اینکه اساتید داخل ریکامندیشن نمیدن و وقتی هم میدن به دانشجو میگن که خودت بنویس بیار بده من سابمیت کنم ی فاجعه است.
البته این مسئله در برخی از اساتید خارجی هم دیده میشه و اساتید از دانشجوهاشون ی draftی میخان که بعد از ادیت سابمیت کنن. منتهی اونها بعد از دریافت درفت اولیه خوب ادیتش میکنن اما اساتید داخلی اینطور نیستن. واسه همینم عملا در اپلای دانشجویان از ایران ریکامندیشن خیلی ایمپکت قابل توجهی محسوب نمیشه. من ریکام هایی که از اساتید داخلی و اساتید صاحب نام دنیا دارم رو باهم مقایسه میکنم میبینم چقدر اختلاف هست.
اگه قلم خوبی دارید و متن سنگین و به اصطلاح خفنی میتونید در وصف خودتون بگین کارتون رو شروع کنید اما فکر نمیکنم هر چقدر هم که قلم خوبی داشته باشید بتونید به خوبی ی استاد خفن خارجی با تجربه بنویسید. به همین دلیل بهتره از ریکام های موجود در اینترنت الهام گرفته و با پس و پیش کردن مطالبش برای خودتون ریکام خوبی بنویسین
ساختار و شکل و شمایل ریکام چیز خیلی خاصی نیست. شما هر طور با هر organization ی میتونید بنویسید.
به هیچ وجه از نکات منفی خودتون نگین. نیاز نیست بگید من وضع زبانم بد بود بعد خوب شد. بجاش به سرعت یادگیری و خوب یادگرفتنتون اشاره کنید و ....
سعی کنید در عین حال که از نقاط قوت خودتون خوب مینویسین، اما بسیار خلاصه و مختصر بنویسید. بعضیا واقعا داستان مینویسن که کاملا خسته کننده س
نامه ای که در سربرگ نباشه، شاید بهش ایرادی نگیرن و بهتون برش نگردونن اما ی جورایی ی چیز غیر حرفه ای و غیر اکادمیک هست. توصیه اکید تهیه ریکام در سربرگ رسمی هر جایی که ریکامندر به اون تغلق داره باشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)