن من نهایت 10-20روز دیگه وقت دارم که به این دانشگاهها جواب بدم و هرکدوم رو جواب ندم دیگه تمومه.
یه چیز دیگه هم بگم که من با کس دیگه نمیتونم همفکری کنم. یعنی این دفعه من گیر کمک شما هستم. به خانوادم هم حتی نگفتم که چندتا و کجا قبول شدم چون اینقدر استرس دارن من اگه بگم میخوام یه همچین ریسکی بکنم جفتشون سکته میکنن. خلاصه من موندم و همفکری شما.
منتظر پیغامها و نظراتتون هستم.

-راستی Mcgill هم اپلای کردم ولی هیچ خبری ازشون نیست. اگه اونم جوابی داددن میگم ولی امیدی به این ندارم.

[programming_ma]

دوست عزیز چرا انقدر استرس گرفتی؟ ... اول از همه به نظرم یه خورده آروم باش و سعی کن به خودت زمان بدی. با این روش فقط به خودت فشار می آری و ممکنه واقعا دیوانه بشی!.
من متاسفانه هنوز فرصت نکردم هر دو پستت رو بخونم. اما در مورد ایتالیا و کار توی ایتالیا، چون می دونم باید بهت بگم که اگه ایتالیایی بلد نیستی، کار خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خلیلی ..... خیلی سخته پیدا کردنش. چون به تعداد زیاد افراد متقاضی هست و تقریبا همه اونجا (تو نسل ما) بهتر از من و شما انگلیسی صحبت می کنن (من 114 شد تافلم-گرچه اصلا تافل رو مقیاس نمی دونم اما خوب می تونه بهت یه چیزایی بگه).
این از این ... یه چیز دیگه هم که می دونم اینه که MBA داشتن درسته توی کار گرفتن و بالا بردن حقوق نقش داره. اما ببین چه کسانی دارن کار میگیرن، اغلب این افراد یا سیتیزن هستن یا اینکه تجربه کاری فوق العاده بالایی دارن که با یه MBA می تونن سرپرست و یا بهتر بگم مدیر اون بخش بشن. نه اینکه صرفا به خاطر داشتن MBA بهشون حقوق بالا بدن.
من با اجازه ات بعدا سر فرصت سعی می کنم بهتر به سوالت جواب بدم.

[c_feanor]

مهربون عزیز، آروم باش و استرس رو از خودت دور کن. به این وضعیتی که الان توش هستی میگن داشتن دردسرهای شیرین. من اگه جای تو بودم؟ من حتما با یه ایرانی که الان توی کانادا/آمریکا مدیریت میخونه در هر مقطعی یا یه کسی که mba میخونه یا خونده حرف میزدم. نه حرف من نوعی میتونه کمکت کنه و نه این استدلالهایی که خودت با جزئیات راجع بهشون نوشتی. یعنی این اولین توصیه من به توئه. با امیرحسین فهیمی حرف بزن. واسه دکترای مدیریت رفت آلبرتا و بعد تا جاییکه میدونم دراپ کرد و رفت mba. مطمئن باش اون یا افرادی مثل اون، کسایی که محیط کار اونجا رو دیدن و با دانشجوی خارجی سروکار داشتن تنها افرادی هستن که میتونن کمکت کنن. حتما بهش ایمیل بزن. لازم نیست انقدر مفصل توضیح بدی چون اون به هر حال شناختی از تو نداره. در یک پاراگراف بهش بگو من mba راتمن پذیرش دارم. فرض کن شهریه و هزینه زندگیم رو یه جوری جور کنم. فارغ التحصیل که بشم اوضاع کار چطوره برام؟ همین. چون اینکه توی میتونی این پول رو جور کنی یا نه دیگه واقعا به خودت مربوطه و خودتی که میدونی این ممکن هست یا نه.

حالا از اینکه بگذریم، منم یه نظر شخصی میدم که واقعا ممکنه دور از واقعیت باشه به دلیل اینکه من حتی یک روز هم پام به آمریکای شمالی نرسیده. اگه واقعا یه دانشگاه در آمریکا به من گفته بود با جیمت بالای 700 شهریه م رو کاور میکنه من دیگه یک درصد هم به چیز دیگه ای فکر نمیکردم. یه بار شانسم رو امتحان میکردم. یه سال دیگه می موندم. ادمیشن های امسالم رو هم دیفر میکردم و البته حتی اگه دیفر هم نکنی شک نکن سال دیگه هم میتونی از همینا پذیرش بگیری. من، شخصا، چنین ریسکی نمیکردم و این پول رو فقط و فقط در صورتی سرمایه گذاری میکردم که از آینده م مطمئن باشم و بدونم دوره بازگشت سرمایه م کوتاهه.

