در مورد مقاله من یه نکته ای رو لازم میبینم که اشاره کنم. بر خلاف تفکر خیلی از دوستان و مطالبی که در تاپیک های شانس پذیرش در سال های اخیر بیان شده، اصلا اینجوری نیست که مقاله ی غیر ISI مورد توجه قرار نگیره یا اینکه ارزشی نداشته باشه. مشخصا مقاله ی ISI و در درجه ی بعدی مقاله ی انگلیسی از اعتبار بالاتری برخورداند ولی نمیشه گفت که کسی که مقاله ی فارسی داره یا مقاله اش هنوز سابمیت نشده، با کسی که سابقه ی هیچ کار تحقیقاتی نداره برابره. اتفاقا توصیه میشه که حتی مقاله های در شرف سابمیت خودتون هم توی رزومه ذکر کنید. فایدش هم اینه که شما حتی با همین مقالات فارسی یا ناتمام میتونید نشون بدید که تجربه ی کار تحقیقاتی رو دارید و روش نگارش مقاله رو بلدید. اینها توانایی هستند که برای دانشگاه و مخصوصا اساتید مهمه. مطمئنا اساتید هم بدشون نمیاد که ریسرچر حرفه ای با چندین مقاله ی ISI بیاد دانشجوی اونها بشه اما وقتی که دستشون تا این حد باز نباشه، ترجیح میدن کسی رو انتخاب کنند که حداقل یکی دوتا کار تحقیقاتی کرده و مراحل ابتدایی نگارش مقاله رو بلده. اینجاست که این توانایی ها به کمک شما میان و امتیاز شما رو نسبت به کسایی که چنین تجربه ای رو ندارن بالا میبره.








علاقه مندی ها (Bookmarks)