با این حال، هنوزم میگم، سریع دست به کار شو و به افرادی که خارج از ایران هستن و mba خوندن یا الان دارن کار میکنن (نه کار توی دانشگاه، ماهیت دانشجوی mba اینه که وارد صنعت بشه) ایمیل بزن و سوالت رو بپرس.

امیدوارم موفق باشی.

[86125038]

ببين از بين گزينه ها كه tippie و rotman از لحاظ اعتبار از بقيه بهترن. در مورد تصميم هم به نظر من به خودت برميگرده و اينكه چقدر ريسك پذير باشي. من بودم قطعا ميموندم و جيمت رو retake ميكردم تا بتونم آفر بهتري بگيرم

[bbb]

سلام
ببین من مسئله رو gmat خوندم، یعنی یکیش خوندم برات تحلیل می کنم حالا خودت با توجه به شرایط خودت وزن دهی باید بکنی
تو با دو نوع انتخاب مواجه هستی در مرحله اول
برم
نرم
حالا اگر به صورت درختی هر کدوم از اینها رو انتخاب کنی ، اون یکی کنسل می شه و باید شاخه های بعدی درخت رو بری جلو دیگه
فرض می کنیم تصمیم می گیری بری :
حالا با یک مسئله تصمیم گیری چند گانه ، خاص مواجه هستی حالا چرا خاص؟
مسئله تصمیم گیری چندگانه تصمیمات همه امکان پذیرند، اما در مورد مسئله تو ممکنه یکی دو موردش اصلا امکان پذیر نباشه
اول عواملی رو در میاری که ممکنه باعث بشه انتخابت وسط راه یا حتی ابتدای راه کنسل بشه ، مثلا عامل مالی از این دسته هست، بعد برای هرکدوم با توجه به ویژگیها یک رتبه می دی
فعلان دانشگاه 20 درصد ممکنه به مشکل مالی بخوری اون یکی 70 درصد ، این فقط مثال است ، اصلش رو خودت باید از داده ها و شرایط شخصیت در بیاری
خوب باز فرض کنیم یک بررسی کردی و به اینجا رسیدی که بعله 4 تا انتخاب بعدی امکان پذیر است. حالا برای بقیه عوامل که عوامل کنسل کننده نیستن می شینی و خودت رتبه میدی
مثلا این عوامل می تونه
کشور بهتر
دانشگاه اسان تر
زود تموم شدن درس
مدرک معتبر تر
و ...باشه
بر اساس وزن دهی از بین اونها دانشگاهی که وزن بیشتری رو داره انتخاب می کنی .
خوب این مسئله بر مبنای فرض اولیه که باید بری تحلیل می شه اینجا تصمیم گرفته می شه
حالا فرض می کنیم تصمیم بگیری نری
برای این تصمیم باید بررسی کنی شرایط آینده رو ، یعنی چی؟
تصمیم به نرفتن برای کسی که واقعا دوس داره بره ، کار اسانی نیست، چون عدم قطعیت خیلی بالاس ، هیچ چیز رو شما نمی تونی برای سال آینده پیش بینی بکنی ، از خود نمره جی مت گرفته که تازه الان یک جورایی قابل پیش بینی ترین شاید همین باشه ، تا مسئله قیمت دلار و حتی مسئله خرو ج افراد از کشور .
شما باید دو تا مورد رو بررسی کنی برای رفتن و نرفتن :
مزیت های ایران موندن ، پس اندازی که داری و اینکه احتمالا بتونی باهاش خونه ، اپارتمان یا ماشین چیزی بگیری و حتی زندگی مستقلی برای خودت تشکیل بدی ، همراه با محدودیت هایی که ممکنه ایران داشته باشه برات ، دیگه برای هر کسی این موردها خیلی شخصیست نمی شه بازش کرد.
مزیت ها و معایب رفتن از ایران : خوب درس در یک دانشگاه خوندن حتی یک سال و نیمه تمام قطعا دید ترو عوض می کنه ، واقع گرات می کنه ، جهانی تر می شی و با تجربه تر، حالا می صرفه که همه تلاشت چند ساله ات رو روش بزای خوب باید خودت بررسی کنی
ولی یک سعی بکن ، اگر ریسک می کنی از دارایی های خودت ریسک بکن و بسیار کم هم از دارایی های پدر و مادر ، اگر بخواهی قرض بگیری بسیار و از پول دوست و اشنا ریسک کنی ، واقعا خیلی داستان داره ، طوری ریسک کن که اگر صفر شدی ، صفر شده باشی و بتونی از صفر شروع کنی و به هیچ کسی کاری نداشته باشی نه اینکه اگر جای از کار درست از اب در نیومد تازه باید بری جواب یک عده طلب کار بدی
اگر هم نگران خرج هستی به سال دیگه فکر می کنی ، راهت رو عوض کن ، بشین یک زبان از زبانهای اروپایی یاد بگیری ، یکی از دوستای من با 8000 یورو داره می ره آلمان، خیلی هاشون دانشگاه ها به زبان خودشون مجانی هست. الزاما فوق لیسانس و دکترا باعث درامد خوب نمی شه و مطمئن باش یک لیسانس هم حتی از کشورهای اروپایی بخوایی بگیری ، حتی مدیریت خودت تازه می فهمی چقدر تفاوت علمی وجود داره. جی مت ریسکی هست اگر قراره سال جدید بمونی سعی کن طوری حرکت کنی که از ریسک ها کم کنی . چون اگر امسال بی خیال بشی به این فکر کن که بی خیال شدن امسال خودش یک استرسی بهت اضافه می کنه و باعث می شه که کمتر در تصمیم بعدی ریسک کنی.
شرمنده این چند خط آخر بی نظم و غیر اصولی شد، در مورد ایران موندنت خیلی می شه بحث کرد دیگه اون با خودت

[mehrabounr]

مرسی از نظرهایی که تا حالا دادید. خواستم این چندتا چیز رو هم اضافه کنم:

درسته که گفتم "شدید" نیاز دارم ولی دیگه اینقدرم استرس ندارم. منتها ددلاینهایی که بهم دادن دیگه آخرهاشه و باید تصمیمم رو بهشون بگم. بعدم اگه یکم دیگه صبر کنم اصلا به گرفتن ویزا نمیرسم. یعنی بخشی از فوریت قضیه اینهاست.

دانشگاهها رو نمیتونم دیفر کنم چون قبول نمیکنن. همشون میگن که اگه همچین کاری کنی سال دیگه دوباره باید اپلای کنی و ما دوباره بررسی کنیم. این قانون کلی دانشکده مدیریتهای خوب هست. مگه بشه خیلی چونه بزنم با یکی. ولی راستیتش فایده ای نداره. چون هیچ تاثیری تو حال من نمیکنه. نهایت چیزی که من بتونم کار کنم سیو کنم میخواد بشه 4-5هزار دلار که روی این مبالغ اصلا چیزی نیست. بماند که تا سال دیگه همه اونها هم شهریه هاشونو اضافه میکنن و عملا من عقب هم میافتم تا جلو بیافتم.

در مورد بقیه:
من شکی تو رفتن ندارم. ولی باز میتونم 1 سال دیگه رو تحمل کنم، دوباره جیمت و تافل بخونم، امتحان بدم، اپلای بکنم، به شرطی که بدونم باعث میشه زیربار مالی نرم.
فکر میکنم با اطلاعاتی که الان دارم و تجربه ای که همین امسال و سالهای قبل کسب کردم بتونم سال دیگه خوب جلو برم و بهتر اپلای کنم و نتیجه خوبی بگیرم. مطمئنا نه از همچین دانشگاههای اسم و رسم داری . یعنی باید رنک و معروفیت رو فدا کنم در عوض بورس کامل بگیرم.
ولی خب به قول دوستمون همه چیز دست من نیست و حساب کتاب نداره. در نتیحه زودتر رفتن اگه ممکن باشه، بهتره

اون دانشگاهی که گفتم گفته با جیمت 700 کلا شهریه رو میبخشه اسمش Western virginia هست. رنکش فکر کنم 124 بود.
من در مورد این دانشگاه یا همچین دانشگاههایی اطلاعات زیادی ندارم. یعنی نمیدونم آیا ارزشش رو داره که 2سال تو این دانشگاه درس بخونم (حتی مجانی) یا نه؟ آیا بعدش آینده داره یا نه؟ چون همونطور که قبلا هم گفتم واسه MBA موقعیت دانشگاه، نزدیکیش به صناسع و شرکتها و ... و روابط دانشگاه با اونها خیلی مهمه . اگه نداشته باشه دانشجوهاش کار نمیتونن پیدا کنن.
حالا یه دانشگاهی مثل همین western virginia که تو یه شهر کوچیک هست و دسترسی به جایی نداره، آینده شغلی MBA ها چی میشه؟


درست. اگه میخواستم بعد از MBA برم PHD بخونم میگفتم خب 2سال مجانی میخونم. هم مدرکی میگیرم هم پام باز میشه اونجا. هم دستم باز تره. به جاش دکترا میرم یه دانشگاه بهتر یا جای بهتر . ولی من قصد دکترا ندارم. یعنی کار کردن رو به درس خوندن ترجیح میدم و بیشتر دوست دارم همین MBA اونقدر قوی باشه که بتونم با همین کار بکنم.

من آدم منطقی و خیلیم مستقلی هستم. اصلا هم از قرض کردن و وام و حتی خرج کردن پولهای خانوادم خوشم نمیاد. تا الانم نکردم. ولی خب آدم ممکنه یه جا مجبور بشه یه ریسکی بکنه. مثلا اگه بدونم میتونم ظرف 2 سال درسم رو بخونم بعدش یه کاری گیر بیارم که حقوق خوبی داره. میتونم هم وامم رو پس بدم تو 2-3 سال هم بعدش به خانوادم کمک کنم. خب یه همچین چیزی اصلا لازم نیست من بهشون بگم، من نگفته خودشون بهم میگن برو.

(من یکم عزیز خانواده و فامیلم و همه هوامو دارن. خیلی وقتها هم بهم میگن اگه کم داشتی من اینقدر دارم یا ... همشون میدونن من اگه کاری بکنم درست میکنم یعنی با اطمینان بهم قرض میدن و بدون چشم داشت. میدونن هم که بعدا 2برابر جبران میکنم همونطور که همیشه اینطور بوده)

اگه من بمونم سال دیگه این آپشنها برام هست:
اولا چون ددلاینهای دانشگاهها از 2 ماه دیگه شروع میشه، میتونم با همین آمادگی الانم خیلی سریع اپلای کنم. من پارسال برای آخرین ددلاینها اپلای کردم یعنی از فوریه و مارس و اپریل که خب خیلی دیره. امسال میتونم از همین تابستون شروع کنم که این خودش دستم رو خیلی باز میکنه.
بعد امکانش هست دوباره امتحانها رو بدم و شاید نمره بهتری بگیرم (لااقل تافل رو که میدونم چون دفعه یش نخونده رفتم امتحان دادم) جیمت رو نمیدونم.

با اطلاعاتی که دارم: سال دیگه میتونم حیلی بهتر انتخاب کنم. به جای دانشگاههای تاپ میرم دانشگاههای پایینتر اپلای میکنم. (امسال به خاطر ددلاینها مجبور شدم اپلای کنم والا هدفم این دانشگاهها نبود و براساس رنکینگ اپلای نکردم).
اگه سال دیگه بمونم تو کانادا برای مستر، تو آمریکا تو دانشگاههای پایینتر برای MBA و 2-3 تا دانشگاه خوب مستر اپلای میکنم. برای اروپا هم برای MBA میتونم حتی با بورس کامل برم و انگلیسی هم بخونم.
به جز اینها استرالیا هم هست. استرالیا به دانشگاه تهران ارادت خاصی داره و برای من که اونجا خوندم خیلی آپشنها داره.

من مشکل اصلیم امسال از دست دادن ددلاینها بود. البته نمره جیمت و تافلم هم بود ولی اونها مانع کار نمیشد. ددلاینها گذشته بود که نتونستم و این 5-6تا دانشگاه به اجبار نصیبم شد.

خلاصه که برای سال بعد، هم برنامه دارم، هم میدونم چی کار کنم. هم اینقدر دیگه استرس نمیکشم. هم همه چیزش به موقعست و سر برنامه ریزی و میدونم به موقع اپلای میکنم، پذیرش میگیرم/نمیگیرم و ویزا میتونم بگیرم نه مثل امسال هولهولکی (من هنوز دارم اپلای میکنم. الان 2روز دیگه یه مصاحبه دیگست. 10روز دیگه ددلاین یکی دیگست و ...)

منظورم اینه که 1سال دیگه موندن رو اصلا دوست ندارم و ترجیح میدم همین امروز برم ولی اگه مجبور بشم بمونم دنیام به اخر نمیرسه. کلی برنامه هم دارم. کلی برنامه غیر اپلای هم دارم که خوشحال میشم فرصت پیدا کنم قبل از رفتن اونها رو انجام بدم (مثلا یکیش شروع یاد گرفتن زبان فرانسه هست)

اینم باز اطلاعات بیشتر. باز اگه نظری دارید یا بقیه تونستن، بگن. بالاخره نظرات شما کلی دید بهم میده. هم تجربیات و اطلاعاتتون کمک میکنه هم تفکر منطقیتون.
شاید به جز من به داوطلبهای سالهای بعد هم کمک کرد که دید منطقی و واقعبینانه تری داشته باشن و با چشم باز پیش برن.

بازم ممنون که وقت گذاشتید و خوندید و نظر دادید.

[minoo.shahriar]

تا جایی که من دیدم، همه چیز خیلی به خود آدم بستگی داره. من کسانی رو دیدم که از دانشگاههای محلی کبک مدرک داشتن و الان کارهای خیلی خوبی دارن و کسی رو هم دیدم که از UofT مدرک گرفته و داره صاف صاف بیکار واسه خودش میچرخه.
من فکر میکنم اگر اولویت ها رو برای خودت مشخص کنی، بخش اصلی مشکل حل میشه. ببین که مثلا اسم و رسم دانشگاه برات مهم هست یا شهری که توش هست و در نتیجه ارتباط با شرکت ها و جامعۀ اونجا. من بودم، اگر از نظر مالی میتونستم تامین کنم، UofT رو بدون تردید انتخاب میکردم.

[minoo.shahriar]

دربارۀ استرالیا یا کشورهای دیگه هم باید بگم که خیلی سلیقه ای هست. من یه ترم به عنوان Exchange استرالیام و به نظرم اصلا قابل مقایسه با امریکای شمالی نیست. کسی که اونجا درس خونده باشه، استرالیا براش از نظر سیستم های آموزشی و سطح مطالب عقب میاد. البته بازم میگم که سلیقه ای هست و من امریکای شمالی رو به همه جا ترجیح میدم.

[KavehKaveh]

من بند به بند و مورد به مورد نظرم رو میگم و نمره بهشون میدم از 20 !!

در خصوص دانشگاه ایتالیا ،

چیزی که میدونم اینه که معمولا دانشگاه ها وقتی بدونن شما اسکالرشیپی گرفتین برای بقیه اسکالرشیپ ها شما رو لحاظ نمیکنن. فکر کنین یه نفر پیدا بشه رزومه اش از همه بهتر باشه و همه اینا رو اپلای کنه ، خوب همه اش رو میگیره که !!!! لذا به عقیده من شما نمیتونین روی همه اون بورسیه ها حساب کنین.
از دید من دوره جالبی نیست ، خوده دانشگاه هم تکلیف نداره ! یک ماه شما برین تو آمریکا قراره چی بشه ؟ معجزه ؟ یک ماه طول میکشه ساعت بدنتون تنظیم بشه !!!!
این مورد رو اگه 100 درصد هم بورس میداد نرین. ( نمره 0.5 !! رو نمودار بردم هااا !!! )
================================================== ===============================================

در خصوص دانشگاه دوم که آمریکایی هست ، من فاینانشال تایمز رو نگاه کردم که یکی از رفرنسهای خوب برای رنکینگ ام.بی.ای هست ، اونجا این دانشگاه 94 هست.
رنکش بد نیست ، مطمئنا خیلی خوش اسم و رسم نیست و زحمت کار پیدا کردن بهتون میده ولی باز هیچی نباشه تاپ 100 هست.
از کسی که راهنماییتون میکنه بپرسین ، اگه سال اول تموم بشه و به مشکل مالی بخورین ، آیا میتونین یه سال فریز کنین و برین ویزای کار بگیرین و کار کنین ؟ آیا دانشگاه ساپورت میکنه که یه سال کار کنین ؟ آیا برای تابستون سال اول کمکتون میکنه که کار پیدا کنین و درآمدی داشته باشین ؟
نمره (10.5 پاس کرد)
================================================== ===============================================

در خصوص کنکوردیا ، مونترال شهر زیبا و خوبیه ، اما یه مشکلش زبان فرانسه اش هست ، تو مونترال دو زبانه بودن خیلی مهمه لذا تو مرحله کار پیدا کردن اون هم در سطح و لول Survival Job
مشکل اساسی پیدا میکنین ، نمیگم محدود به کبک و مونترال میشین ولی تو شهرهای مطرح دیگه کانادا مثل تورنتو و ونکوور مشکل کار پیدا کردن دارین اساسی.
خصوصا که تو رنکینگ فاینانشال تایمز هم خبری ازش نیست. رو بورسشم حساب نکنین ، دانشجو های دکتراش خوب حقوق نمیگیرن ، عمرا بورس خوب نده.
من به این دانشگاه به عنوان کف قابل قبول نگاه میکنم. ( نمره 10)
================================================== ===============================================

دانشگاه مک مستر تا اونجایی که من میدونم تو شهر همیلتون هست که یه شهر صنعتیه ، خیلی ها خوششون ازش نمیاد و میگن خیلی بی روحه. کاروخونه های فلزات و این چیزها اونجا زیاده.
یک مسئله ای رو به شما بگم شاید براتون جالب باشه ، تو راتمن بچه ها بعضا 6 روز تو هفته دانشگاه هستن و فول تایم دارن درس میخونن و کلاس میرن. حالا فرض کنین که مک مستر یکمی راحت تر بگیره و شما 5 روز درگیر بشین ، میشه بگین کی میخواین TA بشین ؟ کی میخواین درس بخونین ؟؟؟
مک مستر ارزش این همه هزینه رو نداره. (نظر 100% شخصیه) تو فاینانشال تایمز هم ندیدمش.
نمره 11
================================================== ==============================================

راتمن. هزینه زندگی 1200 دلار در ماه یکمی زیادی اقتصادیه ولی اگه بخواین سختی به خودتون بدین میشه ولی ساده نیست.
بورس های راتمن خیلی خوبه ولی پیشنهاد میکنم رووش حساب نکنین.
وام 40-50 هزار دلاری مسئله ای هست که من شنیدم ولی پیشنهاد میکنم قبل از دل بستن به دانشگاه حتما با بانکها یه مکاتبه ای داشته باشین تا از شرایطش مطلع بشین. (شاید دخترخاله شما بتونه کمک خوبی تو این مورد باشه ، حتی اگه نیاز به ضامن بود کمک کنه)
من به راتمن خیلی علاقه دارم و باهاتون موافقم که انتخاب منحصر به فردی هست ولی گول حرفهاشونو در خصوص درآمد نخورین.
اونی که تو تابستون ماهی 15 هزارتا حقوق داره ، کسی هست که قبل از اینکه بیاد راتمن داشته تو بانک ماهی 9-10 هزارتا حقوق میگیرفته و با بورس بانک اومده دانشگاه ! یا یه همچین کیس هایی ، شما اگه کار هم پیدا کنین ماکزیمم 2-3 هزارتا حقوق بدن....

وقتی بانک به شما وام میده انتظار نداره که شما برمیگردین کشورتون ، خوش و خرم کار میکنین و پولش رو پس میدین ! شما اگه برگشتین ایران از کجا معلوم که وام رو اصلا دیگه پس بدین ؟؟ برای اینه که میگم شرایطش رو سوال کنین ، بانک باید مطمئن بشه که شما وام رو پس میدین.
اگه بتونین از این بابت مطمئن بشین منم نظرم با راتمن هست.

برخلاف نظر اکثریت من با موندن و صبر کردن موافق نیستم ، گیریم امسال جیمت خوندین و شدین 670 ، باز امتحان دادین و شدین 650 باز دادین و شدین 680 ! خوب چی ؟ برای اون پلن دارین ؟؟؟ جیمت آزمونی هست که میشه توش پیشرفت کرد ولی همیشه احتمالات رو باید بررسی کرد.